Jaan – 7

1.7 SPIN

De weg was breed genoeg voor de Toyota zodat hij alleen goed op de bochten en kuilen moest letten. Vrij diep in het bos zag hij de vaag verlichte ramen van het boswachtershuis. Het huis lag een eindje van de weg af maar de gier reed er niet langs. Hij zette de auto aan de kant van het pad tussen een paar dennenbomen. Zonder enig geluid te veroorzaken stapte hij uit, sloot de auto af en keek op zijn horloge. Hij knikte en liep langzaam verder het pad af. Bij de woning bleef hij zoveel mogelijk achter bomen en struiken maar er kwam taal nog teken uit het huis. Desondanks hield hij zijn hand stevig op een kleine holster onder zijn linkerarm. De avond was over het bos gekomen en het wild had zich teruggetrokken op een veilige plek. Voor de meeste nachtdieren was het nog te vroeg. Ook in het rustgebied was het stil. Het was er echter niet rustig. Midden in dat gebied op het zachte mos deed de man met de broek op zijn hielen zijn best om Spin te bevredigen. Haar lichaam krioelde over zijn lichaam en haar armen en handen graaiden als wilde tentakels. Ze genoot maar er kwam geen enkel geluid uit haar. De man onder haar lag te trillen en te woelen maar door de kracht van haar sterke benen kon hij geen kant op. Ook hij was stil. Hij kon niet anders: zijn gezicht werd bijna opgeslokt door de gespierde billen van Spin. Zij werd rustiger in haar bewegingen. Eerst hield ze haar armen stil en daarna leek ook over de rest van haar lichaam een diepe rust te komen. Ondertussen bleef ze het hoofd van de man stevig vasthouden tussen haar benen. De ontspanning duurde maar even. Ze leek zich op te laden voor de finale. Haar ogen begonnen te fonkelen en straalden steeds meer pure ongeremde geilheid uit. Ze genoot met haar hele lichaam toen ze haar mond ver opende en diep begon te ademen. Spin begon de kracht uit alle delen van haar lichaam te concentreren op haar onderlichaam. Langzaam begon ze heen en weer te bewegen over het gezicht van de man en steeds vaster duwde zij haar kruis op zijn neus en mond.