I love pijpen

Terwijl de trein het mooie Van Nellegebouw in Rotterdam langsreed, dacht ik aan een mooie blonde vrouw. Slank, sensueel en opwindend. Niet te oud, maar ook niet te jong. De grote fabriekshallen in de oude tabaksfabriek. Leunend sta ik tegen een grote pilaar, en zij beweegt haar sensuele lichaam kronkelend en langzaam naar beneden. Met een snelle vloeiende beweging maakt ze de knoopjes van mijn Levi’s los. En dat zijn er wel vier. Een ervaren vrouw. Haar slanke handen grijpen mijn broeksband en trekt de jeans langzaam naar beneden. Kippenvel trekt over mijn lichaam als ook de boxershort de weg naar de betonnen grond volgt. Even zoek ik haar hemelsblauwe ogen en zie een plagerige blik. Een weerspiegeling van opwinding, geilheid. Dan draait ze haar hoofd naar mijn kloppende verlangen en opent haar mond. Ik sluit mijn ogen en wacht op wat er gaat komen. Tja, daar moest ik aan denken toen ik voorbij de Van Nellefabriek reed en naast me op de lege stoel ‘I love pijpen’ zag staan. Alleen een blonde vamp kon in mijn ogen deze letters geschreven hebben. Met zwarte stift op een crèmekleurige stoel. In zo’n orale verwenning had ik op dat moment wel zin. Uren zat ik al in de trein en de krant was van voor tot achter gelezen. Soms krijg je dan zin in iets lekkers. En ineens staat het naast je op de stoel. Het stond er natuurlijk al langer maar was verborgen door de krant die ik zuchtend maar weer eens oppakte. I love pijpen. Tja, ik ook.

Aan de andere kant: was het wel een vrouw die dat geschreven had? Tien procent van de Nederlandse bevolking is tenslotte homoseksueel en die houden misschien ook wel van een orale verwenning. Het is een vrij land, dus dat moet kunnen. De blonde dame verandert in een mooie slanke man. Korte stekels en glad geschoren. De bewegingen en het idee zijn hetzelfde. Het kan natuurlijk ook een mediterraan type zijn. Donker met van die sluike zwarte haren en koffiebruine ogen, zo vanuit het Berbergebergte naar Rotterdam op zijn knieën. Zou ook kunnen ja, niet mijn ding. Maar goed mogelijk. Pijpen kan dus door mannen en vrouwen. Simpele logica.

Pijpen dus.
Het doet een man veel plezier. Ik geef toe dat het wat inspanning van de vrouw (of man dus) vraagt maar je krijgt er altijd wat voor terug. Ineens moest ik denken aan een oom. Nou ja, niet een echte oom maar eerder een verre neef van mijn vaders kant. Ook hij was een liefhebber van pijpen en belaste mij daarmee al vroeg in mijn jeugd. Dat zijn van die typische familiedingen die je liever vergeet maar die soms op de raarste momenten ineens je hersenpan inschieten en die je er dagenlang niet meer uitkrijgt. Gelukkig heeft niemand het er thuis meer over. Wat die man had met pijpen. Ongelooflijk.

Ik was een jaar of acht toen hij mij ermee confronteerde en nooit eerder had ik zo’n ding gezien. Wist ik veel, ik was druk met voetballen en had alleen oog voor de bal. Hij was jarig geweest en mijn moeder stuurde me naar hem toe met een cadeautje. Op zijn eigenlijke verjaardag was ik verhinderd. Voetbal natuurlijk, daar leefde ik voor. Maar het was een soort suikeroom die wel eens wat toestopte en daar moest de hele familie heen bij een verjaardag. En kon je niet, dan was het inhalen. En daar ging ik dus op een woensdagmiddag met het ingepakte onvermijdelijke pakje Cabalero. De familiesigaret. Ik vergeet het nooit meer. Gebakje, glaasje limonade en aldoor maar op de klok kijken. Niet voor drieën weggaan, was de uitdrukkelijke opdracht van mijn moeder.

Toen vroeg hij me mee naar boven. Hij had iets moois en ik mocht het wel zien. Op zijn slaapkamer kreeg ik eindelijk te zien wat hij bedoelde. Pijpen. Van de grond tot aan het plafond, allemaal pijpen. Zelfs had hij de pijp van Hitler. Hij zei het en ik geloofde het. Vierentachtig stuks, zei hij trots tegen me en stak er een in zijn mond. Hij rookte geen pijp maar spaarde ze wel. Het hoofd van de blonde gewillige dame verandert in mijn verbeelding in het gerimpelde gezicht met kaal hoofd van mijn oom.
Gatver, pijpen.