Afgelopen week mocht ze weer mee met een educatief schooluitje. De achtste-groepers gingen het Joods Historisch Museum bezoeken in de hoofdstad. Al heel vroeg onder het genot van een warm zonnetje, verzamelde het zooitje ongeregeld (achttien puber mensjes) op het station. Zij kreeg zeven mooie tieners onder haar hoede, vier jongens en drie meisje. Zij weet redelijk hoe ze om kan gaan met deze kinderen, een grapje op zijn tijd en duidelijke grenzen stellen.
Ze spreken haar vaak aan met U, juf of mevrouw, dus iedere keer dat ze uit gaan moet ze hen weer vertellen dat ze gewoon een naam heeft. Zij wil niet een U of mevrouw zijn, ze is immers net als zij zijn, een mens.
Onderweg wordt er al heerlijk gebabbeld over van alles en nog wat, een van de meisjes vraagt haar of ze dit keer weer de krant(spits/metro) gaan voorlezen tijdens de treinreis, want dat hadden ze vorige keer erg leuk gevonden.
Zij antwoordt dat ze dit keer een verslag zullen schrijven over de dag. Daarbij zullen foto’s geplaatst worden die zij en de kinderen maken deze dag.
Als ze dan lopen door de hoofdstad, loopt een van de meiden naast haar. Ze kijken hun ogen uit en kletsen wat.
Tot haar grote schrik krijgt zij van dit meisje ineens de vraag: ‘waarom ben je geen model geworden?’
‘Hoezo?’antwoordt zij heel verbaasd.
‘Gewoon, omdat je zo slank bent en een mooi figuur hebt.’
Zij denkt na, is hier even heel stil van. Want dit meisje is iets groter dan zij is, heeft misschien een paar kilo’s meer ook, maar is beslist geen dik meisje.
‘Niet iedereen die slank wil model zijn en ik vind mezelf nu niet bepaald een mooi model, ik zou er liever nog een paar kilo’s bij krijgen.’
Ze zwijgen verder hierover, maar zij denkt na en vindt het toch wel heel naar dat zulke jonge meisjes slank zijn als ideaal beeld zien.
Twaalf hooguit dertien jaar zijn ze en vinden zich al snel te dik, te lelijk. Het zit er al vroeg in dus, het ontevreden zijn met het uiterlijk.
Zouden vrouwen/meisjes ooit tevreden zijn over hoe ze eruit zien? Zij is immers ook verre van knap en perfect, maar wel tevreden. Is het niet mooi dat juist iedereen zo uniek is.
Thuisgekomen kijkt ze eens in de spiegel en ziet dan dat haar broek lubbert om haar lijf, haar ingevallen wangen en oogkassen zien er niet echt uit. Haar rimpeltjes smeert ze nooit weg, die horen gewoon bij haar. Ze moet alleen zorgen dat ze weer wat aankomt.
Want ja, ze is slank, maar eerder te slank. Maar ze voelt zich happy na zo’n mooie dag. Haar binnenkantje is niets mis mee en haar ogen stralen.
11 reacties
Kees Schilder · 6 april 2004 op 11:13
Het zou al een stuk opschieten als de binnenkant net zoveel aandacht als de buitenkant zou krijgen.
heel erg mooi geschreven, Pepe
pleuro · 6 april 2004 op 11:45
Zoals ik al zei in mijn column pepe…
“Jij hoort er ook bij!”
Toppertje weer…. en ondanks de grote tegenstelling met mijn column, denk ik dat ze perfect op elkaar aansluiten!
deZwarteRidder · 6 april 2004 op 11:56
knap geschreven en leuk die raakvlakken met de column van Pleuro.(jij hoort er ook bij) Leuk dat je via diverse invalshoeken de zelfde conclusie komt.. enjammer dat we in een maatschappij leven die zo op uiterlijk is gefocust.
prettig gelezen..
pepe · 6 april 2004 op 12:29
Kees, dat is dus gelijk het mooie van je woorden via de digitale weg, je kan iemand niet beoordelen op uiterlijk 😉
Pleuro ook mijn moeder is een beetje meer moeder. Leuk wel dat ook jij nu net een soortgelijke column schreef.
Ik ben een ietsje minder moeder in gewicht dan 😉
Zwarte Ridder, jij hebt prettig gelezen en wij zijn weer blij jij wat van je laat horen 😉
Waar het mij voornamelijk omging is dat de jonge meisjes al zo vroeg slank willen blijven/worden alleen, omdat de maatschappij hen daarop beoordeeld. De tienermeiden die ik om me heen zie, zijn stuk voor stuk allemaal mooi op hun eigen manier.
Li · 6 april 2004 op 13:42
[quote]Pleuro ook mijn moeder is een beetje meer moeder. Leuk wel dat ook jij nu net een soortgelijke column schreef.[/quote]
Je hebt een mooi spiegelverhaal geschreven Pepe.:-)
Dat ideaalbeeld is inderdaad zorgelijk.
Li
Sarakim · 6 april 2004 op 17:10
Ik heb het ideaalbeeld noot begrepen, als er meer afwijkingen dan overeenkomsten zijn met de meeste mensen dan is het toch hoog tijd om het gemiddelde/het ideaalbeeld aan te passen?
Goede column, het is waar…zelfs mijn 11jarige oppaskind let heel erg op de lijn. Dit terwijl hij (ja, een hij!) heel veel sport en altijd gezond bezig is.
R@@F · 6 april 2004 op 17:14
TOP!
R@@F
Ma3anne · 6 april 2004 op 17:33
Weer dat buitenkantje…
Het is zo simpel om iemands binnenkantje te zien. De uitdrukking van de ogen vertelt zoveel meer dan de verpakking.
Veel mensen durven elkaar niet meer echt in de ogen te kijken… en daarmee missen de essentie en gaan ze op uiterlijkheden af.
Jouw stralende ogen ken ik Peep… houwen zo!
🙂
Eftee · 6 april 2004 op 17:39
Weer een top-column, Pepe!
Mup · 6 april 2004 op 19:59
Kan alleen maar aansluiten bij de vorige reacties en daar een compliment bij zetten, bij deze,
Groet Mup.
Mosje · 8 april 2004 op 23:51
Ze moet maar blij zijn dat ze niet knap en perfect is. Ik weet niet precies hoe het komt, maar modellen hebben vaak iets vreselijks frigiderigs.