Hoe columnist Kees mijn leven redde…

Mijn poppeduifje brengt met enige regelmaat het senso crema (schrijf ik dit zo goed?) thema boven water. ‘Schat, vandaag ben ik blablabla… en daar hadden ze zo’n senso crema apparaat. Echt, je gelooft niet hoe lekker die koffie is en dan die kopjes blablabla…’. Nu laat de gemiddelde vrouw zich snel verleiden door een mooie verpakking. In het geval van deze koffie hebben we het dan over designer kop-en-schoteltjes die in een prijsklasse vallen… jewillutnietweten. Voor de prijs van één zo’n collectorsitem koopje een komplete keuken met inbouwapparatuur. Dus of er nu koffie in geschonken wordt of racekakmettabasco, het kopje is ééééénig en dus de inhoud lekker. En die inhoud is dus doorgaans geen koffie. Maar iets met een smaakje dat vaag weer aan koffie doet denken. Wilt u de robuuste Afrikaanse Cameldroppingsessence of een vlugje Ethiopian-sodomgomora? Alles mag.

Ik moet geen koffie met smaakjes en al helemaal niet in designerkopjes, ik drink bij voorkeur uit een mok met de afmetingen van een royale emmer. En zonder schoteltje. Zelfs zonder lepeltje en dat terwijl ik wel melk in de koffie drink. Hoe ik dat doe met roeren? Heel eenvoudig. In alle mokken ontstaan na verloop van tijd, door het roeren met een lepeltje een soort lijnenspel van krassen op het glazuur. Zowel op de bodem als op de binnen-zijkant van de mok. Die lijnen op de zijkant staan in al onze mokken op de zelfde hoogte (doordat al onze lepeltjes dezelfde afmetingen hebben). Die lijnen gebruik ik dan als maat voor de hoeveelheid melk die ik in mijn koffie gebruik. Dit betekent dus wel dat de afmeting van je koffielepeltje zeer nauwkeurig moet worden bepaald waardoor mogelijkerwijs je hele bestekla zal moeten worden vervangen, wil je een bij elkaar passende serie behouden. Hoe groter de koffielepel hoe hoger de lijnen in je mok afgetekend worden, hoe meer melk etc. en visa versa. Hoe dan ook je moet dus wel eerst de melk erin doen en dan pas de koffie. Daar zit hem dan ook de truck van deze geraffineerde en uitgekiende methode. Je hoeft dan niet te roeren. Spaart een hoop werk en afwas. Het helpt ook goed bij nerveuze mensen die constant in hun kopje blijven roeren. Geen lepeltje, geen getingel in een volle, halfvolle of zelfs lege mok.

Maar ik dwaal een beetje af geloof ik. O ja, hoezeer ik ook resoluut blijf weigeren het zoveelste nutteloze huishoudelijke hulpstuk als een mogelijke aanwinst te erkennen, ik vrees er vroeg of laat aan te moeten geloven en dat onze aanrecht wordt gesierd door dit mallotige pruttelende designerkoffiezettertje. Het ontbreekt er nog aan dat je er een rtl-nicht bij krijgt die het bocht voor je inschenkt. Ik verdenk die gasten er bovendien van hun koffie met een buttplug te roeren. Ik heb dit namelijk al eens op een verjaardagsfeestje gezien. Nou ja, niet dat daar nichten waren maar het verjaardagsvarken, ene Wim, had bij wijze van grap een sexpakket gekregen en daarin zat ook een mini tril-ding. Geen echte dildo ofzo maar ik geloof dat het bedoeld was om in een van de openingen te stoppen van de ‘naadloze Nelly’ die erbij zat. Binnen de kortste keren zat dat ding bij alle kerels effe in de broek. Om te weten hoe dat voelt. En dan bedoel ik niet eens anaal maar gewoon even aan de dop. Later zaten de dames van het gezelschap in de keuken koffie te leuten en om beurten ging dat ding dan effe in de koffie. Ik vroeg me af of het aroma van die koffie de aanleiding is geweest om koffie met een smaakje te bedenken.

Maar ik dwaal weer een beetje af. Waar was ik? Rtl-nichten die de koffie voor je inschenken… oooh ja, designer (die-zijn-er) koffiezetmasjientjes en passende accessoires… Enfin, voor je het weet heb je zo’n ding, wordt je hele servies de keien op geflikkert en vervangen door kop-en-schoteltjes van het formaat vingerhoed en gaat je keuken en de rest van je huis in designerstijl omgetoverd worden. Ik heb zelfs al eens gedroomd dat mijn biker/houthakkers hemd en spijkerbroek vervangen gaat worden door een designer/golf ruitjesbandplooibroek en poloshirt. De hieruit voortgekomen permanente angst bij het zien of horen pruttelen van zo’n apparaat is nu overwonnen. Dankzij Kees. Althans dankzij zijn column. Het kloteding schijnt zo’n beetje je hele keuken onder te racekakken met koffieschuim wanneer er geen koffiekop onder geplaatst wordt die exact voldoet aan de in zijn column omschreven voorwaarden. Dat stelt mij gerust. Het zijn namelijk niet die eerdergenoemde designer kopjes die aan deze voorwaarden voldoen. En dan wordt het pruttelende en rutelende koffiezettertje vanzelf weer een overbodige luxe. Kees heeft dit proefondervindelijk aangetoond en mijn popje leest ook de columns van Kees dus het gaat goed komen. Kees, bedankt!