Ik zit naast Heinrich. Ik zweef een paar kilometer boven de grond, en Heinrich zit aan de andere kant van het gangpad. Heinrich doet niets. Heinrich eet niet, Heinrich drinkt niet, Heinrich praat niet met zijn vrouw. Heinrich doet niets. Aan zijn kleding te zien is Heinrich’s leven niet bepaald spectaculair. Gehuld in een witte linnen broek, een slobberig overhemd en teenslippers, kijkt Heinrich strak voor zich uit. Achter zijn vieze, vettige lokken en Harley-Davidson baard zit iemand. Een gezicht. Een persoonlijkheid. Een leven.
Maar wie of wat is deze man? Qua uiterlijk toont Heinrich sterke overeenkomsten met Hulk Hogan. Maar dan valt me iets op: Heinrich heeft een tattoo van een vlinder op zijn rechteronderarm. Amerikaanse worstelaars hebben geen vlinder tattoo op hun rechteronderarm. Vlinder tattoo’s zijn meer iets voor 48-jarige huisvaders uit Brabant. Maar Heinrich is geen huisvader, is de 48 al reeds gepasseerd, en komt zeker niet uit Brabant.
Ik wil weten wie Heinrich is, hoe hij heet, wat hij doet, waar hij woont. Ik wil voetballen met Heinrich, uitgaan met Heinrich en praten met Heinrich. Puur en alleen omdat hij een mysterie is. Maar een mysterie verliest zijn kracht en magie als het ontrafelt word.
Daarom hoeft Heinrich niets te doen van mij. Zolang hij niets doet kan hij alles doen. Heinrich kan een surfleraar uit Californie zijn, kan dansleraar in Parijs zijn of een ontsnapte tbs’er uit Roermond. Heel even draait hij zijn hoofd naar me toe. Zijn strenge blik doorboort mijn gezicht. De dansleraar optie verdwijnt, tbs’er blijft staan.
We landen. Heinrich doet nog steeds niets. Ik blijf door dromen.
7 reacties
Mien · 27 mei 2011 op 14:18
Luchtige bespiegeling met open eind.
Knap in z’n eenvoud. Graag gelezen.
Mien
LouisP · 27 mei 2011 op 15:07
Mooi,
voorlaatste alinea…erg indringend!
Mup · 27 mei 2011 op 15:41
Met zo weinig woorden, zo veel gezegd, erg goed!
Groet Mup
dokterblues · 27 mei 2011 op 16:52
Men heeft onlangs zo’n baardman opgepakt in Pakistan, die droeg ook teenslippers.
Weet je zeker dat hij geen pakje achter gelaten heeft?
DACS1973 · 27 mei 2011 op 18:33
Hoi Jappie,
De gedachte achter je verhaal is goed gevonden en herkenbaar. De uitwerking is hier en daar slordig, wat jammer is.
Ik weet niet of het een stilistische keuze is, maar de naam ‘Heinrich’ (waarom verzint de ik-figuur nou juist die naam voor de onbekende man naast hem?), komt in bijna elke zin terug. Die herhaling ervoer ik als storend bij het lezen.
Het eind was nog wat sterker geweest als je de laatste zin had weggelaten.
Harrie · 28 mei 2011 op 00:00
Ja, tattoes zijn van alle tijden. Van Otzi tot de oude grieken en romeinen. Mooie plaatjes zijn het.
sylvia1 · 29 mei 2011 op 08:05
Mooie opzet, ik houd hier wel van. Alleen vielen me een paar dingen op. Die witte linnen broek, ik kan dat niet zo goed rijmen met het onverzorgde uiterlijk dat je verder beschrijft. Was die broek ook niet smerig of vreselijk gekreukeld? Wit linnen klinkt sjiek, trendy. Net als Dacs begreep ik je keuze voor die naam ook niet. En je zegt dat hij een vrouw heeft. Paste ook weer niet zo in het plaatje, een vrouw ernaast. Ik was nieuwsgierig naar haar, waarom beschrijf je haar niet? Fascinerend is je columnn dus zeker wel!