Troosteloosheid hangt als een sluier over de stad. Een aroma van armoede komt je als het ware tegemoet. Coryna en haar broertje Yan zwerven door de achterbuurten. De twee leven van de straat, scharrelen hun kostje bij elkaar, eten uit vuilnisbakken. Het is leven in een omgeving om depressief van te worden, met brutaal opdringerig gajus om agressief van te worden. Yan ziet aan de begerige blikken van de mannen wat ze van Coryna willen. “Dat laat ik nooit toe,” verzekert hij zijn zus.

’s Avonds zoeken broer en zus een plek om te slapen, ze komen in een donkere steeg terecht. Een louche uitziende man, gekleed in een met rood afgestikt groen gewaad, en een tulband op zijn hoofd verspert hen de doorgang. Met in zijn ene hand een staf, en de andere hand strelend over de grijze sik aan zijn kin, heeft hij wel iets weg van een Egyptische hogepriester. Hij keurt Coryna van top tot teen, en richt zich tot Yan. “Mijn naam is Horrorus. Jij lijkt me een pienter manneke, wat moet ik voor haar betalen? In mijn bordeel zal ze een goed figuur slaan. De mannen zullen om haar vechten!” “Over mijn lijk,” bijt Yan hem toe. De jongen draait zich om en trekt Coryna met zich mee, de steeg uit. Met zijn groene katachtige ogen volgt de griezel het tweetal.

Uiteindelijk vinden ze een plek om te rusten. Midden in de nacht schrikt Yan wakker. Hij kijkt recht in de groene ogen van Horrorus, die hem kil toefluistert: “Ik zal een mooi borstbeeld van jou maken.” Met een klik schuift hij zijn staf uit elkaar. Een mes blinkt op in het maanlicht. Een snelle beweging; Yan schreeuwt het uit van de pijn. Dan verdwijnt het licht uit zijn ogen. Horrorus grijpt het meisje vast en sleurt haar mee. Mee naar het bordeel, zoals hij het eerder aan Yan heeft voorgesteld.

In de maanden daarna leert Coryna van Horrorus alle kneepjes van het vak, totdat zij er helemaal klaar voor is. Klaar voor haar eerste cliënt. In haar peeskamertje wacht ze, tot in de puntjes verzorgt, in spanning af. Haar eerste betalende gast wordt door Horrorus zelf binnen gebracht. “Heb ik iets teveel gezegd?” vraagt hij aan de snuiter, wiens ogen uitpuilen bij het zien van het meisje.

Het nieuws gaat vervolgens van mond op mond. In no time weet de hele stad dat Horrorus een nieuwe meid in zijn bordeel heeft, zoals je ze maar zelden ziet. Als vliegen op de mayonaise komen de zaadschieters van heinde en verre naar het bordeel. Er ontstaan wachtrijen, mannen moeten eerst een nummertje trekken om aan de beurt te komen!


Thomas Splinter

Verhalen zijn splinters uit mijn onderbewustzijn.

0 reacties

Geef een reactie

Avatar plaatshouder