Hoe een simpele groet, beleefdheid en een helpende hand heel veel doet

Wat ik vandaag de dag mis op straat, is de saamhorigheid en het medeleven voor elkaar.

Het is zaterdagochtend 10.00 uur. Ik ben opgestaan met een lach want de zon schijnt en ik voel me gewoon lekker in me vel. Vandaag wordt een dag van vrolijkheid en beleefdheid. Op weg naar de bakker kom ik meerdere bewoners van mijn wijk tegen. Expres zoek ik met de mensen het oogcontact om ze op deze mooie dag te groeten om zo mijn vrolijkheid te delen. Wat me opvalt is dat het moment dat je oogcontact maakt, het meteen duidelijk wordt of jouw groet als prettig wordt ervaren en of je een groet terug krijgt. Na enkele mensen te hebben gepasseerd zie ik een wat oudere man lopen. Hij glimlacht niet en hij kijkt strak voor zich uit. Ik zie hem aankomen en bedenk me dat deze meneer zomaar de eerste kan zijn die mijn vrolijkheid kan doorbreken. Ik blijf oogcontact zoeken maar zie dat het tevergeefs wordt. Toch blijf ik positief en op het moment van passeren zeg ik: “ Een goede morgen meneer!…..” en hij gaf geen kick en nam zelfs de moeite niet om me aan te kijken. Dit vond ik echt een domper op mijn goede start van de dag maar liet me daardoor niet terugtrekken.

Een paar dagen later in de supermarkt. Ik leg mijn boodschappen op de band en pak een “volgende klant” bordje en zet die achter mijn boodschappen. Zeer vriendelijk wordt ik bedankt door de mevrouw die na mij is. Ik kijk om, kijk haar aan en zeg alstublieft. Dat doet me dan weer goed. Even daarna naar de bouwmarkt, sta ik achter een mevrouw die ongeveer 50 cent te kort komt en diep in haar portemonnee aan het graven is op zoek naar die ene munt. Mijn ongeduld brengt me op het idee om voor mevrouw de 50 cent te betalen zodat ik ook naar huis kan. Ik vraag vriendelijk wat mevrouw te kort komt en geef dit aan de caissière. Mevrouw bedankt mij en vind in haar portemonnee een kortingsbon van vijf euro voor een of andere supermarkt voor de aanschaf van een grootverpakking wasmiddel. Ik bedank ook haar voor haar gift. Met een glimlach ga ik naar huis en aankomend bij een kruipunt pak ik de linker kant om over te steken, zo hoef ik verderop niet nog een keer over te steken, en kijk naar rechts voor aankomend verkeer. Ik zie een bestelauto aankomen en ik rem af om de auto voor te laten. Ik sta dus aan de verkeerde kant en de auto heeft sowieso voorrang. Maar tijdens het oogcontact met de bestuurder, glimlacht ook hij en hij wuift naar mij dat ik mag oversteken en hij remt af. Ik lach oprecht en steek mijn hand op en bedank de bestuurder.

Zo zie je maar dat als je bereid bent om te geven je ook terug zult krijgen. Ik ben zo ook opgevoed. Spreek andere en zeker oudere mensen altijd met u aan en blijf ten alle tijden netjes en beleefd. Zo heb ik een keer een oudere dame met een rollater uit een bus geholpen waar de andere reizigers rustig bleven zitten en toe keken hoe de oudere dame moeite had om de bus uit te komen. Eenmaal haar geholpen te hebben met uitstappen kreeg ik zomaar uit het niets een Twix in mijn handen geduwd en werd ik vriendelijk bedankt. Ik las aan haar gezicht af dat ze niet alleen dankbaar was maar ze was ook opgelucht. Opgelucht dat er nog jongeren zijn die wel respect en normen en waarden hebben meegekregen van thuis en deze ook laten zien. Maar vooral ook opgelucht dat ik niet van plan was om haar van haar tasje te beroven.