Wat ik ook schreef, of ik nu bewindspersonen uitschold, ‘Bekende Nederlanders’ belachelijk maakte, knorrig tekeer ging tegen allerlei klootjesvolk, zelfs als ik mijn naam wilde verbinden aan een speeltje voor in bed: van jou kreeg ik lovende kritieken. Je reageerde heel vaak op wat ik schreef. Op een gezellige en bijdehandte manier. Zo leerde ik je kennen. Ik heb je nooit ontmoet, maar regelmatig keek ik nieuwsgierig of er al post van je was. Zoals dat gaat, werden onze berichten over en weer persoonlijker van aard. Totdat je me op een dag erg liet schrikken. Ik dacht dat je grofweg tussen de 20 en 40 jaar oud was, maar ik had het mis. Je biechtte op dat je nog maar een middelbare-schoolmeisje was, en bood me je verontschuldigingen aan. Toen ik over de schrik heen was merkte ik dat het me niets kon schelen. Wat mij betreft zouden we gewoon doorschrijven; een ontmoeting met je had ik toch al niet in gedachten. En eigenlijk zag ik ook wel voordelen in ons enorme leeftijdsverschil. Ik had plannen met je: een langjarige columnwisseling van een oude brombeer met een onbevangen jong meisje…

Het mocht niet zo zijn. Twee weken geleden kreeg ik bericht van je moeder. Je had een zwaar auto-ongeluk gehad en lag in coma. Slechts een half uurtje ben je bij bewustzijn geweest. En toen heb je aan je moeder gevraagd, mij te vertellen wat er was gebeurd. Een paar dagen geleden ben je dood gegaan. Ik ben er kapot van.

Ik kan het alleen maar proberen, me voor te stellen hoe verschrikkelijk het moet zijn. Voor je moeder die mij regelmatig heeft bericht en die zulke aardige dingen over je heeft verteld. Voor je vader en je broertje. Voor je hartsvriendin met wie je samen op weg was naar een feestje toen het ongeluk gebeurde. Ik leef intens met ze mee. Maar wat kan ik ze bieden, behalve wat troostende woorden?

Maar het ergste vind ik het voor jou, liefste Svenja. Je had nog een heel leven voor je moeten hebben. Je had jezelf en de mensen om je heen veel te bieden. Zo slim als je was, aardig, bijdehand, grappig. Zonder dit drama had je je doelen zeer beslist bereikt. Geen seconde twijfel. Het is niet allen een groot verdriet dat dat niet zo heeft mogen zijn, maar ook een groot onrecht. Onverteerbaar.

Ik heb je nooit gezien, maar ik mis je verschrikkelijk. Mijn hart breekt als ik aan je denk. Ik voel me heel klein: wie ben ik dat je in je laatste momenten zelfs over mij hebt gepraat… Uiteraard, mijn verdriet kan maar een fractie zijn van wat je naasten meemaken. En ik pak de draad weer op, ook het schrijven gaat verder. Maar bij iedere column waarin ik weer een minister een lamlul noem, een soapie een stoephoer en een hooligan een randdebiel, denk ik aan jou. “Zou Svenja dit een goed verhaal vinden?”

In liefdevolle herinnering,

je Driek


DriekOplopers

Driek Oplopers is het pseudoniem van veelschrijver Rikus Spithorst. Rikus is actief als voorzitter en woordvoerder van de Maatschappij Voor Beter OV en is hoofdredacteur bij stevigestukkies.nl

19 reacties

Kees Schilder · 25 juni 2006 op 10:10

Erg triest en ik wens je sterkte

pepe · 25 juni 2006 op 10:38

Heel knap geschreven. Ik werd er een beetje stil van.

Digitale vriend(inn)en voor ik zelf internet had, dacht ik daar heel anders over.

wendy77 · 25 juni 2006 op 10:46

Wat een verschrikkelijk triest, maar goed geschreven verhaal Driek.

Sterkte

:kiss:

Bakema_NL · 25 juni 2006 op 10:48

Zo, dat is even een andere Driekoplopers column……….mooi en triest tegelijk…

WritersBlocq · 25 juni 2006 op 11:14

Vreselijk veel sterkte met dit grote verlies.
Knap geschreven, zo heeft ze het verdiend.

Ma3anne · 25 juni 2006 op 12:03

Heel onwezenlijk wanneer een internetvriend of -vriendin overlijdt en je geen deelgenoot kunt zijn van de ‘normale’ rouwrituelen. Een heel aparte pijn.

Sterkte ermee, Driek. :kiss:

Mosje · 25 juni 2006 op 12:19

Ongetwijfeld zou zij dit een goed verhaal vinden.

KawaSutra · 25 juni 2006 op 12:22

Een zeer liefdevolle herinnering. Knap geschreven Driek.

DreamOn · 25 juni 2006 op 12:46

Heftig hoor. Sterkte, Trudy

sally · 25 juni 2006 op 13:14

Wauw…Driekoploper,
Wat een ongelofelijk lieve column van jou.
Ik ben echt onder de indruk van je verhaal.

veel liefs van
Sally

Dees · 25 juni 2006 op 16:05

Triest en onwezenlijk. Sterkte.

Chantal · 25 juni 2006 op 17:21

Prachtig en indrukwekkend geschreven, Driek. Heel veel sterkte.

WritersBlocq · 1 juli 2006 op 00:17

Ik heb kippenvel. Driek, gefeliciteerd met je maandcolumn, maar als ík al kippenvel heb, dan kan ik mij er iets bij voorstellen wat het met jou doet.
Dit is de eerste maand dat ReadMe niet ingesproken heeft. En dat doet dit verhaal recht aan, want spreken is overbodig.

Chantal · 1 juli 2006 op 10:21

Een hele mooie en zeer verdiende maandcolumn 🙂

Dees · 1 juli 2006 op 17:32

Gefeliciteerd DriekO! Welverdiend!

Mup · 1 juli 2006 op 20:02

[quote]“Zou Svenja dit een goed verhaal vinden?”[/quote] geen twijfel over mogelijk, sterkte, Mup.

melady · 5 juli 2006 op 21:07

Prachtig een welverdiende maandcolumn Driek

champagne · 8 juli 2006 op 20:50

Ondanks de zomerse hitte, kreeg ik het koud bij het lezen van deze column. Prachtig en zeker ook invoelbaar. Ik wens je sterkte!

DreamOn · 9 juli 2006 op 00:15

Terecht is dit de column van de maand geworden! Gefeliciteerd Driek. En wat een mooi statement voor Svenja. Wat zou ze trots op je geweest zijn!

Geef een reactie

Avatar plaatshouder