Ik heb honger als een beer, maar de McDonalds is nog ver weg. Ik heb nog 10 minuten maar vrees dat ik het niet ga redden. Op de snelweg is het druk. Vreemd, want op dit tijdstip van de dag is het normaliter heel rustig. Heeft vast te maken met de afloop van het festival dat vandaag plaatsvond. Shit, was ik maar eerder vertrokken. Mijn horloge lijkt in snel tempo de seconden weg te tikken. Ik druk mijn gaspedaal wat verder in. 130 Mag hier niet maar ik doe het toch. Het beest in mij brult en neemt geen genoegen met zoete honing. De grote M van mmmmmmmmm komt eindelijk in beeld. Ik sluis mijn auto door de vreetgang, draai mijn raampje open en roep mijn bestelling door het roostertje. In gedachten zie ik mezelf al bijten in een vette hamburger. De ketchup druipt van mijn kin.

“Hoi Hans, ben jij het. Dat is handig. Hetzelfde recept as usual. Ehhh, wacht. En doe er ook maar een Big Tasty met Bacon bij. Die is nieuw hè?”
“Klopt Gulliebullie. Dan noteer ik een Dubbele Cheeseburger, een Quarter Pounder, een Filet-O-Fish, Franse Frietjes groot twee keer, Snoeptomaatjes, een Ananasstick en een grote cola. O ja, en een Big Tast met Bacon. Je bent net op tijd.”

Met een big smile ploft Gulliver neer op de keukenstoel en scheurt de zak open. In minder dan een kwartier laaft hij zijn beer. Maar niet zijn gemoedsrust. Hij weet nu al dat zijn beer over een paar minuten weer zal brommen. Tevergeefs probeert hij zijn vreetgedachten op een ander spoor te zetten. De meditatieoefeningen die hij al drie weken lang consequent uitoefent sorteren niet het gewenste effect. Het geadem in en geadem uit doet hem niet alleen naar lucht snakken maar ook naar suiker.

Vooral naar ruwe suiker want daarvan laat hij minder windjes. Windjes? Nou zeg maar gerust winden. Orkaanscheten. Grote vette winden laat hij van de McDonaldsbocht. Waren zijn gedachten maar zo hugh. Misschien ging hij dan wel ooit nog lijken op die grote knapperd. Hugh Grant. Zo heette die toch? Zijn poster hing al jaren op de koelkast. Ach, als dromen toch eens uitkwamen. Van moddervet naar superslank. Het zal z’n tijd wel duren.

“Hoi Gulliver hier. Zeg, Jacobson mag ik jou midden in de nacht om een gunst vragen? Jij hebt toch dat varken in je tuin? Hoe heet ze ook alweer? Foo-Foo, doe je daar nog iets mee?”
“Wat zeg je? Spelletje mee spelen, midden in de nacht? Nee, nee, daarvoor bel ik niet? Ik heb weer een vreetaanval, begrijp je? Een vreetaanval, ja wreed hè? Ik krijg hem niet onder de knie?
“Je komt hem zo brengen, dat is tof. Wat zeg je. Rauw opeten? Nee, hoor. Dat gaat toch niet? Kom nou maar. Het gebak … eh … de koffie staat klaar. Tot zo!”

Maandag 17-09-2012: Oproep kabelkrant Biggekerke
Ooggetuigen gezocht van vil- en gilpartij in de nacht van zaterdag op zondag. Heeft u een corpulente man gezien, gekleed in roze? Neem dan contact op met het politiebureau: Bel me AUB. Tel: 0118-811002

Categorieën: Maatschappij

Harrie

Tijdreiziger

8 reacties

Yfs · 20 september 2012 op 15:25

[quote]In minder dan een kwartier laaft hij zijn beer[/quote]
:hammer:

Gulliebullie, ik heb hardop zitten lachen tijdens het lezen doch vanaf de een-na-laatste alinea raakte ik teleurgesteld.

Jammer dat een (in mijn ogen) zo realistisch leuk verhaal eindigt op een zo onwaarschijnlijke manier. Ook het beginnen met de ‘ík-vorm’ en het plots doorgaan vanuit Gulliver was verwarrend en dwong me om even terug te lezen vanaf het begin.

Door het ‘Biggekerke’ heb ik het toch hardop lachend uitgelezen.

:hammer:

Harrie · 20 september 2012 op 23:08

Ik raakte er zelf ook bijna van in de war. 😉

Jip · 20 september 2012 op 23:32

Hé Harrie wat een vreetstorie… en die beer is dat een mannetjes varken of een bruine beer?
Ik vind het wel een leuk verhaal. Vooral die orkaanscheten kan ik erg waarderen. Geen wonder dat het weer van slag is.
Poot Jip!

Harrie · 21 september 2012 op 07:56

Zullen we het op een kruising houden. Knalt nog harder. 😉

Nachtzuster · 21 september 2012 op 21:32

Pakkend en lekker begin. Daarna raak ik de draad kwijt. Ik werd wel een beetje misselijk na de bestelling van Gulliver trouwens. Deed me denken aan de film ‘Supersize me’.

Harrie · 25 september 2012 op 07:57

Das jammer van die draad dan had je achteraf kunnen flossen. Tandenstokers hebben ze namelijk niet bij de mac. Het eten is er te vleoibaar.

Meralixe · 25 september 2012 op 18:47

Ik ben de eerste om te zeggen (schrijven) dat u een uitstekende schrijver bent. Dat meen ik!!!
Maar he… Die verhaallijn gaat telkens mijn petje te boven.
Jaja, kom nu niet af met die…Vlaming, die kennen we al. :hammer: :pint:

Harrie · 25 september 2012 op 22:08

Dankjewel. Vlaming? Neuuuuu … Maar wel een muts! 😀

Geef een reactie

Avatar plaatshouder