Hooglanders en laagvliegers.

“Weet je, het mooist van alles was een man, die tegen mij zei: Ik hou niet van haar waar t niet hoort.”
Ik dacht er het zijne van. “Ik houd niet van haar, als zij niet is waar ze hoort.” Dat leek me dan weer een betere verwoording. Het bleek dat ik er weinig van begreep. Het ging hier niet om de positie van vrouwen in het huishouden, maar om ongeschoren oksels en andere lichaamsdelen. Het was ook beter geweest als me niet in het datinggeweld op Internet had gestort. Die geldklopperij gaat eigenlijk in tegen mijn principes. Een stelletje nerds zet een website op poten waar je een profiel mag aanmaken tegen betaling van ettelijke “Euri’s”. En dan maar wachten tot een lotgenoot reageert.
Als vrouw heb je het nog het lastigst. Deze doelgroep wordt bestookt met vragen over lichaamshaar, tepelpiercings, condoomgebruik, tattoo-plaatsing en al wat meer zij.
Het leek wel een soort sexwensen onderzoek. De VIVA kan hier nog veel bruikbaar materiaal verzamelen. Misschien zit de gehele redactie van dit blad ook wel ingelogd als man, in de hoop dat er weer een doelgroep gericht verhaal uitrolt.

Probeerde me er dan ook van te distantiëren. Berichten als “Je mag ook wel meteen een berichtje sturen, ik ben Stalin niet.” werden echter niet geheel op waarde geschat. Vraag me dan ook af wat ik nu weer fout doe. Begin ik niet over haargroei, maar over belangrijke mensen uit de geschiedenis, wordt het nog niet gewaardeerd.
Zal met de opvoeding te maken hebben. Mijn leraar Nederlands prentte mij altijd in nooit de woorden leuk, kikkerlandje en gezellig te gebruiken. Evenmin was hij gecharmeerd van de toen furore makende Breezah taal. “Ik vInD JoU L3Uk wAt vInD Je vAn mIj?” Alleen al het extra beroeren van de Shift en Caps Lock toets heeft mij weerhouden van het gebruik van deze taal.
Daar komt nog eens bij dat die zoete troep niet te betalen is. De stamkroeg vraagt tegenwoordig vier Euro voor dat alcoholische suikerwater.
Wordt dus niks met die dating sites, en dat is maar goed ook. Zijn principes misschien toch nog wat waard.

“Wil je een lekker koekje?” probeerde Hooglander.
“Ach, ik houd niet zo van zoet gebak van deeg, eieren en andere ingrediënten.”

Nee, Hooglander had beter nooit bij mevrouw Laagvlieger kunnen aankloppen.