Heroes

Zeg, kroegbaas. Weet jij dat de lijst van de grootste ergernissen wordt aangevoerd door de ergernis over de oplichterpraktijken die de Horeca er op nahoudt? Op de tweede plaats staat overigens hondenpoep op straat en gelet op jouw onzindelijke teckel, die je te hooi en te gras los laat rondlopen, sta je met 2 hits in de toptien. Deze ultieme belediging, uitgesproken door fractiecrimineel Jansen, hoor ik nog net als ik de kroeg binnenloop. En voor kroegbaas kan reageren doe ik dat al voor hem:
‘Weet je, wat mijn grootste ergernis is, kroegbaas? Dat je de vuilnis altijd binnenzet in plaats van buiten!! Eh…O…nou zie ik het pas, het is ons lopend oorvuil die weer eens in de kroeg rondhangt en slimme opmerkingen maakt op de verkeerde plaats. Had jij niets nuttigs te doen op het Stadskantoor, ma man? Je zit namelijk wel van mijn centen te zuipen’
‘Ach, de heer professor Schilder himself ‘, reageert de gnoom op zijn gebruikelijke arrogante manier.’ Heb je het nieuwe product van Kroegbaas al geproefd?’
‘Welk nieuw product?’
Jansen steekt een nog ongeopend flesje omhoog en houdt het onder mijn neus.
Het is een klein flesje en op de voorkant staat ”Hero”. Daaronder: “Fruit 2day”, ”Mango-Perzik” en ”Je dagelijkse portie fruit in een flesje” Dat ze zoveel tekst op een flesje krijgen is al een wonder, maar dat iemand de inhoud ook nog naar binnen giet, is al helemaal onbegrijpelijk!
Kroegbaas gooit een vol flesje naar mij toe en nodigt mij uit het leeg te drinken.
‘Jezus, kroegbaas, wat is dit?? Ben je een macrochaotische groentezaak begonnen? We gaan het toch niet beleven dat je straks ook nog geitenkaas gaat uitdelen en aura’s schoon gaat poetsen he?’
‘Zuip nou maar op, randviool’, bromt kroegbaas, ‘dit is goed voor je op de vroege ochtend.’
Ik kijk op mijn horloge en met veel fantasie zou je ,halfvier s’middags , “de vroege ochtend” kunnen noemen..
Dus neem ik twee slokken en stik bijna in de pulp die mijn mond binnengiert.
Hoestend en kokhalzend spuug ik stukken klokhuis en aanverwant fruitafval op de pas geperste Armani pantalon van de heer Jansen.
‘KOLERE, kroegbaas’, schreeuw ik als ik weer een beetje ben bijgekomen. ‘Heb je dit bocht zelf gebrouwen?? Jezus, man. Met de rotzooi die ze hier in hebben gestopt, heb je een gigantisch chemisch wapen in handen.!!’
Jansen komt niet bij van het lachen. Hij giert het uit, en ik sta op het punt om hem met het flesje op zijn pan te hengsten. Maar dan bedaart hij ineens en schudt zijn hoofd. ‘Ja, Kees heeft wel een beetje gelijk, kroegbaas. Ze mogen de tekst op dat flesje ook wel eens aanpassen..Dit kun je geen fruit meer noemen’.
‘Tja, een tekst als: “je laatste hap voor als je er genoeg van hebt”, zou toepasselijker zijn’, zeg ik. Toch ben ik verbaasd dat Jansen het zo plotseling met mij eens is want dat is hij nooit. En net lachte hij zich nog een ongeluk toen ik bijna stikte in die smerige drab
Dan zie ik hem plotseling bleker worden.’Gaan je darmen al werken door alleen al dat flesje vast houden. Jansen?’ Maar Jansen zit verstart in zijn stoel, bleek te wezen.
Dus kijk ik nog eens goed en dan zie ik het. Mijn hond Pitbull, die buiten min of meer vast lag, is de kroeg binnen geslopen en legt nu zijn hoofd op de schoot van Jansen..Zijn buitenproportionele muil hangt open en zijn tong hangt daar aan de zijkant uit. Zijn tanden zijn goed te zien.Geweldig gebit! Jansen kijkt hulpzoekend vanuit zijn ooghoeken naar mij en durft zich niet meer te bewegen. Pitbull gromt tevreden en laat wat kwijl op Jansens gulp druppen.
Kroegbaas zet doodgemoedereerd een CD op en het feest kan beginnen.
Met het flesje in mijn hand en met een nog schorre stem, schreeuw ik mee met Bowie: “WE WILL BE HEROES, JUST FOR ONE DAY….”