Het complot van de zalm

In de stationskiosk bestel ik een pakje Fisherman’s Friends. Die zwarte met salmiaksmaak, die pastilles zijn namelijk zo lekker sinds ik gestopt ben met roken. De salmiak biedt een redelijke vervanging voor het gevoel van nicotine in de mond en met veel fantasie en wisjvulzinking ook wel in het brein. En de salmiak is naast teervrij, suikervrij bovendien. Ook gunstig. Op het moment dat het pakje wordt neergelegd en ik de beurs trek om te betalen, knerpt de puist achter de kassa mij toe: “Wil je er lekker iets te drinken bij?” Wat een rare vraag! Ik kijk hem scheef aan met mijn beste uitknijpersblik – dat geje en gejij vind ik prima, maar niet als iemand verkooptactiekjes op me toe probeert te passen – en schud minzaam mijn hoofd.

Die middag, op mijn retour, bestel ik een kopje koffie bij een andere kiosk.
“Wilt u een kleine koffie, of een normale koffie?”

De visuele presentatie van de twee bekers leert mij dat een normale koffie tegenwoordig in een milkshakebeker wordt geserveerd en dat een kleine koffie een doodnormaal formaat kartonnen beker met inhoud betreft. Het formaat dat alle jaren hiervoor als normaal heeft kunnen gelden.

De vervelende klant in mij krijgt sterk de overhand.
“Ik wil een normale koffie”, wijs ik verwoed naar formaatje ‘klein’.
Maar de dame is niet voor een gat te vangen.
“Een kleine koffie dus… Wilt u daar nog lekker iets te eten bij?”
“Hoe lang moet je voor die ongein nou op cursus?”, informeer ik gifhartig van repliek.

Zonder koffie en ernstig vertraagd door irritaties, een zinloze discussie met ‘lekker’ een onnozele blik erbij en zelfs een ruzie met een man die in de rij achter mij stond, ren ik naar het perron, waarvandaan mijn trein over een minuut zal vertrekken. Een kwartier later is deze er echter nog niet en staat de vertrektijd op het bord nog gewoon op veertien minuten eerder. Na achttien minuten klinkt een vriendelijke dame door de luidsprekers. Ze vertelt dat de trein naar Den Haag Centraal over enkele minuten zal binnenrijden op spoor 9A. Geen woord over twintig minuten vertraging!

En ineens begint het te dagen, die rakkers van de NS en aanverwante horecakornuiten hebben massaal niet zomaar een cursusje gevolgd, maar een aan NLP verwante manipulatiecursus, waarin het ontzeggen van informatie, het uiten van positieve affirmaties en het uitspreken van aperte leugens wordt getraind. Ze hebben geleerd hoe het menselijke brein van de massa soepel te masseren tot een malse, meegaande massa!

Zij hebben die cursus gevolgd, die in de wandelgangen ook wel de “Cursus Zalm” wordt genoemd. Het zou me daarom echt niets verbazen als de huidige ‘koffie normaal’ 2,20371 keer zo duur is als mijn versie koffie normaal. En die beker ziet er wel uit als 2,20371 keer groter, maar ik ken de optische illusies van mijn verpakkingen en het zal me verbazen als het meer dan 1,10855 maal extra inhoud betreft dan de eerdere versie. Bovendien weet ik nu al dat de ‘koffie normaal’ straks weer het oude formaat terug gaat krijgen, maar dat dan dezelfde prijs gehanteerd zal blijven, om vervolgens weer snel te gaan stijgen. Consumenten hebben toch meestal geen geheugen.

De hufters… In de te late trein klim ik op een zeepkist en begin te vertellen.
“Weer zo’n complotdenker”, zegt de door de coupé wandelende koffieverkoper tegen zijn klant. “Wilt u er trouwens lekker een koekje bij?”