Janneke kijkt liefdevol naar Annabel, die geconcentreerd met een tekening bezig is. “Het wordt al een grote meid.” Ze is gelukkig. Toegegeven, ze had het er moeilijk mee gehad toen Henk tegen de afspraken in weer langere ritten moest gaan maken. De banen liggen in het vervoerswezen nu eenmaal niet voor het oprapen, dus Henk had geen keus toe het hem werd gevraagd. “Kan ik hem vertrouwen?” had het door haar hoofd gegonsd. Henk had zich van zijn beste kant laten zien, dat is waar. Een voorbeeldige echtgenoot en een toegewijd vader. En stapje voor stapje was ze het vertrouwen in hem aan het terugkrijgen. Hij belde iedere avond, voordat Annabel ging slapen en dan nog later als Janneke al met een boek in bed lag. Henk parkeert zijn Scania in het ruim van de ferry . “Nu is het een beetje vakantie,” denkt Henk. Op het zonnedek installeert hij zich en belt meteen Janneke.

“Hallo schat. Nou het is hier echt vakantie, hoor. Ik zit nu op de ferry en ik brand zowat van de boot af. Ik zal eens kijken of ik mijn zwembroek bij me heb.”
“Mazzelaar! Hier regent het pijpestelen. Ik ben blij dat ik vandaag de deur niet uit hoef. “
“Ik wou dat je hier nu was. Dat júllie nu hier waren. Dan had ik je rug ingesmeerd.”
“Ja ja, als je maar niet iemand anders’ rug gaat insmeren,” grapt Janneke. Is het wel een grap?
“Mag ik de kleine even?”
“Komt ze!”

“Hallo Annabel, hoe is het met mijn kleine meid?”
“Hoi papa, ik ben een heeeele mooie tekening voor je aan het maken. En ik doe er glittertjes op.”
“Nou ik ben hartstikke benieuwd. Ben je een beetje lief voor mama?”
“Ja papa. Mama zei dat ik heeel lief ben. En ik heb mijn bord helemaal opgegeten.”
“Lééggegeten, lieverd, mag ik mama weer even?”

Henk’ aandacht wordt getrokken door wat rumoer op het dek. Een luchtig gekleed meisje heeft zich tussen de motorrijders begeven.
“Hallo Henk, ben je daar nog?” Janneke klinkt ineens ver weg.
Henk herpakt zich:”Ja natuurlijk schatje, ik geniet van de zonnestralen. Zeg, ik ga nu maar weer eens ophangen. Ik bel je straks nog, of in ieder geval vanavond, als ik in Italië aan de wal ben. Ik hou van je.”
“Ik ook van jou.” Het knaagt in haar onderbuik.

Henk kijkt weer naar het meisje. Ze praat met een triest uitziende man in het zwart. Ze kijkt hem uitdagend, haast provocerend aan. Henks blik zoomt in. Haar kleding verhult niets. Hij ziet een tatoeage. Op haar schouder. En nog een, op haar onderrug. En onderaan haar gladde been, bij de enkel. “Zou ze ook nog een tattoo hebben op een plekje dat ik nu niet kan zien?” Ze kijkt hem recht aan, opeens. Met een triomfantelijke blik. Henk voelt zich betrapt. “Laat ik maar even naar binnen gaan, om af te koelen en een hapje te eten,” denkt hij verstandig.

“Hey cutie!”
Henk kijkt om. Hij ziet vier meiden op zonnebedjes naast elkaar liggen. Hij schat hun leeftijd op 22 à 23 jaar. Eentje steunt op haar ellebogen en kijkt hem vanachter de grote glazen van haar Dior-zonnebril met een glimlach aan. Ze heeft een dure smaak, merkt hij op. Gouden Dior-oorbellen, om haar hals een gouden kettinkje en haar neus en volmaakte navel worden versierd door met een diamantje ingelegde piercings. Haar witte glinsterende bikini contrasteert met haar perfecte gebronsde huid.

Henk knipt het lichtje van zijn slaapcabine aan. Hij friemelt wat en ontdoet zich van zijn plakkerige kleding. De naamloze Poolse hardbody zoent zijn nek. Er wordt niet gesproken, er klinkt gemuffeld gebrom en gesmak. Zijn begerige handen voelen overal jong warm vlees. Wat ruikt ze lekker. Lekker jong. Lekker fris. Ze is inventief en initiatiefrijk. Ze drukt hem op zijn rug en kronkelt over hem. Juist als zij op hem is gaan zitten gaat zijn telefoon. Onmiddellijk is Henk bij zijn positieven en duwt haar van zich af. Ze kijkt hem verbaasd aan en hij stamelt iets en wijst naar zijn trouwring. In no time heeft hij haar zijn truck uitgewerkt.

“Wat heb ik gedaan?” Naakt zit hij achter zijn stuur bij te komen en bekijkt het display van zijn toestel. “Onbekend nummer,” staat er. Het lucht hem op. Maar het maakt hem tevens ongerust. Wie heeft hem gebeld? Zijn telefoon gaat weer over. Dezelfde onbekende beller? Zijn aandacht wordt getrokken door een vaag schijnsel ergens tussen de geparkeerde wagens. Hij ziet een luchtig gekleed meisje met een mobieltje tegen haar oor. Ze kijkt uitdagend zijn kant op.


Chris

Chris den Daas

17 reacties

Boukje · 30 augustus 2011 op 17:01

Ik weet helemaal niet hoe de regeltjes zijn in schrijversland.
Persoonlijk vind ik het een beetje kinderachtig om met andermans verhaal aan de haal te gaan. 🙁
Ik ben benieuwd wat men in het algemeen van zoiets vindt op columnx…
:eh:

SIMBA · 30 augustus 2011 op 17:05

Waar ben je mee bezig Chris?

Chris · 30 augustus 2011 op 17:12

Beste allen,

Ivm een optreden komend weekend ben ik met spoed op zoek naar een exemplaar van de oktoberuitgave 2009 van het tijdschrift Opzij. Agnes Jongerius sierde (?) de cover. Mocht je een exemplaar ter beschikking hebben, mail mij op cdendaas@itemconsultants.nl, of bel mij 06-13156467

Alvast hartelijk dank,

Chris

Boukje · 30 augustus 2011 op 17:36

Volgens mij spoor jij niet helemaal.

Chris · 30 augustus 2011 op 17:44

van dit soort ongerijmde negativiteit ben ik dus totaal niet gediend

Fem · 31 augustus 2011 op 07:02

Ik begrijp eerlijk gezegd niet zo goed wat je wil zeggen… :eh:

sylvia1 · 31 augustus 2011 op 09:26

Ik vind het idee achter deze serie reisverhalen op zichzelf zeker niet slecht, maar stoor me wel aan sommige vreemde en onsympathieke reacties onder je eigen columns.

Mien · 31 augustus 2011 op 14:09

Ben helaas niet benieuwd naar de 34 andere delen.

Mien

Chris · 31 augustus 2011 op 15:26

En hiermee eindigt het reisje op de Middellandse Zee, de vakantie is voorbij. Ik wil alle schrijvers alhier, maar met name mijn elf reisgenoten, danken voor hun input en inspiratie. Ik beschouw de reisverslagen als meer van jullie dan van mij. Het was voor mij een bijzonder interessante en vermakelijke reis. Maar aan alles komt een einde. Ik zal me nu weer gaan wijden aan echte “Chris-columns”

DreamOn · 31 augustus 2011 op 20:43

http://examedia.nl/columnx/modules/news/article.php?storyid=11189

Chris, ik begrijp niet zo goed, waarom je een poging hebt gedaan om mijn 35-delige serie belachelijk te maken. Voor mijn gevoel slaat dit helemaal nergens op.

Maar goed, jij zal waarschijnlijk een goede reden hebben gehad om dit te schrijven.

Ik vind je sowieso erg prominent aanwezig op cx; iets minder columns insturen zou ik niet erg vinden.

pally · 31 augustus 2011 op 22:42

Een flauwe nadoe-column, Chris, die met reiscolumns m.i. niks te maken heeft. Eigenlijk voel ik me nog al bekogeld door het aantal ‘reiscolumns’ van jouw hand. Liever lees ik kwaliteit ipv kwantiteit. 🙁

groet van Pally

Ferrara · 31 augustus 2011 op 23:08

Chris heeft wel meer thema’s van anderen gebruikt op zijn overtocht. Het enige originele aan de reisverhalen is de veerboot.

DACS1973 · 1 september 2011 op 09:23

Het idee van Chris was om een aantal columns te schrijven in de stijl van andere schrijvers hier. Op zich een leuk experiment, en of dat goed uit de verf is gekomen, daar kan iedereen zijn eigen mening over hebben. Volgens mij was het niet Chris’ bedoeling om de draak te steken met andermans schrijfsels.

Chris · 1 september 2011 op 11:12

Ik heb op geen enkele manier de intentie gehad om jouw serie, die ik overigens boeiend en onderhoudend vond, belachelijk te maken. Ik heb de zaken die ik typerend vind voor jouw delen – thema, stijl (met name dialogen, dat heb ik nog niet echt eerder gedaan) en een open einde -getracht in een verhaal te stoppen. Mijn intentie was om dit met respect naar de serie – en dus jou – te doen.

Ik heb mijn stukje teruggelezen en ik heb zelf geen zaken aangetroffen waarin ik iets van jouw werk in het belachelijke trek. Het spijt me als ik iets in je geraakt heb, waardoor jij dit gevoel hebt.

Mbt prominent aanwezig zijn op cx, als dat een probleem is, lijkt me dat eerder iets voor de redactie om zich druk over te maken. Er rust geen verplichting om mijn bijdragen te lezen. Ikzelf lees ook slechts een beperkt aantal stukjes – niet alle columnisten kunnen mij boeien, ik lees hun stukjes daarom niet.

Chris · 1 september 2011 op 11:21

Jee Pally, jammer dat je dit zo voelt. Uitgerekend jij, die de aanleiding en inspiratiebron voor deze serie reiscolumns bent geweest. Dat is natuurlijk niet niets, de aanzet/motivatie verzorgen voor liefst 11 stukken. Ik ben je er in ieder geval zeer erkentelijk voor.

DreamOn · 1 september 2011 op 18:42

@ Chris: ik wist niet dat jij met zo’n serie bezig was. Misschien was het handig geweest om dit boven elke column even cursief te zetten. Ik lees dit verhaal en trek mijn conclusies.
Maar goed, in dit geval voel ik me vereerd. Ik had het alleen graag van tevoren geweten, dat is alles.

Mien · 7 september 2011 op 09:18

Als ik zo de materie en de reacties lees wordt het misschien weer eens tijd voor een Raad_wie_ik_ben

Iemand ideetjes hiervoor?

Mien

Geef een reactie

Avatar plaatshouder