Kerstballen van goud

Moe zitten ze in het kleedlokaal. Buiten klinkt een oorverdovend snerpend fluitconcert. Het is gedaan met de pret. Voor de zoveelste keer niet meegedaan. Dat kan toch niet waar zijn? Hebben ze nu weer niets geleerd? Getroost zijn ze al door familie. Die steunen onvoorwaardelijk in barre tijden. Mouwen worden een laatste keer opgestroopt. Een koude douche verdienen ze niet. Een biertje spoelt het bitter weg. Het bitter blijft heel lang hangen. Achter op de tong dodelijke woorden. Ze worden binnen gehouden uit zelfbescherming. De media wacht hun ongeduldig op. Rauw worden ze door de gehaktmolen gehaald. Tussen de lippen door perst kritiek. Wit papier is en blijft geduldig. Ondanks writersblock een dankbare sport, het schrijven. De opdracht was ook erg moeilijk. Haast onmogelijk zonder verdiepende know how. Over timing maar niet te spreken. Wie haalt het in zijn hoofd? Een kerstbal duiden in de lente? Ouwenelen zo achterhaald, oud als Methusalem! Elitaire onderbroekenlol die geen grenzen kent. Een achtpuntige ster ziet nooit daglicht. Krimpt angstvallig samen in Deense onderbroeken. Slipgevaar dreigt op het gladde schrijversveld. Ik pak geen pen meer vast. Zou zo maar last kunnen krijgen. Van plat publiek en ruige honden. Want wat wil vent Adje nou? Een column met het woord adventwandje? Moet je eens proberen op CX. Je wordt gelyncht met een t. Ik ga nog liever ergens punniken. In Amerika, Afrika, Australië of Azië. Ver weg aan een wit strand. Lui hangend tegen een bloedhete strandbal. Nee, helaas geen kerstballen van goud.