Het suïcidale badeendje

Er was eens een badeendje, dat verschrikkelijk ongelukkig was. Het badeendje leefde namelijk in een huishouden waar mensen liever onder de douche gingen, dan in bad. Het badeendje mocht bijna nooit zwemmen. Zelfs die enkele keer dat de kinderen in bad doken, kwam er meestal maar weinig terecht van een zwempartij voor het badeendje. De kinderen hadden Sponge Bob en Ariël, om hen gezelschap te houden. Als het eendje mee wilde doen, keerde Ariël hem haar rug toe. En hoewel het domme wicht niet eens voeten had om op te lopen, liet ze hem duidelijk voelen dat hij, Badeend, minderwaardig was.

Badeendje werd daar best boos om. Hoe langer het duurde, hoe vaker hij genegeerd werd, hoe vaker een misbaksel als Ariël hem liet voelen dat hij niks waard was, hoe meer hij in zijn overtuiging begon te groeien dat hij juist wel iets waard was. Hij kon maar niet begrijpen dat anderen dat niet konden zien.

Als een grimmige speling van het lot, werd besloten dat Badeendje op zolder moest gaan wonen. Achteloos werd hij in een kist gesmeten. In de kist ontmoette hij vele anderen. Zo was er de heer Lolobal, die er in al zijn corpulentie maar een beetje leeggelopen uitzag. Er lagen diverse jojo’s, te klagen over stijve ledematen. Er lag een Rubick’s kubus, helemaal op kleur, behalve dan die ene hoek die uit hem gesloopt was. Rubick’s kubus deed dan ook niets anders dan klagen, klagen en nog eens klagen. Badeendje werd vooral een beetje moe van dokter Bibber, wier frases eerst interessant, maar al vrij snel hol bleken, in de grote kist van het afvallige speelgoed. De mannetjes playmobil leken nog het beste met het isolement om te kunnen omgaan. In plaats van te klagen over afgedankt zijn, lagen die de hele dag maar wat te slapen. Tegen een teletubbie aan. Vaak was het toch ook wel gewoon stil in de kist. En een beetje saai.

Daar kwam verandering in op de dag dat Badeendje een van de gebroeders Mutant Turtle ontmoette. Badeendje was erg onder de indruk van de welbespraaktheid van Teenage. Teenage verwoordde wat Badeendje al zo lang dwars zat. De ontevredenheid, het onrechtvaardige lot van het afgedankte speelgoed in de kist. Het feit dat oud niet persé minder hoefde te betekenen. De actie, voor een herwaardering van oud speelgoed.

Badeendje werd na enkele maanden ingewijd in het Genootschap van de Herwaardering, door een stukje rubber van zijn staart in te leveren. Badeendje had de pijn er graag voor over en gaf dokter Bibber een schop op het moment dat die hem om de oren sloeg met verhalen over ontstekingen.

De gebroeders Mutant Turtle organiseerden hele rallies. Niemand was vaker aanwezig en enthousiaster dan Badeendje. Op het moment dan ook dat de met Fisher Technik in elkaar geknutselde bommen in het bad geplaatst moesten worden, sprong Badeendje overeind. Zijn borst zwol op, toen hij riep dat hij wel wilde. Hij en hij alleen was opgewassen tegen de taak. Ja, hij realiseerde zich dat er gevaren aan verbonden waren. En ja, hij wist dat hij er alleen voor zou staan. Badeendje gloeide van trots, toen Teenage Mutant Turtle hem in bijzijn van alle anderen een held en een voorbeeld noemde.

Wat er precies is misgegaan weet niemand. Badeendje is vertrokken met explosieven verborgen in zijn holle, rubberen lijfje. Het laatste dat werd vernomen was dat iemand zich luidkeels afvroeg hoe Badeendje daar toch terecht was gekomen en dat Badeendje toch opgeborgen was in de kist boven?

Of Badeendje spijt heeft gekregen? Wie zal het zeggen. Feit is dat Badeendje in het badmeubel van de Gamma is gevonden. Gesmolten. Om hem heen de resten van wat ooit een pak maandverband zal zijn geweest. Het badmeubel van de Gamma mankeerde niets. Er is nooit onderzoek gedaan, hoewel later wel is gebleken dat de gebroeders Mutant Turtle spoorloos verdwenen waren. Na een halfhartige zoektocht is ook dat feit de vergeethoek in gegooid. En na die laatste opborreling van de in het badmeubel gesmoorde oproer, leven de twee speelgoedrijken vreedzaam in hetzelfde huis. Over Badeendje wordt nooit meer gesproken.