Ik zie mezelf staan op een eiland hier heel ver vandaan. Op de achtergrond hoor ik panfluitmuziek. Voor me ligt het witte strand met palmbomen, de blauwe zee en de stralende zon. In het midden van het strand zie ik een bar met een rieten dak.‘Net als in de film’, denk ik nog. Ik loop richting de bar en daar staat hij. Hij zwaait naar me en komt naar me toe gelopen. Mijn God, wat is hij mooi. Hij legt zijn hand op mijn middel en vraagt of ik wat wil drinken. ‘Doe mij maar zo’n kokosnotending’, zeg ik. We gaan zitten en zonder verder ook maar iets te zeggen, drinken we met een rietje uit onze mooi versierde kokosnoot.

Een eindje verderop zien we een hangmat tussen twee palmbomen hangen en besluiten daar in te gaan liggen om lekker van het zonnetje te genieten. Hij leest een boek en ik kruip heerlijk tegen hem aan. In de verte hoor ik nog steeds de panfluitmuziek. Kan het leven mooier zijn? Wiegend in onze hangmat vallen we in slaap.
Als de avond valt, wandelen we richting het water. Het zand voelt warm aan onder onze voeten. We kijken hoe de zon steeds groter en roder wordt. We lopen het water in tot aan ons middel. We zoenen elkaar en kijken hoe de zon langzaam de zee in zakt.

Plotseling hoor ik in de verte een vrouwenstem. Ze roept mijn naam. Ik luister beter. ‘Wendy? Wendy, wil je koffie?’ De panfluitmuziek stopt abrupt, het water wordt koud, de prachtige man laat me los en ik word met een noodgang over het strand gesleurd. Onderweg raak ik een boom en tot overmaat van ramp valt er een kokosnoot op mijn hoofd. Dan schrik ik wakker.
Ik kijk rond, ik lig op een tafel, de massagetafel bij de schoonheidsspecialiste. Ze heeft me net een gezichts- en schoudermassage gegeven. Dit moet ongetwijfeld de beste massage ooit zijn geweest, daar ik mij een half uur lang in het paradijs heb gewaand. ‘Vond je de panfluitmuziek mooi?’, vraagt ze me. ‘Heel mooi’ zeg ik, ‘heel ontspannend, om bij weg te dromen’, zeg ik lachend.

Een ding weet ik zeker. Volgende maand ga ik weer. Ik kan haast niet wachten tot mijn volgende reis naar het paradijs.

Categorieën: Reisverhalen

14 reacties

champagne · 26 september 2005 op 13:21

[quote]De panfluitmuziek stopt abrupt, het water wordt koud, de prachtige man laat me los en ik word met een noodgang over het strand gesleurd. Onderweg raak ik een boom en tot overmaat van ramp valt er een kokosnoot op mijn hoofd. [/quote]

Dit vond ik een leuk stukje, de rest veelal cliché..volgende keer beter…

wendy77 · 26 september 2005 op 14:00

@champagne, haha het kan cliche zijn, maar tis gewoon wat ik heb gedroomd. Ik kan het ook niet helpen dat ik clichematig droom 😀

klungel · 26 september 2005 op 14:10

‘kvinumleuk 😉

Eddy Kielema · 26 september 2005 op 14:27

[quote]Ik zie mezelf staan op een eiland hier heel ver vandaan. Op de achtergrond hoor ik panfluitmuziek. [/quote]
Eilanden blijven natuurlijk iets fascinerends: of het nu Ameland, Ibiza of Temptation Island is. Maar van panfluitmuziek word ik zelf heel zenuwachtig, geef mij dan maar een deephouse deuntje! 🙂

Wright · 26 september 2005 op 14:49

Tja, dat krijg je als je in zo’n godvergeten dorp woont, de meest wilde fantasieën. 😮 😛

wendy77 · 26 september 2005 op 16:02

@Klungel: Dank je wel!

@Eddy: ach ja, ik heb ook geen cd’s met panfluitmuziek in de kast staan hoor, maar zenuwachtig word ik er net nog niet van gelukkig.

@Wright: 😀

Mosje · 26 september 2005 op 16:07

Champie heeft helemaal gelijk: cliche met een schuin streepje. Ik masseer al jaren zo. Gisteren nog vroeg mijn vriendin of ik een veertiendaagse reis naar de Canarische Eilanden wilde masseren.
Het zijn drie weken geworden.
😛

WritersBlocq · 26 september 2005 op 16:40

Panfluitketelmuzeik, nee, is ook niet mijn ding. Maar mensenkinderen, als je 30 plaatsen en 50 dorpen op moet noemen om te duiden waar je ongeveer woont, waar woon je dan 😀 Ik zeg: pak je biezen, je wordt anders nog wereldberoemd in dat gehucht, nu kan het nog, straks bén je zelf een eiland 😮
O ja, aardig verhaaltje wel 🙂

KawaSutra · 26 september 2005 op 17:00

Ik vond hem ook leuk. En och, cliché?
Dromen zijn bedrog, als ze niet absurt zijn dan zijn ze cliché in mijn beleving. 🙂

Troy · 26 september 2005 op 17:03

[quote]”We zoenen elkaar en kijken hoe de zon langzaam de zee in zakt”[/quote]

Houd jij je ogen open tijdens het zoenen 😮 Verder houd ik niet zo van zonnen die in een zee zakken…(pas op: vloedgolf!!)

[quote]”Ik luister beter”[/quote]

Dit vind ik geen mooie zin.

Verder sluit ik me bij Champagne aan:[quote]”…en tot overmaat van ramp valt er een kokosnoot op mijn hoofd”[/quote]:-)

Ik hoop dat je er geen al te grote bult aan over hebt gehouden 😉

Ma3anne · 26 september 2005 op 22:59

Ik mis enkel nog de Bounty die uit die kokosnoot komt vallen.

melady · 26 september 2005 op 23:35

Zit jij nou op je foto een panfluit te bespelen Ma3anne?
Ik heb geen verstand van fluiten.

Louise · 27 september 2005 op 08:14

Ben nou wel benieuwd wat jij voor een dromen krijgt van een totale lichaamsmassage 😉

Ma3anne · 27 september 2005 op 08:56

@Melady: Nee, op de foto bespeel ik de bombarde (verwant aan de schalmei). Fluitje van een cent.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder