Gillend van de dansvloer

De in Turkije geboren Dimitri voelde zich als kind van Griekse ouders een buitenbeentje in Frankrijk. Klasgenoten vermaakten zich in de jaren tachtig op straat, maar de man die later bekend zou worden als Dimitri From Paris sloot zich in zijn tienerkamer op met een platenspeler en taperecorder. In die tijd deed ik hetzelfde. Alleen is het mij, in tegenstelling tot Dimitri, nooit gelukt om een strakke discomix te maken. Evenmin volgde uit mijn radiocarrière een succesvol bestaan als dj. Hij is met andere woorden geworden wat ik wilde zijn. [img align=left]http://www.panama.nl/uploads/artiesten/112.jpg[/img]De bandjes van de jonge Dimitri trekken de aandacht van een lokale radiozender en jarenlang draait hij op verschillende stations in Frankrijk de nieuwste house uit New York en Chicago. In de jaren ’90 volgen de eerste opdrachten om wereldsterren als Björk, Quincy Jones en James Brown te remixen en bouwt hij een goede reputatie op als club-dj. Hij draait veel soul, disco en warm klinkende house. Maar in zijn sets is ook ruimte voor Latijns-Amerikaanse, Afrikaanse en natuurlijk Franse invloeden. Hij zorgt, kortom, voor kwaliteit en afwisseling. Wat opvalt, is zijn introverte manier van draaien. Hij staat niet als een voetbalsupporter met zijn armen te zwaaien, wat veel Nederlandse dj’s doen, maar heeft zijn aandacht volledig bij de muziek. Verwacht van hem dus geen polonaise en een hossende massa, zoals bij Tiësto. Niet alleen zijn draaistijl is smaakvol, ook zelf ziet hij er altijd piekfijn uit en de feesten waar hij draait, zoekt hij met zorg uit. In 2000 wordt hij een ster als hij thuis bij Playboy-baas [url=http://www.playboy.com/worldofplayboy/hmh/]Hugh Hefner[/url] een lingerieparty van gloedvolle dansmuziek voorziet. Die sets verschijnen niet lang daarna op [url=http://www.astralwerks.com/dimitri/mansion.html]cd[/url] en verkopen bijna nog beter dan het bloottijdschrift zelf.

Het geweldige nieuwe mix-album van Dimitri From Paris, ‘[url=http://www.love2party.nl/article/article.asp?art_id=5917]In the house of love[/url]’, is volgens hem een goede afspiegeling van de tapes die hij vroeger gaf aan de meisjes waar hij in stilte verliefd op was. Hij hoopte dat hij met de muziek een boodschap kon overbrengen. Eén van Dimitri’s grote voorbeelden is de in 1992 overleden Amerikaanse dj Larry Levan. Hij kon naadloos platen aan elkaar mixen, maar was naast een uitstekend entertainer ook bijzonder eigenzinnig en vooruitstrevend. Hij was een muzikale missionaris in hart en nieren. Hij draaide een plaat die hij goed vond ongegeneerd vijf keer op een avond. Af ten toe zorgde die strategie voor grote ergernis bij zowel het publiek als de eigenaar. Zo kon hij de dansvloer helemaal leeg laten lopen, maar daar was hij niet van onder de indruk. Hij zette de plaat net zo gemakkelijk nog een keer op. Uiteindelijk leidde zijn aanpak vaak tot een vette hit, zoals bij ‘Love is a battlefield’ van Pat Benatar.

Als ik op 18 maart mijn eerste dj-set verzorg, zal ik proberen te voorkomen dat mensen gillend wegrennen, maar tegelijk wil ik, net als Levan, er een paar eigen favorieten tussen duwen. En ik zal de waardigheid van Dimitri From Paris in gedachten houden en niet gaan roepen en schreeuwen naar het publiek. Daar zal ook weinig aanleiding toe zijn, verwacht ik, want ik mag al blij zijn als er überhaupt mensen komen kijken.