Toen ik na het eten van tafel ging, merkte ik in de living brandende kaarsjes op. Het licht in de rechterhoek was gedempt. Erg warm en gezellig. Zo gezellig, dat mijn eten er weer bijna uitkwam. Het was helemaal niet warm en gezellig daar, het zag er alleen zo uit. En hoewel ironie altijd al mijn grote liefde is geweest, kon ik dit absoluut niet weten te appreciëren. Ik voelde mij kut en koud. Alsof ik een godvergeten hondendrol was in het midden van een sfeervolle winkelstraat. Seizoen: winter. Ik slenterde de trap op. Ik wou zo snel mogelijk weg uit die omgeving, maar was zoals gewoonlijk te lui om mij extra in te spannen. Zo heb ik trouwens ook al een week niet meer gemasturbeerd. Toen ik mijn deur opendeed, viel mijn oog op stront aan mijn bureaustoel. Pruts had op die 7 minuten dat ik weg was dus in mijn kamer gezeten. Ik zette 1 stap dichterbij en de stank kroop onmiddellijk in mijn neusgaten. Dat was de tweede keer vandaag dat ik kotsneigingen kreeg. “Godverdomme,” vloekte ik. En had plots grote schijt aan ironie.
Mijn vriendin stuurde me zojuist in alle staten een bericht. Dat ze naast haar grote vlam op de bus heeft gezeten! Nog geen 5 minuten later kwam ze online. “Die moet gelopen hebben,” dacht ik nog. Natuurlijk begon ze alles onmiddellijk in geuren en kleuren te vertellen, wat ik niet zo heel erg vond. Door haar opgewektheid voel ik me vaak ook iets gelukkiger. “IK HEB NAAST HEM GEZETEN!” “Ja, dat heb je al gezegd. Wat goed dat je ook met hem gepraat hebt! Wat is er nog gebeurd?” vroeg ik, inclusief een reeks rotsmileys erachter. “Ik heb naast hem gezeten!” Ik zuchtte, maar bleef vrolijk meeleuteren en vieren. Ze was helemaal in trance. Haar been had het zijne aangeraakt, ze had tegen hem aangezeten, zelfs haar kont raakte zijn been als de bus ietwat naar links draaide!
Plots kreeg ik een vreselijk verlangen naar liefde. Naar het gevoel van verliefdheid, hoe kut dat ook mag zijn. Liefde is iets waar je steeds naar verlangt, maar eens je het hebt, wil je het –in mijn geval – zo vlug mogelijk kwijt. Mijn ervaringen ermee zijn dan ook barslecht. De eerste keer werd ik 4 maanden belogen en bedrogen, de tweede keer een half jaar. Na tal van onzekerheden, zelfverwijt en mannenhaat, heb ik besloten uitsluitend nog naar perfectie te streven. Daarom hou ik nu van mezelf.
Ik ben erg onzeker. Als ik positief over mezelf praat, is dat ironisch, maar dat had je wel al door (ik hoop dat ik mijn publiek nu niet overschat). Volgens velen zie ik er dan ook erg ongelukkig uit, verlaten, zelfs saai. Daarom zeg ik steeds tegen mezelf – op aanraden van een kwakzalver – ‘”je hebt geen reden om onzeker te zijn”. Daardoor vind ik mezelf zo nu en dan uiterst slim, good-looking en zelfs fascinerend. Volgens velen ben ik op die momenten verschrikkelijk arrogant. Ik ben ook nooit goed genoeg.
5 reacties
Dees · 18 april 2008 op 14:15
Haha, onzeker of overtuigd? Een van de twee kiezen werkt meestal beter 😉
Leuk stukje, ik houd altijd wel van aan elkaar gebreide flardfragmenten, tenminste als er iets boeiends in zit. En dat is zo (ik vond het dus niet saai, maar misschien was je in een vanjezelfhoudende bui – hoewel, arrogant vond ik het ook niet).
Ik dacht trouwens eerder dat je een man was. Zo zie je maar…
Mosje · 18 april 2008 op 20:06
Of je een man bent of een vrouw, het zal me worst wezen. Ik raad de laatste tijd trouwens toch steeds fout. Ik heb altijd gedacht dat ik een man was, maar wie weet…..
Maar dit terzijde.
Mooi stukje hoor, vooral dat gedeelte over liefde. Helemaal mee eens.
Neuskleuter · 18 april 2008 op 20:21
Lekker pessimestisch! De zwartgalligheid spat van het scherm. Ik ben nog net niet zelf chagrijnig. Gelukkig maar, want dat zullen mijn medegasten in hotel Mama vast niet zo waarderen. Het gedeelte over de mislukte relaties vind ik wel heel snel en kort genoemd, want het kan vast niet allemaal maar slecht geweest zijn. Misschien kan je daar in een volgend stuk over doormopperen? 😉
[quote]Zo heb ik trouwens ook al een week niet meer gemasturbeerd.[/quote]
Misschien helpt dat voor een beter humeur? Sorry voor het inkoppertje. 😉
[quote]Als ik positief over mezelf praat, is dat ironisch, maar dat had je wel al door (ik hoop dat ik mijn publiek nu niet overschat).[/quote]
Als je de zin hier had gestopt bij het woord ironisch, komt het wat sterker over. Ik vind het nooit zo prettig als iemand anders voor mij gaat bedenken wat ik schijn te denken en dat ook nog uitschrijft.
Ik dacht trouwens ook dat je een man was, maar ik zit er ook wel vaker naast, geloof ik! 😉
dashuri · 21 april 2008 op 19:43
Lekker stukje “pessisme” yoo !
De_PessiMist · 21 april 2008 op 23:09
Haha nee ik ben op en top vrouw (tenminste, zo was het nog de laatste keer dat ik checkte)Ik vind het wel prettig om het publiek wat te confronteren en ermee te spotten, maar dat is ieder zijn voorkeur he.
Relaties zijn uiteraard niet alleen slecht, maar het was mijn gevoel op dat moment. Ooit schrijf ik wel iets positiefs, al was het alleen voor jou, Neuskleuter 😛