In de bol geslagen

Een volle koffiekan en een nog vollere picknickmand… Het is ouderwets gezellig onderweg naar Almelo. Kruys en pleuro nemen de lange heenreis de tijd om de balans eens op te maken. Ze bespreken de uitwedstrijd bij AZ: het vooruitzicht op een goed seizoen, het matige voetbal, het net niet optimale resultaat, maar wel de inzet en de vechtlust. De thuiswedstrijd tegen Roda JC: de sterke openingsfase, de tegendoelpunten en de drie punten voor de Limbo’s. Het ongeloof, de onmacht, wankelend geloof, en Gert Jan met zijn Sodemieter op.

De sjaaltjes zijn gewassen en gestreken en gewapend met pen en papier betreden ze het stadion. Kruys voorspelt een monsteroverwinning van 1-3. pleuro kijkt zorgelijker, maar houdt het toch op 0-1. De wedstrijd belooft in ieder geval wat te worden! Gert Jan heeft zijn mannen driftig door elkaar geschud en hier en daar wat vedettes op de bank gezet. Met een mokkend gezicht kijkt Sella een paar keer naar Gert Jan om vervolgens demonstratief zijn armen over zijn borst te slaan. Als een stier in een gevecht snuift hij eens even flink van zich af terwijl zijn voeten in het zand voor de dug-out schrapen. Ook hij begint te geloven dat het Gert Jan in de bol is geslagen.

De elf op het veld staan klaar voor de aftrap en de spanning is van Gert Jan zijn getergde gezicht af te lezen. Waterman gebaart vanuit de goal welke richting zijn ploeggenoten uit moeten spelen om de bal in het juiste net te krijgen. Hij weet dat hij zich in een lastige positie bevindt, omdat hij zijn doel niet mag verlaten om het één keer goed voor te kunnen doen.

Kruys en pleuro zitten op de tribune en zijn voor de verandering eens geheel ontevreden over het spel dat hun voorgeschoteld wordt. Boy Waterman dreunt hardop de woorden die hij van zijn voorganger Vonk meekreeg… “Positie C1 tot F1, uitstappen op D1 en E1. Blijf achter Seip.” Seip… “Verrek, waar is Seip eigenlijk?”.

De stadionklok staat op vierentwintig minuten, er staat een speler van Twente met de bal aan de voet in een kansrijke positie! De keeper realiseert zich wat het betekent, probeert nog zijn positie terug te vinden, maar is te laat. Hij hoort de bal achter zich tegen de touwen vallen. Gert Jan slaat de handen voor zijn gezicht. Zijn gedachten houden het midden tussen ongeloof en wanhoop. Kruys en pleuro zien het, delen de gevoelens van Gert Jan en laten het hoofd zakken. Nog maar vierentwintig minuten gespeeld, maar ze weten dat de genadeklap al is uitgedeeld.

Kruys en pleuro praten nauwelijks op de terugweg. Zelfs als er een waarzegster aan de kant van de weg zit te wuiven, blijft pleuro stug voor zich uit kijken. Het gezicht van Kruys klaart echter op. “Als ze slecht nieuws brengt, zijn we er tenminste op voorbereid”, beweert Kruys. “En als het goed nieuws is en later blijkt dat het eigenlijk slecht had moeten zijn, zijn we opgelicht”, antwoordt pleuro. Daarna volgt nog wat gemompel over goden verzoeken en echte desperado’s, maar dan heeft Kruys de auto al lang aan de kant van de weg gezet.

De waarzegster kijkt Kruys indringend aan en houdt haar hand op. “Eerst betalen!”, zegt ze. “Vijftig euro”. Kruys trekt de portemonnee en pleuro wit weg. De waarzegster sluit de ogen, legt beide handen op het glas en begint er zachtjes overheen te wrijven. Ze maakt twee rondjes. “Ik zie tienduizenden supporters in blauw-witte kleuren op een dorpsplein”, begint ze. “Ze juichen, ze zingen, ze hossen en scanderen een naam… Ik kan het niet helemaal goed horen… Erwtje uit de Beek?

Ik zie een grote blije neger die een soort volkslied zingt in een vreemde taal… De mensen op het plein zingen iets terug…” Nu verschijnen er rimpels in het voorhoofd van de waarzegster. “Een reclame slogan voor een soort frisdrank?”. Kruys begint te gillen en danst hysterisch in het rond: “Hersi! We worden kampioen en Hersi wordt topscorer! Wedden?” pleuro zucht en kijkt Kruys aan: “Je hebt vandaag al vijftig euro verloren. Het lijkt me verstandiger dat je niet nog meer op het spel zet”.

Net als Kruys een gevat antwoord heeft bedacht, gaat de waarzegster verder met haar verhaal: “Ik zie een boerenkapel met glimmende instrumenten en hartjes op hun kleren… Erwtje uit de beek, of hoe die man ook maar mag heten, staat op een podium nu en gaat voorop in een polonaise… Nu wordt het beeld vager… Dat is nou jammer! Ik zie jongeren die vuurwerk afsteken en door de rook kan ik het niet goed zien nu. Het wordt vager… Het is weg! Sorry…”
“Kunt u het nog eens proberen?”, vraagt Kruys. “Toe pleuro, geef je beurs eens hier!” Als Kruys zich omdraait, ziet deze nog net hoe pleuro een sprintje trekt, de auto induikt en aanstalten maakt om te vertrekken.

De auto wordt gestart, met gierende banden trekt pleuro op en rijdt rakelings langs de tenen van Kruys. Die laatste vloekt en begint achter de auto aan te rennen, steeds verder bij de waarzegster vandaan. “Doe nou niet zo flauhauw! Stop eens even!”

Het is op dat moment dat de waarzegster besluit verder te gaan in het boek dat ze net aan de kant had gelegd. ‘Handleiding’, staat er in grote, rode letters op. Ze slaat het open op de tweede bladzijde en leest: “Als u twee keer over de glazen bol wrijft, zult u twee jaar vooruit kunnen kijken. Denkt u er goed aan dat u uw handen in de goede richting beweegt. Linksom voor de toekomst, rechtsom voor het verleden. Ziet u niets in de glazen bol, dan raden wij u aan deze eerst te poetsen.” Kruys en pleuro zijn dan al lang en breed rijdend, rennend en ruziënd onderweg naar Friesland. Blut, maar dolgelukkig met het aanstaande kampioenschap.