Vanmorgen werd ik wakker, dat is niet zo vreemd want dat overkomt mij vaker na een nachtje slapen.
Maar er was iets geks, ik hoorde iets…..
Zachtjes stond ik op en sloop naar de woonkamer.
Er brandde licht: de grote lamp was aan terwijl ik dat nooit doe.
Ik liep door de woonkamer naar de zijkamer maar zag niets.
Nog steeds hoorde ik iets dat ik niet kon thuisbrengen. Ik liep de gang in zag ook licht in de badkamer branden.
Het geluid werd sterker.
Ik rukte de deur open en zag dat er iemand onder de douche stond in een wolk van mist.
Dat kan helemaal niet want niemand heeft een sleutel van mijn huis en toch stond er iemand.
Ik liep naar mijn hobbykamer en pakte een stuk hout.
Terug in de douche gaf ik die persoon een paar ferme tikken waarbij ieder ander mens zou neerstorten, maar deze niet.
Persoon draaide zich om en was niet eens kwaad.
Persoon gaf aan dat ik verkeerd sloeg en dat een andere plek op het hoofd meer schade toebracht; de plek werd mij overduidelijk aangewezen.
Ik sloeg er nogmaals op, uit alle macht maar moest ermee stoppen omdat het geluid dat ik eerst hoorde sterker en sterker werd.
Het overheerste.
Persoon begon naar mij te lachen en ik werd almaar kwader.
Ik hield het niet meer uit met dat geluid en liep met m’n handen op m’n oren de gang in terug naar bed.
Langzaam, heel langzaam veranderde het geluid van een snerpend gegil naar een monotoon en dragelijk geluid; het drong langzaam tot mij door dat dit het geluid van de wekker moest zijn.
Een loden arm met hand liet ik op de wekker vallen en het geluid hield op.
Doodmoe en badend in het zweet werd ik wakker.
Toch vertrouwde ik het niet.
Ik liep nogmaals een rondje door het huis en alles zag er normaal uit, geen brandende lampen of personen die in mijn douche stonden.
Ik heb mij de hele dag af lopen vragen welke nu de droom was en welke de realiteit.
Heel even maakte ik deel uit van de Twilight-zone.
Prlwytskovsky.

Categorieën: Verhalen

8 reacties

Mosje · 2 februari 2006 op 15:02

Ik heb zojuist mijn tong gebroken bij het uitspreken van je nickname (of is het je echte?) en daarom moet ik wel wat kort reageren.
Aardig debuut, maar je moet hier en daar nog wel wat bijschaven aan je grammatica. Zo zijn er wel erg veel zinnen die met “ik” beginnen. Probeer er wat variatie in te krijgen.

Dees · 2 februari 2006 op 15:08

Leuk stukje!

Alleen vanwaar een enter na elke zin?

Tot de volgende.

Kees Schilder · 2 februari 2006 op 15:18

I love it. 😀

Troy · 2 februari 2006 op 15:30

Leuk debuut!

@Mosje: sommige mensen zijn nu eenmaal verliefd op de spatie. Ik moet zeggen dat ik er de laatste tijd ook steeds meer gebruik van begin te maken. Misschien dat het een tekst meer gedragen kan doen lijken. Geen idee eigenlijk 😕

Ma3anne · 2 februari 2006 op 15:59

Mooi verhaal. Vooral die twijfel of het nu echt was of niet. Toch een soortement open einde.

Leuke nickname. Waarom moet ik aan paard denken?:-P

Li · 2 februari 2006 op 18:54

Eerlijk gezegd vind ik het meer een opstel dan een column. Maar het is wel een leuk opstel 🙂

Li

Li · 2 februari 2006 op 18:54

Sorry twee keer op verzenden gedrukt 😳

KawaSutra · 2 februari 2006 op 23:51

Inhoudelijk een leuk onderwerp. Maar het is niet vloeiend geschreven. Daar zul je nog wat aan moeten schaven. Eerder genoemde aanmerkingen onderschrijf ik ook. Ben benieuwd naar je volgende. 🙂

Geef een reactie

Avatar plaatshouder