In de bruine kroeg!

Tijdens mijn zoektocht naar de baan die mij paste heb ik zoals een ontdekkingsreiziger betaamd het 12 ambachten, 13 ongelukken leven geleid. Zo kwam daar een baan in een echte bruine kroeg op m’n pad. Negentien jaar, zorgeloos, opstandig en naïef. Mijn ouders zagen het met lede ogen aan. Hun prachtige dochter tussen de hanenkammen, meters baard en veel (heerlijke) Belgische bieren. Het eerste weekend was een ware veldslag voor me. Het bier kwam bij mij veel sneller uit te tap dan bij anderen. Zeker als je dan ook nog maar 1 biertje peer keer onder die tap durft te houden, is elk glas met meer bier dan schuim een wereldprestatie. Met zweetplekken en piekhaar keek ik jaloers naar mijn collega’s die meters glazen moeiteloos onder de kraan hielden en elk glas met 2 vingers schuim voor de klant neerzetten. Zuchtend liep ik dan naar een klant, vurig hopend dat hij 10 cola achterover wilde slaan.

Het bier was nog makkelijk vergeleken met het zwaarste wat een beginnende kroegmeid te verduren krijgt. Een kroeg heeft namelijk ook een levend interieur. Wat voor de bar, tafels en stoelen geld, geld ook voor dit onderdeel van het café. Je zet het ’s ochtends klaar, maakt het regelmatig schoon, onderhoud het en ’s avonds veeg je de troep richting deur. Helaas spreekt dit meubilair en kent het elkaar door en door. Regelmatig verscheen dan ook een echte Koos nijdig aan de bar om mij duidelijk te maken dat die etter daar achterin snelle Bert was en op zijn rekening had zitten zuipen. Wist ik veel wie, wie was en iedereen hield je blond. Tot die avond dat er een grote verdwaalde en straalbezopen notaris weigerde te betalen en ik achter de bar vandaan stapte, het heerschap bij kop en kont pakte en de kroeg uitsmeet….Iedereen kwam zich daarna netjes even voorstellen.