Infantiel volk

Ik wierp een blik op mijn makker’s horloge en constateerde dat de middag reeds was aangebroken. Het was druk in de stad. Van alle kanten krioelden mensen om ons heen. We besloten uit de waanzinnige mensenmassa te ontsnappen en een bankje op te zoeken, waar we ons met belangrijke zaken konden bezighouden. Zoals zitten, en kijken naar het infantiele volk wat voorbijloopt. Naast ons stond een groep gothics uitbundig feest te vieren en genieten van het warme weer met zwarte kledij aan, en met hevige heavy metal muziek op de achtergrond. Enkele voorbijgangers bekeken het groepje afkeurend, met een zijdelingse blik, maar zeiden verder niets. Éen jongen, uit de groep, met een rode, onverzorgde haar dos, begon plots satanische teksten te schreeuwen naar een aantal mocro’s die voorbij passeerden. Dat resulteerde in een kleine oprisping. Één van de mocro’s schreeuwde iets van: ‘Fuck up, Kanker gothics,’ en gaf de jongen met rood haar een forse duw. Verder werd er van beide kanten nog enkele leuzen geschreeuwd, en toen druipen ze allen af. ‘Wat een saaie bedoening,’ zei mijn makker, die het hele gebeuren met een hotdog in zijn hand apathisch aanschouwd had. ‘Zeg dat wel,’ gaf ik hem als antwoord, ‘laten we verder lopen. ‘

Hoewel de zon rijkelijk scheen, merkte ik op dat de mensen somber toekeken. Er werd weinig gelachen. Een moeder gaf een felle uithaal naar haar kind, omdat die aanhoudend bleef janken om een ijsje, waar hij volgens de moeder geen recht toe had. Ik hoorde een puberaal stelletje ruzie maken. Het meisje suggereerde dat de jongen was vreemdgegaan, maar hij bleef stellig ontkennen. In de verte zag ik een oude man terneergeslagen een bankje opzoeken, om uit de felle zon te ontsnappen. Een meisje ging naast hem zitten, probeerde een praatje met hem te maken, maar hij negeerde haar. Wij liepen verder. Zigzaggend door de mensenmassa werd er flink gebeukt en geschreeuwd. De mensen waren geïrriteerd. Ik liep per ongeluk tegen een gehaaste vrouw op. ‘Kijk uit, klootzak!’ schreeuwde zij naar mij. Ik negeerde haar en liep rustig verder. Zonder een duidelijke reden had de massa haast.

In de v & d kuierden wij naar de dvd afdeling om te kijken of er nog wat noemenswaardige films in de rekken stonden. Plots stoof een bewaker langs ons en liep boos naar een kleuter toe, die bij de roltrap zat te spelen. Hij trok hem ruw weg. De kleuter begon hard te huilen. Een lolletje zat er niet in. Bij de dvd rekken stond een man en vrouw ruzie te maken over welke dvd ze gingen aanschaffen. De vrouw stond met een chick-flick film in haar hand, de man met een oorlogsfilm. Er werd flink gediscussieerd over welke mee naar huis moest. ‘Koop ze gewoon alle twee, doe niet zo moeilijk,’ zei ik uit het niets. Ze staakten hun ruzie even en keken me onthutst aan, alsof ik iets schokkends had gezegd. Daarna gingen ze weer onverstoorbaar door met bekvechten. Het was tijd om te vertrekken.

We begonnen te lopen, steeds sneller te lopen. Net zo lang tot we geen mens meer zagen. Het was een fijn gevoel, ver weg van alle massahysterie en infantiel volk.