Het huwelijk is geboren.

Één op de drie huwelijken eindigt in een scheiding. Feit. Voor 1971 waren er maar vier gronden die tot een scheiding konden leiden. Feit. In 2008 waren er in Nederland 32.080 huwelijksontbindingen door echtscheiding. Feit. Tegenwoordig lijkt iedereen te gaan scheiden. Mening. Door de toename van het aantal scheidingen, vraag ik mij af : Is de toename veroorzaakt door de vergemakkelijking van scheiden ? Door het versoepelen van de regels ? Of waren wij vroeger beter in het uitkiezen van de juiste levenspartner ?
Als het door de vergemakkelijking zou komen, dan zouden er een hoop scheidingen op latere leeftijd zijn. Dit is echter niet het geval. Korte huwelijken van nog geen jaar zijn niet uitzonderlijk. Jong en oud.
Meerdere keren trouwen en scheiden is eveneens geen uitzondering. Vanuit daar ontstaan grote gezinnen. Niet zoals vroeger : vader, moeder en een stuk of zeven kinderen. Nee, vader, moeder, de twee kinderen van moeder, de drie kinderen van vader en niet te vergeten de liefdesbaby van vader en moeder samen. Waarom dat ene kind dan ineens de liefdesbaby wordt genoemd ?
Vandaar de toename van de aandachtstekortstoornissen zoals ADD of ADHD, geen mens onbekend, onder de overgebleven kinderen in het gezin.
Mijn spellingscontrole zou het woord aandachtstekortstoornissen toch wel moeten kennen ondertussen, wijt het aan mijn verouderde laptop.

Het nieuwe stigma van het huwelijk is niet meer zo positief als vroeger. Ook ik ben ‘principieel’ tegen trouwen. Huwelijk wordt gezien als een last, zelfs als het einde der leven voor de man.
Mannen onderling vertellen elkaar dat ze afscheid kunnen nemen van het geweldige leven wat ze hadden voor het huwelijk. Vrouwen gaan zich verslonzen, doen niets meer aan hun uiterlijk. En seks, vergeet het maar als je eenmaal getrouwd bent ! Maar ook vrouwen doen hieraan mee. Mannen krijgen de befaamde bierbuik, hangen alleen nog maar op de bank en luisteren alleen nog maar naar de tv, Studio Sport of Eredivisie Live favoriet. Humberto Tan krijgt haatmail van vrouwen omdat manlief meer contact heeft met hem dan met zijn eigen vrouw.
Vroeger noemde echtgenote haar man liefkozend ‘lieverd’. Tegenwoordig noemt zij acteur Patrick Dempsey liefkozend met een passionele zucht ‘McDreamy’ of zijn collega ‘McSteamy’.
Mannen snappen vrouwen niet meer.
Vroeger noemde echtgenoot zijn vrouw liefkozend ´schatje´. Tegenwoordig praat hij met passie over Johan Cruijff als ´El Salvador´ of ‘IJzeren’ Rinus Israel.
Vrouwen snappen mannen niet meer.
Is dit het nu werkelijk ? Zijn mannen en vrouw ineens zo verschillend van elkaar ? Zijn wij niet altijd zo geweest ?

Vrouwen komen van Venus, Mannen eten Kaas? Ook ik ben in de war.
Hoe dan ook, ik ben tegen trouwen. Voor mezelf, wat een ander doet, moet hij of zij weten. En ja, ik kom gewoon op je bruiloft en zal niets negatiefs uiten over het huwelijk. Alleen als ik je mag want er zijn principes die ik niet overboord gooi.
Mijn aversie tegen het huwelijk is het spektakel eromheen. Hoe groter het feest, hoe beter. Hoe meer mensen er opdagen, hoe beter. Trouwen lijkt in mijn mening niet (meer) voor jezelf en je partner, maar om de omgeving te laten zien hoe goed je het wel niet doet. Zoiets. En daar pas ik voor.
De verwachtingen in een relatie tegenwoordig zijn ook anders, wat leidt tot verschillende soorten relaties. Friends with benefits, seksrelatie, open relatie, noem het maar op. Verzin zelf maar wat. We staan open voor alles. Misschien ook niet, misschien zijn juist al deze varianten op een relatie de oorzaak van al het drama op liefdesgebied.
Ondertussen ben ik ervaringsdeskundige op het gebied van mislukte relaties en een aantal varianten hierop. Noem het een talent, wat verklaart deze bespiegelingen over dit onderwerp.

Voor mezelf ben ik wel tot de conclusie gekomen dat voor mij de perfecte relatie niet perfect is. Het gaat niet alleen maar goed en er zijn weleens conflicten. Belangrijk is dat je gelukkig bent met elkaar, dat je elkaar respecteert en elkaar aanvult. Elkaar niet belemmert, elkaar vrij laat, voor elkaar zorgt in goede tijden en niet te vergeten slechte tijden Zo kan ik nog wel even doorgaan. De perfecte relatie is niet te omschrijven, dat moet je zien. Tegenkomen.
Soms weet ik precies wat ik wil, soms ben ik het even kwijt. Maar te allen tijde heb ik het beste voorbeeld ooit.
Mijn ouders. Dit jaar 28 jaar getrouwd. Allebei een andere achtergrond, ander karakter.
Hét voorbeeld van een relatie zoals het hoort. Zoals zij het hebben, wil ik het ook. Voor minder doe ik het gewoonweg niet. En misschien, heel misschien zal ik dan wel willen trouwen.