Het meisje van gisteren

Bij twijfel, niet doen’ zei het meisje van gisteren terwijl ik aanstalten maakte om voor de tweede keer die nacht een fles wijn te openen.
‘Gelukkig is er van twijfel geen sprake’ antwoordde ik. ‘En dan nog, ik ben toch al dronken, morgen hoef ik niet te werken en bovendien: twee is mijn geluksnummer.’
‘Dit soort goedkope bocht geeft je uiteindelijk alleen maar hoofdpijn’ weerlegde ze. ‘Morgen heb je spijt. Om nog maar te zwijgen over de staat van je lever.’
Verbolgen keek ik haar aan. ‘Jij bent het meisje van gisteren, jij bent wel de laatste van wie ik verwacht zich druk te maken om morgen.’ Daar had ze niet van terug en als de koning van de heilige wijngaarden ontkurkte ik mijn fles; gereed om nog verder in het land van roes en laveloosheid te treden.

‘Ik begrijp werkelijk niet hoe jij keer op keer alleen maar voor vandaag kunt leven’ zuchtte ze.
‘Heel eenvoudig’ antwoordde ik. ‘Omdat morgen niet bestaat. Wat ik zie is alles waar ik in geloof en alles wat ik zie bestaat slechts in het nu. Morgen kan mij gestolen worden. Morgen is een toekomst van dromers. Als er iets een illusie is, dan is het wel het vanzelfsprekend nemen van een nieuwe dag.’
Somber staarde ze naar de grond. ‘Als geen ander zou ik wensen dat er voor mij nog een morgen bestond. Nog even en jij bent de jongen van gisteren en dan pas zul je ervaren hoe het is om iemand te willen behoeden zonder ook maar een moment serieus te worden genomen.’

‘Hou op’ beet ik haar toe. ‘Ten eerste heb ik nooit om jouw aanwezigheid gevraagd, laat staan om je bemoeienissen. Ten tweede heb ik bij deze mijn punt gemaakt. Einde onderwerp.’
Boos keek ze mij aan. ‘Wanneer je dronken bent verlies je al je gevoel voor rede. Lang leve de drank. Lang leve de jongen van vandaag. Ben je nu trots op jezelf? Is dit het leven zoals je het voor je zag toen je nog in morgen geloofde?’

‘Nee’ antwoorde ik stellig. ‘De jongen van morgen geloofde nog in al zijn idiote dromen. Het probleem was echter dat hij er in het heden niets van bakte. Alles wat hij kon was dromen. Dromen van morgen. Dromen van alles wat hij in zijn nietszeggende leven nog zou bereiken, en zie hier: hij heeft nog niet eens een eigen wasmachine. Laat staan een leven. De jongen van morgen is een illusie, net zoals morgen een illusie is en alle morgens die volgen.’

‘Ik geef het op’ besloot ze. ‘Als jij je als een onverbeterlijk stuk vreten wilt gedragen, soit. Maar morgen zal ik terugkomen, of je het nu leuk vindt of niet’
‘Over onverbeterlijk gesproken’ schertste ik. ‘Maar goed, jij komt morgen terug, dus in jouw wereld wordt dat eergisteren. En aangezien morgen in mijn wereld nog steeds niets meer dan een illusie is, denk ik dat ik nu voor de zoveelste keer afscheid van je ga nemen. En waag het niet om terug te komen.’

Ze lachte. ‘Zo jij wilt, zo zal het geschieden. Ik zie je morgen, oftewel: ieder in onze tijd. Godzijdank behoort de jongen van vandaag dan al lang weer tot het verleden.’

[img]http://www.bbc.co.uk/shropshire/features/halloween/images/wem_ghost_330.pg.jpg[/img]