Kerstballen 2012: de grote taalspelen

Vijfhonderd mensen staan in een brede rij te wachten. Het kan nu ieder moment beginnen. Tussen de tralies van de poort vangen we de eerste indrukken op. Nerveus en vol schrik turen we de arena in. Alle landen zijn vertegenwoordigd. Alle sportdisciplines ook. Op de tribunes roept het volk om brood en spelen. Uitzinnig is het. De tribunes lijken zo nu en dan te bezwijken onder het voetgeroffel. Ze zijn nog spiksplinternieuw. Wie zijn oren goed te luister legt hoort op de tribunes een vocabulaire dat ongehoord is. Een Babelse kakofonie van stemgeluiden. Flarden tekst en oneliners waar menig columnist jaloers op zou kunnen worden. Sinds mensenheugenis vindt dit mooie sportfestijn al jaarlijks plaats. Telkens in een ander land. En dit jaar vindt het plaats in het land van de onmogelijke grenzen. Ikzelf maak dit toernooi voor het eerst mee. Gelukkig heb ik een plaats voor in de rij weten te bemachtigen. Het is nu wachten op de achtpuntige ster. Wie zou hem dit jaar dragen? Het is allemaal retespannend. Het publiek op de tribunes wordt langzaam ongeduldig. Alle ogen zijn gericht op de grote hoofdpoort. Eindelijk gaat hij onder luid tromgeroffel open.

Ik kan niet goed zien wie de ster draagt. Voor mij staat een man die wel twee koppen groter is dan ik. “Wie draagt de achtpuntige ster?” roep ik vol verwachting. De man voor me draait zich om. Als hij zijn mond opendoet en enthousiast schreeuwt voel ik diepe walging. Ik zie een vies ranzig gebit. Terwijl deze oermens nog druk bezig is zijn schreeuw te articuleren vliegt er klef speeksel in mijn gezicht. “H-e-t i-s d-e K-e-r-s-t-m-a-n d-i-e d-i-t j-a-a-r d-e a-c-h-t-p-u-n-t-i-g-e s-t-e-r d-r-a-a-g-t”. Zijn antwoord geeft mij ondanks zijn gefluim een gevoel van welbehagen en rust, wauw de Kerstman draagt de ster. Wat daarna volgt is minder.

Er klinkt agressie door in zijn stem. Het is duidelijk dat hij onlangs geslaagd is voor het examen dyslectisch orakelen. Zijn vervolgzin maak ik niet meer mee. Het zure spreekschuim spat in mijn ogen. Acuut sluiten al mijn zintuigen zich af voor verdere prikkels. Ik draai me om, samen met m’n maag. Van walging uiteraard. Met grote zorg haal ik voorzichtig een zelf gehaakt adventwantje uit mijn broekzak en droog mijn ogen. De voorzienigheid heeft er blijkbaar voor gezorgd dat ik vanochtend, bij gebrek aan schone was, mijn adventpak heb aangetrokken. Het komt in ieder geval goed van pas. De adventwant is perfect voor het ruimen van het vieze mondschuim. Het absorbeert en reinigt tegelijk.

Het publiek is aangenaam verrast dat dit jaar de Kerstman de achtpuntige ster draagt. Vorig jaar liet de paashaas het behoorlijk afweten. Hij bezweek nog voor hij de middencirkel van de arena had bereikt. Het was echt een watje van een haas. De organisatie is dit jaar in ieder geval in betere handen. Kan ook niet anders verwacht worden, van een land van onmogelijke grenzen. De opening van de taalspelen kan niet meer stuk. Het uitzinnige publiek weet al wat er komen gaat.

Na wat taalkundige plechtigheden en een toespraak van de ereburger van het land van onmogelijke grenzen is het moment eindelijk daar. Het bakken van de grote kerstbal kan beginnen. Een grote frituurpan wordt het veld opgereden. Daarachter volgt de grote Kerstbal hangend aan een lier. Wat is dit jaar alles mooi versierd. Onder luid gejuich wordt de grote kerstbal omhoog getakeld. Het publiek telt af. Eén, twee, drie … en onder luid gespetter valt de grote kerstbal in het hete vet.

Liederen worden aangeheven. “O, hoe lijdt dit Kerstballeke”, “Er is een Kerstballeke geboren op Aard”, het klinkt in alle talen luid door de arena. Ondertussen staat we met ons allen achter de poort te trappelen vol ongeduld. Het eerste taalspel staat op het punt van beginnen. Hier hebben we weer een heel jaar op gewacht. Het eerste taalspel is ook het allermooiste. Chaotisch en moeilijk te jureren. Dat wel. Maar wat kan ons dat schelen. We hebben het al het hele jaar geoefend. De poort gaat open. We stromen met z’n allen naar binnen. Nemen de posities in. De stadionomroeper kondigt het taalspel aan. Het startsein wordt gegeven. Onder luid gejuich is het eerste taalspel begonnen. Het ouderwetse traditionele ouwenelen.