Enkele weken geleden was het de derde dinsdag van september, en traditioneel is dat de dag waarop koningin Beatrix d’r mooiste hoedje uit de kast tovert om ons het goede nieuws voor het komende jaar te voorspellen. En met haar het voltallige kabinet, dat op Prinsjesdag de begroting bekendmaakt. Gek genoeg bekijk ik ieder jaar op de derde dinsdag van september het journaal met dezelfde sceptische ogen. Noem me kritisch, maar ik zie een vrouwtje met een vogelnest op d’r hoofd een heleboel mooie woorden uitspreken, zonder dat de relatie van die woorden tot de realiteit enigszins zichtbaar wordt. Waar ging het dit jaar ook alweer over? Hoop en vertrouwen ofzo? Misschien op Huis ten Bosch ja. Of op Paleis Het Loo. Ik zou ook wel redelijk wat hoop en vertrouwen hebben als de enige hangjongeren die ik ken vijfentwintig adelijke achternamen hebben.

Ik zie een groep gelikte mannen en vrouwen die ons vertellen hoe ze hebben bedacht dat afgepakt geld het eerlijkst verdeeld kan worden, en op de een of andere manier krijg ik altijd het gevoel dat ze het alleen tegen mij hebben wanneer ze vertellen wat ze willen dat ik inlever. Theoretisch weet ik dat het niet kan kloppen, maar het lijkt altijd of ik net buiten al die groepen die de voordelen krijgen blijk te vallen. Mensen met kinderen, huizenbezitters, autorijders, ambtenaren, kattenbezitters, steltenlopers, nymfomanen. Je kan het zo gek niet noemen of het krijgt wel een of andere subsidieregeling aan z’n broek, maar pas afgestudeerde psychologen met een studieschuld belanden in een soort no-man’s land. Het Zwarte Gat in de begroting.

Bij de bekendmaking van de begroting worden er ieder jaar ook weer metaforen tegenaan gesmeten die zo scherp zijn dat mijn vroegere leraar Nederlands er zijn vingers aan zou openhalen, maar die vooral een mooi kadopapier rond het afgeprijsde afdankertje van de second-hand shop lijken te zijn (om maar eens met de trend mee te gaan). “Het dak repareren nu de zon nog schijnt” was de vondst van 2007. Volgens mij werd er vorig jaar iets geroepen in de trant van “na al het zuur wordt het tijd voor het zoet”, maar als je het mij vraagt is het al jaren een smerige portie afhaalchinees, overgoten met een ondefinieerbare zoetzure saus.

Vergeef me mijn scepsis, maar ben ik dan echt de enige die bij volgen van de Nederlandse politiek – en dan met name bij het bekijken van dit soort toespraken, het gevoel krijgt dat je altijd, hoe dan ook, aan alle kanten genaaid wordt? Wat je ook doet, wie er ook aan de macht is? Er wordt altijd op gehamerd dat we in een democratie leven en daarom moeten gaan stemmen. Maar het lijkt erop dat zodra politici verkozen zijn, ze het volk vergeten en hun eigen plannetjes maken.

Het dak repareren nu de zon nog schijnt… Ze doen maar wat ze uitkomt. Laat ze er wat mij betreft maar eens een mooie zolderraam in bouwen. Kijken of dat zonnetje voor ons nog gaat schijnen dit jaar.


5 reacties

Dees · 7 oktober 2007 op 11:29

Het is een goed stuk column (en ja, ook ik val altijd in de onvoordelige groep, of het nou om belastingvoordeel, of om extraatjes gaat). Ik merk wel dat ik het al een beetje te oud nieuws vindt op deze 7e oktober… Maar dat kan uiteraard aan mij liggen 😉

SIMBA · 7 oktober 2007 op 12:32

[quote]maar ben ik dan echt de enige die bij volgen van de Nederlandse politiek – en dan met name bij het bekijken van dit soort toespraken, het gevoel krijgt dat je altijd, hoe dan ook, aan alle kanten genaaid wordt? [/quote]
Nee! 😀 Ook ik zit me te verbazen, te verbijten en te ergeren. Een katerig gevoel blijft over als de koningin zich na haar zware taak terugtrekt om iets te drinken. 😕

Errez · 7 oktober 2007 op 13:16

Nee hoor, je hebt gelijk, het is ook wel wat oud nieuws. Ik had hem al een tijdje op mijn weblog staan, toen ik tot de conclusie kwam dat ie column-x waardig was. 😀
Excuses dus voor het feit dat ie niet helemaal meer actueel is. 😉

KawaSutra · 8 oktober 2007 op 02:16

[quote]autorijders[/quote]
:eh: Ik dacht dat we daar ooit een ander woord voor hadden gekozen.
Toch typisch een column voor de rubriek ‘Politiek’.
Slotalinea is een prima uitsmijter maar ik ben bang dat het zonnetje nu al te laag staat.

Siebe · 8 oktober 2007 op 08:11

Erg leuke column, timing zoals al opgemerkt iets onhandig (onderhand zijn we alweer bijna de derde dinsdag in oktober) maar de column vind ik erg leuk.

Ik vind het ook nog wel knap dat je zo naar de troonrede kunt luisteren zoals je deed:
[quote]pas afgestudeerde psychologen met een studieschuld [/quote]
Het ‘what’s in it for me’ idee.

Je opmerkingen over metaforen is zeer terecht. Alleen is het geen kadopapier om een afdankertje maar veeleer om een sigaar uit eigen doos. Voor ca. 50% belasting over ieders inkomen zou er wel een mooi zolderraam voor alle pas afgestudeerde psychologen met een studieschuld af moeten kunnen denk ik.

Gr.

S

Geef een reactie

Avatar plaatshouder