Hup Duitsland!

Europa. Het leek zo’n goed idee. Al die landen zouden dezelfde munt moeten hanteren. De grenzen open. Een paspoort zou iets worden wat we nog herinnerden van vroeger en mocht er al eens een land onverhoopt in de problemen komen losten we dat gezamenlijk op. Prachtig. Samen één. De historie is inmiddels bekend. Het is hysterie geworden en we zijn er nog lang niet. Waar wij een stabiliteitsmechanisme zien als een noodfonds zullen andere landen het aangrijpen als een ideaal potje om de begroting sluitend te krijgen en begint de ellende weer opnieuw. Premier Rutte wilde niet naar Oekraïne afreizen, onder andere uit het oogpunt van kosten en gaf Spanje ondertussen aan dat ze bereid was 100 miljard te ontvangen van Europa. Dat moet schijnbaar. Je moet daartoe bereid zijn. Het hele Europa-ideaal vloekt natuurlijk met een EK Voetbal. Dan gaat het tegen elkaar op. Dan gelden er hele andere regels dan samen doen. Dan zijn er geen noodfondsen. Maar alleen piepende geluksvogeltjes.

Mijn buurman zijn auto is normaal gesproken groen, maar nu even niet. Een grote sticker op de motorkap, vlaggetjes aan het raam, sjaals en vlaggen op de hoedenplank en zelfs oranje zonneschermen. Hij heeft ook zijn huis versierd. Niet zo’n lullig rijtje vlaggetjes als wat de overbuurman aan mijn vlaggenstokhouder heeft vastgeknoopt om zo de straat over te steken. Die inmiddels trouwens zo laag hangt dat het potentieel levensgevaar is voor elke fietser. Nee, buurman heeft heel veel vlaggetjes. Tussen de coniferen. Van de dakgoot naar de tuin. Op z’n andere auto. Nog meer vlaggen. Hoesjes over de spiegels. Heel de rataplan. Buurman en buurvrouw zijn ware oranjefans.

Fluitsma en van Tijn zongen jaren terug al eens: ‘Het land waar niemand zich laat gaan. Behalve als we winnen. Dan breekt acuut de passie los. Dan blijft geen mens meer binnen.’ Het is nog niet erg druk geweest op straat. Vrijdag na het knappe gelijkspel van de Polen was het drukker op straat. De multikul in een notendop. Toch zie ik ook wel kansen voor ons. Als dat hele Europa-ideaal nu eens doorwerkt op het voetbal. Dan maakt het vanavond helemaal niet uit als Gomez drie keer scoort tegen Nederland. Of als Iniesta straks de winnende treffer maakt in de finale. Dan staan we gewoon op de banken. Want Europa, dat doen we samen. Toch?