Happy Feet

De druk, beste lezer, van u, mij en onze 7 miljard soortgenoten op onze planeet is zo hoog, dat andere species het steeds moeilijker krijgen. Hard nodig dus om iets te doen, maar over de aanpak, prioriteiten en inzet van middelen kun je discussiëren. Dit voorjaar spoelde er een verdwaalde keizerspinguïn aan op het strand van Nieuw-Zeeland. Een beetje uit de richting, want normaal gesproken leeft deze orkasnack op Antarctica, duizenden kilometers verderop. Dat het niet het meest intelligente exemplaar van de Aptenodytes Forsteri was bleek niet alleen uit zijn richtingsgevoel, maar ook uit het feit dat hij al snel na zijn landing zand begon te eten. Op de Zuidpool eten pinguïns sneeuw om af te koelen, maar of je van Nieuw-Zeelands zand nu echt afkoelt? Zand verteert nu eenmaal niet zo goed dus het beestje, inmiddels Happy Feet gedoopt, kreeg pijn in zijn buikje en werd onwel.

Ik zou, bij een niet op de rode lijst staande diersoort, als reactie verwachten: jammer maar helaas! De Nieuw-Zeelandse “dierenliefhebbers” dachten daar echter anders over. Happy werd opgenomen in de dierentuin van Wellington. En maar klagen over buikpijn. Een dier dat in zijn 10 maanden jonge leventje de weg 6000 kilometer kwijtraakt en ook nog eens zand begint te eten, is misschien wel een foutje van de natuur. Maar nee hoor de Kiwi’s besloten het beestje te opereren. Dus huppekee er werden even 30.000 euro tegenaan gegooid om één van de 60.000 te redden.

Een typisch geval van emotionele natuurbescherming. Want voor het voortbestaan van de soort is dit diertje natuurlijk van geen enkel belang. Voor 30.000 euro kan ook de hele wereldpopulatie van het zwaar bedreigde goudenleeuwaapje (ca. 1000 exemplaren) in Brazilië beschermd worden. Of als je wat meer tastbaars wil: voor dit bedrag kun je via het WWF Nederland 1000 pinguïns adopteren, en daar krijg je dan nog 1000 pluchen knuffels bij cadeau ook.

Nee, de Kiwi’s moesten zo nodig in de evolutie ingrijpen door dit mislukte exemplaar te redden. Helaas zie je vaker dat mensen emotioneel reageren op natuurbescherming in plaats van een, veel zinnigere, rationele reactie.

Toen hij was opgeknapt besloot men de pinguïn weer uit te zetten en dan niet zomaar in zee zetten. Nee, tegen een kostprijs van 18.000 euro met een schip een flink eind richting Antarctica brengen, “want het is toch wel erg ver zwemmen hoor!” Niet dat hij dat leuk vond, hij weigerde het schip te verlaten. Met enig geweld is hij overboord gezet, uiteraard voorzien van een zendertje. Stel je voor dat er eens een dier zonder zendertje zou rondzwerven.

Benieuwd hoe het HF verder vergaan is? Zoals het hoort: dankzij de bereidwillige medewerking van een zwaardwalvis is het beestje geëindigd zoals de natuur het bedoeld heeft: Happy Food!

In het dolfinarium in Harderwijk schijnt momenteel een orka rond te zwemmen die een niet herkenbaar signaal uitzendt……………