Hemelse voyeurs

Mijn zus beweert dat onze beide opa’s bij háár zijn. Voor alle duidelijkheid: onze opa’s zijn al héél lang dood. Ze heeft ze nooit gekend, maar tóch zijn ze er om over haar te waken. Het zijn haar beschermengelen. Zegt ze. Fijn voor haar. Maar…wat ik mij nu afvraag, enigszins jaloers op zoveel aandacht: waarom waken ze wél over haar en niet over mij eigenlijk? Het zijn toch ook mijn opa’s….ik ben toch ook hun kleindochter?! Waar blijf ik in dit verhaal? Wie waakt er dan over mij? Het idee op zich, dat er beschermengelen zijn die zich met mijn lief en leed bezighouden, spreekt me best aan. Hoewel, bij nader inzien: ik heb liever dat ze zich alleen maar met mijn leed, en niet met mijn lief bezighouden, eerlijk gezegd. Dat lief kan ik wel zonder hun hulp af.

Want eerlijk is eerlijk: ik moet er toch niet aan denken dat zij daar als twee hemelse voyeurs mee zitten te genieten van mijn liefdesspel. Het idee alleen al! Mijn twee opa’s die op hun ‘dooie’ gemak aanschouwen hoe ik mijn-lief-van-dat-moment verleid en welke kunstjes ik opvoer tussen de lakens. Getver!

Nu snap ik ook ineens waarom het bij mijn zus niet zo wil lukken op liefdesgebied.
Ik zou óók volledig dichtklappen bij het idee dat ik bekeken word, bij elke stap die ik zet en elke daad die ik doe. Ik zou bevriezen, een black out krijgen en elke spontane actie meteen de nek omdraaien bij het idee dat die twee oudjes voortdurend over mijn schouder meekijken. Ik zou me inhouden bij het liefdesspel, de lakens tot aan mijn neus optrekken en heeeeel zachtjes doen, in de hoop dat ze net hun hemelse middagdutje doen en van mijn actie niet wakker zullen worden.

Bij nader inzien zusje…je mag ze hebben! Ze zijn ‘all yours’ wat mij betreft…
Beloof me dat je hun gemoederen goed bezig zult houden de komende tijd, dan is het risico dat ze óók op mij ook letten het minst groot. Lijkt me wél zo rustig en ook goed voor mijn seksleven!