Ik word ouder. Elke dag voelt als een dag dichterbij hetgeen waar ik nog geen weet van heb, de dood. Er zijn mensen die waarde hechten aan het bereiken van een bepaalde leeftijd. “Ik ben nu al dertig, het voelt opeens zo oud”. Alsof het een paar weken terug veel jonger leek. Een leeftijd is eigenlijk niets meer of minder, dan een bepaald aantal rondjes, dat de aarde heeft gedraaid met jouw lichaam erop. Er is geen verjaardagstaart waarop staat: “gefeliciteerd met de 365 rondjes die u weer heeft meegedraaid”. Terwijl dit toch echt het geval is tijdens een verjaardag. Nee, wij mensen spreken liever over leeftijd in plaats van rondjes. Wanneer wij vele rondjes hebben gemaakt, dan zijn wij opeens op leeftijd. Een aftakelproces, waarbij alleen de Alzheimer ons onbewust kan laten maken van onze verkregen beperkingen. Elke dag vergeet je meer en meer, maar zelf heb je het niet door. Wat is dan het nut van wat ik nu te weten ben gekomen in het leven? Het ziet er niet naar uit dat je die informatie meeneemt naar een volgende dimensie. Waarom zou je aan het einde van je leven informatie vergeten en het dan opeens in een volgende dimensie wel weer weten? Dat lijkt mij nogal onlogisch. De volgende dimensie en haar doen of laten. Het zijn allemaal speculaties, waarvan wij op aarde nooit de waarheid kunnen achterhalen.

Er zijn mensen die wel zeker weten wat er gebeurt als ons hart de laatste pompende beweging heeft gemaakt. Deze mensen hebben er een handje naar om op zondag uit hun neus te vreten, want God deed dit ook op de laatste dag. Wat zou God eigenlijk doen op zijn rustdag? Een beetje dvd’tjes kijken? Misschien rookte hij wel een flinke toeter weg op zijn rustdag. Het zijn allemaal speculaties, die nogal gevoelig liggen bij de mensen, die het zeker weten.

Trouwens, waarom een rustdag? Wat heeft God na die rustdag gedaan? Het duurde nog wel even voordat de eerste mens op aarde kwam, dus naar het bidden hoefde hij ook nog niet te luisteren. Een beetje staren naar zijn dierentuin vol dinosauriërs? Dat is een mogelijk alternatief. Tegenwoordig noemen we het bezoeken van een dierentuin ook gewoon vrije tijd. Dat zijn nogal wat rustdagen, die God had dan. Zes dagen werken en dan beslissen dat je genoeg hebt gedaan. Als iemand dat tegen zijn baas zou zeggen, dan wordt hij compleet voor gek verklaard.

Zelf ben ik nog opzoek naar een baan, maar ik geef het op. Ik probeer te leven als een God. Ik heb zes dagen gewerkt en de rest van mijn leven zal uit rustdagen bestaan. Onze schepper deed immers hetzelfde.

Categorieën: Gein & Ongein

4 reacties

RobertH · 24 maart 2010 op 21:41

He Leipe Lullo,

ik denk dat je vooraf nog even goed had moeten denken welk punt je wilt maken met je column. Ik vind sommige stukjes best aardig maar mis de samenhang en de rode draad. Als het onderwerp “God rust uit” is, snap ik het eerste stukje niet zo goed over ouder worden. Trouwens, in de plaats van het vieren van 365 rondjes op de aarde vieren we volgens mij eigenlijk elk rondje om zon, of niet :eh:

Succes met solliciteren, of rusten 😉

Groeten Robert

lisa-marie · 25 maart 2010 op 09:56

de rode draad heb ik nog niet te pakken maar daar heb ik dan ook 365 dagen voor. Of zal ik een rustdag nemen 😉

arta · 25 maart 2010 op 12:03

Whaaa, je moet eerst 6 dagen scheppen, voor je mag rusten!! Scheppen en werken verschilt toch net iets of wat, dus daar heb je geen punt…

Ik vind het wel leuk om jouw hak-op-de-tak overpeinzingen te lezen…

wamackaij · 27 maart 2010 op 10:40

Hoe oud ben je nu geworden? (Ik neem aan dat je dit stukje rond je verjaardag hebt geschreven…)

Geef een reactie

Avatar plaatshouder