Kantoorslaaf (eloze column)

Dinsdag, acht uur twintig, op kantoor. Bobs hand trilt als hij zijn pc opstart. Alsof hij aan Parkinson lijdt. Hij pakt zijn arm vast, dwingt ‘m tot rust. Ach, zo lukt vandaag natuurlijk niks. Wat nu? Van ’n slok knapt hij vast wat op. Maar voorzichtig, opdat Harold niks doorkrijgt. Wacht, als hij nou ‘s…. “Och, kijk nou toch, mijn ballpoint valt! Nou ja, dan raap ik ‘m maar op!”
OK, OK, dat klonk nogal raar, maar ’t zij zo. Hij hurkt bij zijn tas, haalt Jack D. voorzichtig aan zijn hals omhoog. Dop vlug los, klok-klok-klok, dop vast, flacon in tas. Zijn slokdarm brandt, maar dan baant ’t vocht zich ’n zalig warm pad naar zijn buik, waar nog niks in zat. Ontbijt skipt hij bijna altijd. Hij staat op, wist zijn mond af. “Zo, daar is hij hoor! Ik kon ‘r nog maar juist bij” Hij houdt ’t schrijfwaar omhoog. Zijn buurman bromt wat, maar kijkt op noch om. Tuurt nog altijd strak naar zijn monitor.

Thuis is Bob nooit zo voorzichtig. Dankzij zijn ’training’ duurt ’t lang voordat hij aan zijn taks zit. Na ’n glas wodka of twaalf gaat ’t nog normaal. Impact nul. Bij nr. 20 raakt hij wat uit balans. Na nog ’n dozijn gaat ’t langzaamaan mis. Als hij ’t glas dan nog ’n paar maal volgooit, gaat hij finaal [i]out.[/i] Uit ’n slaap zo vast als ’n coma ontwaakt hij vaak languit in ’n plas kots. Zijn kop bonkt als ’n motorschip, zijn mond smaakt zuur, zijn tong is droog als zand. [i]Nu kap ik voor altijd[/i], luidt zijn mantra dan, maar ’s avonds, soms ’s middags al, is zijn plan mislukt. [i]Slapjanus! Flapdrol! [/i]klinkt ’t in zijn hoofd als hij ’t glas aan zijn mond plaatst. [i]Jij kunt niks, dat blijkt toch maar.[/i]

Zijn arm houdt zich nu stil. Hij had ’t blijkbaar nodig. Nou ja, voorlopig kan hij voort. Straks om 12:00 uur gauw naar ’t SPAR-filiaal vlakbij, voor ’n sixpack Bavaria. Grolsch mag ook. Hij drinkt zijn pils altijd op ’n bank in ’n stil stuk van ’t park. Hij krijgt nou al dorst. Houdt hij ’t zo lang vol, of duikt hij toch nog maar ’s in zijn tas? Of krijgt Harold dan argwaan?

Daar bang voor zijn is onnodig. Harold richt zijn aandacht nog altijd op zijn monitor. Hij gaat voor 100% op in zijn partij. Oh man, hij is in ’n [i]winning mood[/i]. Vandaag wordt zíjn dag. Hij gaat zijn slag slaan, dat staat vast. Hoopvol klikt hij voor ’n kaart. Shit. Nog maar ’n kaart dan. Oh godv…. [i]You lost![/i] staat ‘r. Bijna had hij ’n Royal Flush. Dag winst. ’n Maandsalaris kwijt, hij is bijna blut. Toch waagt hij nog ’n kans. Hij klikt, bidt stil tot Vrouw Fortuna. Maar voorzichtig, opdat Bob niks doorkrijgt.