Helmar 003

Het was een saaie hei-sessie geworden. Ze had haar presentatie afgedraaid maar wist toch nog enigszins met verve het corporate beleid voor een dualistisch centraal-decentraal personeelsbeleid ten overstaande van de vestigingsdirecteuren te verdedigen. Te midden van alle aanwezigen had van Gilzen haar presentatie en de aanvullingen op het corporate beleid geprezen. Ze was een voorbeeld voor alle anderen, zo vond hij. De lunch was uitgesproken lekker en zag er goed uit. Daarnaast was het nog gezond en voedzaam ook. Zo kwam ze weer eens vitamines binnen. Aan tafel pakte meneer Jack de fles wijn en schonk haar glas in. Hij had haar tijdens de lunch nogmaals geprezen en gezegd dat ze zeker kansen had om binnen de firma door te groeien als ze op deze ingeslagen weg doorging.

Het middagprogramma werd op het strand ingevuld met individuele en gezamenlijke oefeningen in het kader van teambuilding. Helmar had altijd een hekel aan dit soort evenementen. Ze waren vaak saai, voorspelbaar en hadden bijna nooit het gewenste resultaat. Na, aan het einde van de dag, nogmaals door van Gilzen gecomplimenteerd te zijn, reed ze, trots als een pauw, naar huis.

Thuisgekomen lag Tjitske al te slapen. Om haar niet wakker te maken kleedde ze zich in de woonkamer uit en kroop uiterst voorzichtig naast haar in bed.

‘Hoe ging het?’
‘Heb ik je wakker gemaakt? Dat was niet de bedoeling.’
‘Welnee, ik lig al uren wakker.’

Waar Helmar al bang voor was gebeurde. Tjitske brandde los.
‘Ik voel me zo vernederd. En maar zeggen dat het maar een paar keer is gebeurd. Donder op! Al die avonden dat hij moest werken, of thuis of bij Yves, lagen ze natuurlijk te rollebollen. Hoe naïef kan een mens zijn. Hoe naïef kan ik zijn. En al die keren dat hij Yves mee naar huis bracht heb ik de signalen nooit opgevangen. Wat een onmogelijke trut ben ik toch ook.’
‘Rustig. Rustig maar lieverd.’
‘Hoe kan ik nu in godsnaam rustig zijn! Eergisteren kwam hij nog om half vier s’-nachts thuis en moest hij zo nodig nog seks hebben. En dat terwijl meneer, naar alle waarschijnlijkheid, zijn lusten bij Yves al bevredigd had. De gedachte alleen al! Ik hoef die gast niet meer. Laat ‘m de klere krijgen. Laat ‘m dood vallen. En terugkomen hoeft ie ook niet meer. Opzouten moet ie, m’n huis uit.’
‘Ah, rustig aan nu maar’, probeerde Helmar nog een keer kalmerend. Maar het had geen zin. Tjitske was al uit bed naar de wc gestrompeld. De gedachte aan Eric en Yves in combinatie met de wijn van Helmar die ze had opgedronken hadden haar misselijk gemaakt.

Helmar hoorde haar over de wc hangen. De wc die ze gister nog schoongemaakt had.