Mijn eerste aanraking met het wetenschappelijk onderzoek was tijdens het project ‘Tussen Geld en Geluk’ uit het eerste blok van het eerste jaar van de opleiding Sociologie aan de Rijksuniversiteit van Groningen. De opdracht was het uitvoeren van een literatuuronderzoek. Wel was het noodzakelijk dat het eindverslag iets toe zou voegen aan de huidige literatuur. Met als argument: Als het al eens gezegd is, heeft het weinig zin datzelfde nog eens te zeggen.
Allemaal heel logisch. Ikzelf verkondig dezelfde boodschap: “Als je niets te zeggen hebt, zeg dat dan ook!” Als een ander het al eens heel mooi heeft kunnen verwoorden, is de toevoeging “vind ik ook” meer dan voldoende.
De vraag die in mij op kwam, was: Hoeveel moet het toevoegen om het verslag daadwerkelijk een toevoegend karakter mee te geven?
Toen ik het toevoegende criterium te horen kreeg, dacht ik vernieuwend en of baanbrekend te moeten zijn. Ideeën die een ander nooit eerder bedacht had. Ik zou verantwoordelijk zijn voor een nieuwe stroming binnen de sociologie, of misschien wel de gehele wetenschap. De nieuwe Marx of Weber worden, maar dan beter. De gehele wereld zoals wij die nu kennen, moest verbeterd worden. En als je dat niet kan, moet je zwijgen en een onvoldoende incasseren.
Je snapt dat ik de neiging kreeg in de stress te schieten.
Mijn vrees bleek onterecht. In plaats van nieuwe theorieën, was het, voor een goed resultaat, slechts nodig een opsomming te maken van andere onderzoeken. Argumenten van anderen herhalen. Het enige dat wellicht vernieuwend zou kunnen zijn, was de conclusie. Ik snap dat er een bepaalde voorkennis meegegeven moet worden om de conclusie begrijpelijk te maken. Maar ik vraag me af hoeveel deze conclusie, die gebaseerd is op herhaling, toevoegt.
Ik heb zelf mijn eigen gedachten over geluk aan de kant gezet. Ik merkte dat mijn ideeën over geluk niet te rijmen waren met die van de wetenschappers. En omdat ik geen onderzoek gedaan had en geen filosofisch werk uitgegeven had, kon ik mij eigen ideeën niet wetenschappelijk onderbouwen. Ik ben objectief de verhalen van anderen gaan herhalen. Niet met als doel een toevoegend werk neer te zetten, maar om een voldoende te halen.
Niet bepaald vooruitgang, want het resultaat was een grote literatuurlijst. Het zag er indrukwekkend uit, maar toevoegend was het desondanks niet. Maar blijkbaar is dat de norm. En dan vind ik het helemaal niet raar dat alle studenten met een dronken hazzes tentamens kunnen halen. Zelf denken is niet nodig. De enige kwaliteit die je jezelf aan moet leren, is het reproduceren van andermans werk.
Ook moet je je realiseren dat de werken die in de literatuurlijst staan zelf ook een literatuurlijst hebben. Deze onderzoekers hebben hun argumenten dus ook niet zelf bedacht. Van wie zijn de argumenten dan eigenlijk? Al deze herhaling is de inteelt van de wetenschap. En deze inteelt stompt af.
Ik stel voor alles om te draaien. Ga eerst zelf eens nadenken. Bedenk eigen theorieën, leg alle verbanden zelf. En ga ze pas daarna toetsen aan de bestaande argumenten.
Door inteelt ontstaan er fouten bij het nageslacht. De gemeente Urk wordt vaak als voorbeeld gegeven van inteeltgebied. Dit komt omdat het tot de inpoldering van de Noordoostpolder in 1942 een eiland geweest is. Een persoon die tegenwoordig korter dan drie generaties op het ‘eiland’ woont, wordt een ‘vreemde’ genoemd. En een vreemde bedrijft ook vreemd de liefde, dus als goede Urker ga je niet vreemd. Ironisch, want de inteelt zorgt op haar beurt voor vreemde kinderen.
Ik zit nu in de bibliotheek van de faculteit der Gedrags- en Maatschappijwetenschappen, tussen de grijze literatuur. Allemaal scripties met grote literatuurlijsten. Ik vraag mij af hoeveel mongooltjes in de rekken te vinden zijn.
[i]Cor Jan van Zwol[/i]
[i]Dit verhaal is tevens verschenen in in de SoAP (Sociologisch Atropologisch Periodiek, Jaargang 37, nr.1, januari 2006). Dit is het blad van de vakgroep Sociologie van de Rijksuniversiteit Groningen.[/i]
5 reacties
Anne · 23 februari 2006 op 22:19
Waarom wordt je geen kunstenaar?
Groet van Anne.
Shitonya · 24 februari 2006 op 13:40
En zo, lieve lezertjes, zit de hele wereld, zo goed als elke opleiding, school, beroep en dergelijke in elkaar. We teren op andermans feiten en ideeen. Die moeten we kopieren, zodat we nog een redelijke toekomst kunnen bouwen.
Stellingen moet je onderbouwen met bestaande feiten/argumenten. Zelf denken is totaal niet meer nodig. Je moet enkel kunnen opzoeken. Daarom kan ook elke randmongool een universitaire opleiding doen, omdat je geen hersenen nodig hebt. Wel om op te kunnen slaan, maar nauwelijks om zelf te denken, waardoor je hoofd wordt afgestompt. Hetzelfde idee als je hoofd tal van keer tegen de muur slaan.
En stel dat je er geen zin meer in hebt, dat je het zat bent om je hersenen af te stompen, dingen op te slaan waar je in de toekomst niets aan hebt en je totaal niet interesseert, dat je geen zin meer hebt in al die domme zieltjes om je heen, dat je je dood begint te ergeren aan alles wat daar gebeurt. Dan beland je in één of andere fabriek waar je pas echt hersendood wordt…
Dus veel keus heb je niet. Het is of jezelf letterlijk en figuurlijk dwingen of sterven. Je wordt vrij geboren, totdat je de gaskamers in wordt geleid, bestaande uit een maatschappij met hun verdervelijke schoolsysteem. Daarna is het werken, werken en nog eens werken tot je pensioen waar je niets meer aan hebt, omdat je kleinkinderen dan een huurmoordenaar hebben ingehuurd om je erfenis in handen te krijgen of de mensen in het bejaardentehuis staan alweer in hun handen te wrijven, gereed om jou eens onder handen te nemen.
En al die ellende neemt wel ongeveer 80% van je leven in beslag.
“Iemand met hoogstaande, uitzonderlijke gaven van de geest, die gedwongen wordt een beroep uit te oefenen dat louter nuttig is, is als een waardevolle, fraai gedecoreerde vaas die als ketel wordt gebruikt ”
Het komt op deze manier maar al te vaak voor…
Geweldige column trouwens :pint:
KawaSutra · 25 februari 2006 op 01:02
Gepubliceerd in het hol van de leeuw? Nu ben ik wel benieuwd naar de reacties aldaar.
Column om even goed bij stil te staan. Dus onze kenniseconomie is eigenlijk gebaseerd op gebakken lucht?
Raindog · 25 februari 2006 op 09:21
@Kawa & column: om met de kennis die anderen voor jou al vergaard hadden niets te doen, nee, dàt is slim!
De aarde is plat.
😉
Ma3anne · 25 februari 2006 op 10:59
[quote]Ik stel voor alles om te draaien. Ga eerst zelf eens nadenken. Bedenk eigen theorieën, leg alle verbanden zelf. En ga ze pas daarna toetsen aan de bestaande argumenten.[/quote]
Ook dat is geen vernieuwende gedachte.
Zelfontdekkend leren is al jaren een bekend begrip in het basisonderwijs o.a.
Goed stuk heb je hier neergezet!