In een straal van een kleine honderd meter om mijn huis is een aantal instellingen gevestigd, zoals ik eerder al schreef. Het ziekenhuis, een verpleeghuis, een bejaardenhuis en ook een paar blokken huizen met woongroepen voor volwassen geestelijk gehandicapten. De buurtsupermarkt is een ontmoetingsplaats voor mensen van allerlei pluimage. Een bijzondere plaats, waar de baas en welwillende klanten vaak doende zijn met het opvangen en begeleiden van rolstoelers die niet kunnen sturen, bejaarden die niks kunnen vinden en geestelijk gehandicapten die moeten leren om zelfstandig boodschappen te doen.
De laatste groep zorgt nogal eens voor verrassende en vooral komische taferelen. Zo is er de jongen met ‘Gilles de la Tourette’, die zelfstandig zijn boodschappen doet. Sta je naast hem bij het zuivelvak, dan kan het zijn, dat hij ineens allerlei schuttingwoorden begint uit te slaan. Keihard en voor iedereen hoorbaar. Of het koppeltje, dat altijd samen komt winkelen. Hij zeer slechtziend, levensgevaarlijk met zijn witte stok zwaaiend en zij hem altijd dirigerend. Tegen elkaar mopperend schuifelen ze samen naar de broodafdeling waar ze de bestelling mogen ophalen. Soms moeten ze even toegesproken worden, want dan krijgen ze plotsklaps heftige ruzie en beginnen tegen elkaar te schreeuwen.
Ze horen er allemaal bij en we zijn eraan gewend als buurtbewoners. Wanneer ik in mijn tuintje zit, kan het zijn, dat ‘de oude man’ even aan mijn hekje komt staan, omdat hij om een praatje verlegen zit tijdens zijn ommetje. Hij beweert al jaren bij hoog en bij laag dat ik in het ziekenhuis werk en dat hij mij daarvan kent. Ik ben een heel aardige zuster volgens hem.
Een tijd geleden trof ik ‘de jongen die graag over het nieuws praat’ bij de kassa in de supermarkt. Ik was deze keer de pineut en kreeg het verhaal over me heen, dat Bush er geen goed aan had gedaan om Irak binnen te vallen. Hij had duidelijk aan de buis gekluisterd gezeten, want hij citeerde letterlijke een paar ‘deskundigen’ die ik toevallig ook had gevolgd. Beide kassa’s waren open en er stonden twee lange rijen. In beide rijen stonden onder andere twee kennissen van me, een oud-leerling en een oud-collega, waar ik even naar knikte of knipoogde. Ik kwam niet meer van die knaap af en ik zag dat de bekenden daar wel lol om hadden.
Ineens stopt de monoloog van onze politiek commentator. Hij bekijkt mij van onder naar boven en terug. En voor ik er erg in heb, flapt hij het eruit. Keihard, zodat iedereen het kan horen: “Ik zie wel dat je geen twintig meer bent, maar je ziet er goed uit. Ik zou best wel eens met jou naar bed willen.”
Even valt er een stilte. Ik zie mensen gegeneerd lachen of zich van dit tafereel wegdraaien. Ik sta even perplex, maar schiet daarna vreselijk in de lach. Dit is humor! Ik wil de jongen niet voor schut laten staan en roep vrolijk tegen de mensen om me heen: “Jongens, mijn dag kan niet meer stuk! Wat een compliment!” De jongen kijkt me aan en roept beleefd boven het gelach van de omstanders uit: “Graag gedaan!”
Gelukkig is hij op dit moment aan de beurt om af te rekenen. Hij telt het bedrag voor zijn pak koekjes keurig in kopergeld uit. Hij groet me nog eens nadrukkelijk met een vette knipoog als hij het pand verlaat en ik geef hem, goed zichtbaar voor iedereen een vette knipoog terug.
Als ik naar huis loop, merk ik, dat ik toch net effe rechter loop dan op de heenweg. Een compliment doet een mens goed, kan niet schelen van wie je het krijgt. En bovendien.. “Kinderen en gekken zeggen de waarheid…” Toch? 😉
14 reacties
Kees Schilder · 27 juni 2004 op 08:50
Elegant opgelost, ma3anne,maar ben je nou niet bang dat hij binnenkort voor je deur staat?
Geweldige column weer
Louise · 27 juni 2004 op 09:25
Heerlijk verhaal en ik zag jullie helemaal staan daar aan de kassa.
Genoten!
viking · 27 juni 2004 op 09:37
Hahahahahaaaa
[quote]“Ik zie wel dat je geen twintig meer bent, maar je ziet er goed uit. Ik zou best wel eens met jou naar bed willen.”[/quote]
Zoiets dergelijks heb ik er ook wel eens uitgeflapt maar wel met een héél ander resultaat. Ondanks dat ik een groot kind ben en soms ook een beetje gek.
rrobin · 27 juni 2004 op 11:16
Een geweldige column, ik heb genoten van je winkelavontuur 🙂
Mosje · 27 juni 2004 op 11:29
😛
Hij is weer mooi Ma3anne!
(en hou er rekening mee dat ik ook heel direct kan zijn)
😉
rimram · 27 juni 2004 op 11:57
een heel beeldend verhaal, loopt ook lekker vlot.
,
… die kerels toch altijd ?
“Ik zie wel dat je geen twintig meer bent, maar je ziet er goed uit. Ik zou best wel eens met jou naar bed willen.”
groet Rim 😀 😕
Ma3anne · 27 juni 2004 op 12:07
Kees: Ik maak me meer zorgen, dat hij, na dit kennelijk succes vaker met dit soort complimentjes gaat strooien. 😀
Viking: Verbaast me niet dat jij er zoiets uitflapt. Maar kijk uit: ik weet niet hoe ik een volgende keer zal reageren! 😛
Mosje: Ach, wie met kinderen werkt is gewend aan directheid. 😉
Rim: Kerels zijn net kinderen. En als je als vrouw ook een beetje kind bent gebleven, valt er best mee te leven. 😉
Dees · 27 juni 2004 op 12:47
Gisteren zag ik nog zo’n omgekeerd stel, zeg maar de meisjeskassiere en de oude bok (overigens vele decennia ouder dan jij Ma3, vandaar de benaming) die in de tweede leg nog een zaadje had weten te schieten; ze waren inclusief koter. Leuk, pappa is nu achter in de zestig, als het jochie gaat studeren is pappa flink in de tachtig, of in staat van ontbinding. Ik word er redelijk onpasselijk van als ik zoiets zie. Ik vind daarom eigenlijk dat als je dan toch de kans krijgt om de scheve verhoudingen tussen man en vrouw nog wat recht te trekken (niet te letterlijk opvatten), je het gewoon moet doen. Het is je feministenplicht! Graag een column achteraf. 😛
Anneroos · 27 juni 2004 op 13:53
[quote]”Kinderen en gekken zeggen de waarheid…” Toch?[/quote]
Misschien dat we daarom liever niet willen dat mannen altijd zo “kinds” zijn? Dat we op de momenten van de waarheid even willen dat ze in ons voordeel liegen???
sally · 27 juni 2004 op 21:48
leuke gezellige column ma3anne
Complimenten zijn altijd leuk. Wie het ook maar zegt.Als het maar echt is..En dat was deze, ongetwijfeld!
groeten Sally
Shitonya · 28 juni 2004 op 01:03
Niet alle complimenten doen goed en het hangt er altijd vanaf van wie je het krijgt. Maar goed, ben het niet eens met sommige dingen, maar je hebt het weer prachtig beschreven zoals altijd 🙂
Ma3anne · 28 juni 2004 op 05:53
[quote]Het is je feministenplicht! [/quote]
Desaparecida: Ik heb geen feministenplicht, want ik ben geen feministe. Maar begrijp ik je goed, ondanks je excuus? Ik ben een oude geit en moet maar een groen blaadje nemen, omdat die oude bok van jou dat ook heeft gedaan? Haha. Jammer dan. Ik val niet op groene blaadjes die de midlife crisis nog door moeten. Doe mij maar een fris en bont gekleurd herfstblad.
[quote]Misschien dat we daarom liever niet willen dat mannen altijd zo “kinds” zijn? Dat we op de momenten van de waarheid even willen dat ze in ons voordeel liegen???[/quote]
Anneroos: Wie zijn ‘we’? Ik persoonlijk hoor liever wat ‘ze’ bedoelen dan dat ik word voorgelogen omwille van… ja, van wat eigenlijk?
[quote]Maar goed, ben het niet eens met sommige dingen, [/quote]
Shitonya: Bedoel je in het verhaal? Als dat zo is, dan snap ik deze uitpsraak niet, want er staan enkel wat situaties beschreven. Of bedoel je de reacties op het verhaal? Dan zou je misschien iets duidelijker kunnen zijn? Op deze manier is het een loze opmerking, denk ik.
Irma · 28 juni 2004 op 12:51
Mooi verhaal!
Wat ik nou juist zo mooi vind is dat dit soort columns gewoon ‘uit het dagelijks leven’ ontstaan. In woorden vervatten wat je meemaakt zodat de ‘gewone dingen’ ook in hun bijzonderheid naar voren komen. Het is je weer gelukt! 😀
Shitonya · 29 juni 2004 op 03:01
ma3anne: ik bedoelde bijvoorbeeld: “een compliment doet een mens altijd goed (niet mee eens) en maakt niet uit van wie (niet mee eens, maakt wel degelijk uit)
Verschil van mening, niets meer, niets minder.
Niks “loos” aan.
Verder de column gezien, wel goed hoor 🙂