Irritaties

Je dag begint al meteen goed. Je staat op en besluit om met een kop verse koffie achter je computer te kruipen. Als de computer eenmaal opgestart is begin je eens lekker te surfen op het internet. Je komt op een forum terecht dat jouw interesse aanwakkerd. Helemaal super, waarna je ook besluit om een reply te schrijven. Op het moment dat je reply bijna helemaal is besluit je poes om je te bezoeken achter je bureau. Als een soort undercover terrorist komt ze eerst lief kopjes geven. Je aait de poes een paar keer waarna ze besluit om over je toetsenbord te lopen. Menig internetter weet dat als je op de backspace knop drukt je terug gaat naar de vorige pagina. En zo het geschiedde, mij terror poes stond met precizie op deze toets waarna mijn hele pleidooi verdween als sneeuw voor de zon. En alsof de poes daar geen genoegen mee nam kreeg ze het ook nog voor elkaar om zo’n combinatie te maken op het toetsenbord dat mijn computer in een soort hyper slaapstand terecht kwam, dat werd dus een reboot. Great… just great…

Na deze irritatie van je af te hebben gewassen, dit te samen met lichaamsvuil en andere zaken die je door het putje wilt spoelen, besluit je om je agressie jegens de poes af te reageren in een computerspelletje. Helemaal goed zou je denken, totdat bij poging nummer drie je leger wederom volledig in de pan wordt gehakt. Tegen beter weten in begin je een aardig verbaal kunstje ten gehoren te brengen richting je beeldscherm. Uiteraard zonder enig resultaat, je aanmoedigingen en instructies vinden geen gehoor. Alsof de manschappen die op je beeldscherm staan je niet kunnen horen. Oost-Indisch doof noemen we dat, of ze spreken geen Nederlands, dat kan natuurlijk ook.

Een laatste poging om je humeur wat op te beuren bestond dan ook uit het plan om een rustig spel te spelen waarbij je een prachtig stadje kan bouwen. Na een aardige tijd laden kwam de stad dan ook op het beeldscherm. Vervolgens begin je de stad te inspecteren en voordat je een nieuw gebouwtje kan plaatsen hoor je de muziek van het spel stotteren en krijg je vrijwel direct je bureaublad te zien en een foutmelding van Windows. Ongetwijfeld zullen een paar Mac gebruikers nu in een vuistje lachen.

Het is duidelijk, de techniek is vandaag tegen je. Je gevloek begint nu zelfs een Gilles de la Tourette patient in verlegenheid te brengen. Waarschijnlijk is iets of iemand het er niet mee eens dat je dit electronisch stukje speelgoed daadwerkelijk gaat gebruiken.

Komt dit bekend voor? Ongetwijfeld. We hebben allemaal dagen dat onze electronica ons in de steek laat. Want materieel gaat nou eenmaal stuk of functioneerd niet naar behoren. Bedenk maar eens hoe vaak irritaties bij je opkomen bij het niet functioneren van je electronica. Ik durf er mijn hand voor in het vuur te steken dat een groot deel van je irritaties gericht zijn op de electronica.

Hoe weinig irritaties zouden we hebben als we dan alle electronica aan de kant zouden gooien? Want waarom halen we iets in huis waarvan we weten dat het naast plezier ook irritaties met zich mee zal brengen? Hoe zwaar weegt het zogenaamde geluk dat we krijgen van onze electronica tegenover de stress?

Hier een Boeddhistische stelling : “Om toch maar het idee te wekken dat men in objecten lang geluk kan vinden, veronderstellen we dat deze voor altijd zullen bestaan en scheppen wij er veel waarde in om hun verschijning in stand te houden. Wij gaan hier aan hechten en doordat wij hun vergankelijkheid opzij schuiven worden we steeds hard geconfronteerd met de werkelijkheid. Onze concepten die wij van allerlei zaken hebben verschuiven de werkelijkheidsbeleving ten gunste van verlangen.”