Soms heb ik er lol in, slenteren door de supermarkt, maar daarin schuilt ook een gevaar.
Want dan ga ik menu’s verzinnen en alvast de ingrediënten inslaan die ik nog niet nodig heb, en die dan ook in de kast blijven tot ik er achter kom dat de houdbaarheidsdatum reeds lang is verstreken.
Soms haat ik het, die boodschappen en loop ik als een racer door de winkel om zo snel mogelijk
weer naar huis te kunnen. Die dag had ik er geen zin in en natuurlijk stond ik (net als iedereen) bij de verkeerde kassa.
Er waren 2 klanten voor mij, een dame die een volle kar had met veel kant en klaar dingen
(die ik haat) en erger, ze stond een langdurend verhaal op te hangen tegen de caissiere.
Ik praatte tegen mezelf: Rustig aan, je wilde toch zo graag in dit dorpje wonen, dan moet je ook dit tempo accepteren, we zijn niet meer in de randstad.
Toch had ik de pest in.
Daarna was een oude man aan de beurt. Hij had niet veel in de mand, een halfje brood, een onsje kaas en een pak melk. Hij pakte zijn portemonnee grabbelde er in, verschoot van kleur en stotterde: “Ik heb niet genoeg bij me, waarschijnlijk heeft mijn vrouw…”.De caissiere onderbrak hem .Dan moeten we iets terugleggen zei ze.
Hoeveel komt u tekort vroeg ik. 1 euro zei hij benepen en wilde het brood teruggeven om het later weer te komen halen, hij had er van die purperen blosjes van gekregen.
Ik zag zijn hopeloze blik en reageerde meteen, pakte mijn beurs en legde die euro erbij. Zijn gezicht zal ik niet gauw vergeten, wat was die man dankbaar.
De caissiere bleef onbewogen, en ik had geen zin om te reageren op haar ingestudeerde:”Prettige dag verder”. Toen ik met mijn kar naar buiten liep voelde ik dat mijn slechte bui helemaal was verdwenen, ik kwam zingend met de boodschappen thuis.
Het gezicht van de caissiere kon ik me niet meer herinneren.
7 reacties
Avalanche · 4 oktober 2010 op 16:00
Mooi dat je deze man geholpen hebt; ik hoop dat de meeste mensen hetzelfde zouden doen in een dergelijk geval.
Op zich een leuke column, maar misschien toch iets te snel ingezonden. Jammer, want daardoor staan er veel onnodige slordigheidjes in, zoals
[code]Hoeveel komt u tekort vroeg ik. 1 euro zei hij benepen [/code]
DreamOn · 4 oktober 2010 op 19:26
Een mooie daad; een iets minder mooie column. Ik vind het niet zo boeiend geschreven, eerlijk gezegd. Ook stoor ik me erg aan het foute gebruik van interpuncties.
Ik heb begrepen dat je nog niet zo lang schrijft, misschien is het handig om je werk door iemand te laten lezen en corrigeren, dat helpt heel erg. En volgens mij heb jij een familielid die jou daarbij heel goed kan helpen! 😉
pally · 5 oktober 2010 op 20:48
Ik onderschrijf bovenstaande reacties, Embee. Als ‘ingewijde’ weet ik dat je deze al een paar jaar had liggen. Jammer, dat je er voor het insturen niet meer op hebt doorgewerkt. Dat had geholpen. Zie ‘Oud zand’.
Afijn, van kritiek valt te leren, Dat heb ik zelf ook ervaren.
Nog even wat ik leuk vond:
[quote]hij had er van die purperen blosjes van gekregen[/quote]
Succes met je volgende,
groet van Pally
embee · 5 oktober 2010 op 23:17
Dank voor de reacties!!
Ik ga door met leren!!
groetje van embee
LouisP · 6 oktober 2010 op 00:24
embee,
als de 1ste alinea had bestaan uit alleen de eerste zin….
de getallen geschreven, puntjes op de I gezet en je uitsmijter in de tegenwoordige tijd had gezet…had ie er volgens mij al veel beter uitgezien.
Kan best een leuk klein “dichtbijstukje’ worden…..
edit: Die titel..Kassa Ping!!!…die is wel keigrappig…
gr.
louis
Fem · 6 oktober 2010 op 07:33
Het loopt hier en daar gewoon niet zo lekker, maar dat is je vergeven, dankzij je goede daad die je verricht 😀
arta · 6 oktober 2010 op 11:05
Inderdaad, die titel! Ik moest al lachen voor ik begon te lezen. Verder ben ik het wel met de voorgaande reacties eens en wil ernog één ding aan toevoegen: De schrijfpotentie is er, wat hakken, wat schaven, wat leren…. 😀