I love school!

Constant moet ik van mijn ouders, en andere mensen horen dat vroeger alles beter was: het eten, de televisie, de kranten, en ga zo maar door. Meestal gaan dat soort uitspraken meteen het ene oor in en het andere oor uit. Maar vandaag hoorde ik op straat toch wel iets wat mij de oren spitste… De man sprak over de druk die tegenwoordig op kinderen staat in de maatschappij.
Het eerste wat mij toen te binnen schoot was: Druk? Daar heb ik totaal geen last van!
Maar diezelfde avond kwam ik thuis en toen begon ik er weer over na te denken. En het is toch wel zo dat onze maatschappij duidelijk veranderd is.

Neem nou het schoolsysteem in Nederland. Niks mis mee op zich. Maar je zou je kunnen afvragen of het wel zo verstandig is om kinderen al op hun twaalfde – vroeger dan in andere Europese landen – een test te laten maken die een levensbelangrijke weg zal bepalen. En ook eentje waarbij ik naar mijn mening toch wel de dupe van geworden ben.

Op de basisschool was ik een vrij slimme jongen die vooral opviel op een negatieve manier. Ik maakte altijd bijdehante opmerkingen enzovoorts. Toen ik de Cito-toets maakte was ik erop gefixeerd minimaal havo te gaan doen omdat dat zo ‘hoog’ was.
Maar helaas, na een aantal weken kreeg ik een advies vmbo/havo.
Natuurlijk spoorde ik mijn ouders aan om mij naar het havo te laten gaan, maar op advies van de leraar, die mij te druk voor de havo vond, werd ik naar het vmbo theoretische leerweg gestuurd.

Door deze beslissing was ik dus totaal ongemotiveerd om naar de middelbare school te gaan, en dus bleef goed resultaat ook uit. In het eerste jaar waren de leraren van mening dat ik hier perfect thuishoorde. Belachelijk dacht ik bij mezelf, ik blijf hier echt niet! Ik kan beter dan dit! Maar door invloeden van vrienden en ook een aantal verkeerde vrienden ging het eigenlijk alleen maar bergafwaarts.

Het zou nog 2 jaar duren voordat ik – eindelijk – in mijn examenjaar het figuurlijke licht zag. Mijn resultaten gingen met sprongen vooruit! Leraren keken hun ogen uit, en waren verbaasd. Hoe kon deze jongen nou gemiddeld van een zes naar zeven gaan in amper een half jaar tijd?! Opeens werd ik bestempeld als een ‘laatbloeier’ en mocht ik op gesprek bij de schoolcommissie van een havo school. Ze gaven positief advies.

Het enige wat mij nu nog rest is mijn examens goed maken. Maar eigenlijk ben ik mijn basisschoolleraar wel dankbaar. Want als ik naar de havo was gegaan had ik, dankzij mijn onvolwassenheid en laksheid, het niet gered. Maar nu ben ik er klaar voor. I love school!