Met een lange, nette jas in een voor mij onbekende grijstint staat hij kaarsrecht, maar toch nonchalant, met een arm om zijn vrouw. Haar rode jas zou sterk tegen de zijne moeten afsteken, maar doet het niet. Het lange, krullende haar van de vrouw dat als een mantel over haar jas valt is prachtig, maar het valt in het niet bij de uitstraling van de man die naast haar staat. Hij is niet bijzonder knap te noemen, voor zover ik dat ondanks mijn ‘hetero-handicap’ kan beoordelen, maar hij heeft toch iets, een ‘x-factor’, van voordat het woord bestond. De paraplu die hij in de hand houdt, zelfs nu de zon de franse terassen al dagen bestookt met toeristen, geeft me een duwtje in de juiste tijdsrichting om deze man te kunnen plaatsen. Het is een echte, ouderwetse gentleman.
Aangekomen bij een enorm bassin vertelt hij de presentator voluit over de geschiedenis en de mythologie over het bassin, met een stem alsof hij een voordracht uit een stuk van shakespeare doet. Hij draagt niet een ingestudeerd stuk voor,
maar herinnert zich echter verhalen die hij waarschijnlijk in een oud, stoffig boek in zijn persoonlijke bibliotheek gelezen heeft. Door zijn ogen heen wordt het roestige, met alg geïnfecteerde bassin plotseling een prachtig overblijfsel uit langvervlogen tijden.
In het reuzenrad van Parijs staat hij zich toe zijn vrouw te kussen in het openbaar, voor hem waarschijnlijk een zeer gewaagde uitspatting. Hij doet het echter met zoveel liefde dat de andere mensen alleen maar kunnen zuchten als ze naar hen kijken.
Hij neemt zijn vrouw mee naar het restaurant waar zijn ouders hun huwelijksfeest gevierd hebben, en is ongetwijfeld een fantastisch tafelgenoot voor haar, die vloeiend anekdotes, geschiedkundige wetenswaardigheden en gevoelige verhalen tentoon kan spreiden om het gesprek aan tafel gaande te houden.
Op zijn werk is hij heel anders. Op zijn werk is het een wat ouderwetse, narrige man. Op zijn werk blaft hij iedereen af. Op zijn werk vermoord hij regelmatig mensen.
Hij is de enige echte nederlandse gentleman, en kennelijk ook nederlands beste acteur. Hij is Erik de Vogel.
8 reacties
arta · 25 februari 2009 op 08:47
Het lijkt alsof je hem werkelijk kent. Na de clou moest ik wel erg lachen om de nadruk die jij op zijn vrouw’s haren legde…
Bijzonder stuk!
[size=xx-small]Toch ff zeiken:terassen=terrassen!![/size]
FatTree · 25 februari 2009 op 09:30
Enige verklaring is misschien op zijn plaats. In een aflevering van Peter van de Vorst ziet sterren (of iets dergelijks) ontmoet hij Caroline de Bruijn en Erik de Vogel (Lodo en Janine uit GTST).
Erik blijkt een welbespraakte en welbelezen gentleman te zijn, en dus sterk af te steken tegen de hersenloze reklameposters die je normaal op tv ziet. Ik was erg van zijn echte persoonlijkheid onder de indruk, het komt maar weinig voor dat een echt persoon meer interessant blijkt te zijn dan zijn alter ego.
Helaas zal dit stuk voor degene die hem nooit eerder zo gezien hebben waarschijnlijk niet aankomen.
@arta: Tsja, zij doet die haarreclames, dus daar kon ik niet onder uit 🙂 en bedankt voor de tip mbt spelling.
Dees · 25 februari 2009 op 09:41
Eigenlijk vind ik het wel leuk dat jij je bewondering uitspreekt over een soapacteur. Afzeiken is makkelijker.
Als ik de reacties niet had gelezen had ik het ook niet gesnapt trouwens, of moeten googelen voor wat vallende kwartjes. Want Ludo ken ik ook nog wel, maar Erik de Vogel….
Mien · 25 februari 2009 op 11:07
Rare vogel die Ludo?
En Jea…nieeen … ken ik alleen uit een Brabantse schreeuwreclame!
Leuke ingredienten voor een column. Soap en Reality door elkaar. Helaas heeft Ludo nog niet genoeg Hollandiafaam ontvangen dat iedereen hem bij zijn echte naam kent. Hij blijft een beetje in zijn rol hangen vrees ik.
Volgende keer een column over Reinout? 😉
Mien
Mosje · 25 februari 2009 op 11:25
Als acteurs optreden in een interviewprogramma, kan ik me nooit aan de indruk onttrekken dat ze ook daar acteren.
KawaSutra · 26 februari 2009 op 01:18
@Mosje: Jij acteert toch ook, of ben je echt een reu? 😀
Maar nu on-topic: Mij zegt deze column dus helemaal niets, zoals je zelf al aangaf. Dan maar over de spelling zeiken: ‘vermoord’ met ‘dt’.
Ik ben ook af en toe een narrige man, zeggen ze op het werk. 😀
Anne · 26 februari 2009 op 09:18
Zij die echt niks weten van Nederlandse soaps zegt dit totaal niks. Verder vind ik het portret niet uit de verf komen. Het blijft bij uiterlijkheden, maar dat is misschien ook je bedoeling, weet ik niet. Is dat zo? Moet ik het als ironie lezen? Ja soms ben ik tamelijk dom 😀
FatTree · 26 februari 2009 op 10:16
Nee hoor, het portretteren van diepzinnige karaktereigenschappen die ik bewonder vind ik gewoon erg moeilijk. Des te meer reden om het te proberen 😉