Keukenmeester

Toen Mr. Moshavot, kantonrechter in ruste en trouw volger van de ABN Amro-soap, de keuken binnenstapte, stond Laura daar juist de lunch klaar te maken.
“Goed weekeinde gehad Laura?” vroeg hij.
“Jazeker Meester,”antwoordde Laura. “Ik was op het strand.”
“Leuk,” zei Mr. Moshavot. “Was het erg druk?” Niet erg nieuwsgierig naar het antwoord ging Mr. Moshavot zitten. Zonder ook maar het minste spoortje van gêne bekeek hij zijn 25 jaar jongere huishoudster. Zij was mooi om te zien en omdat de lente dit jaar al vroeg haar intrede had gedaan, ook al enigszins gebruind. Wat Mr. Moshavot ook zeer wel kon waarderen, was haar buitengewone intelligentie en gevatheid. Dat Laura buiten dit alles nog genegen was haar submissieve erotische fantasieën bij hem te verwerkelijken, had Mr. Moshavot doen besluiten haar in dienst te nemen. Tegen een bezoldiging waar je geen nee tegen kon zeggen. Dat had Luara dan ook niet gedaan.

“Het was eigenlijk wel druk ja, vooral met setjes,” zei Laura. “Weet u Meester, ik wil natuurlijk niet cynisch overkomen, en ik wil al helemaal niet te boek staan als een alleenganger, maar als ik ergens een hekel aan heb, dan is het wel aan setjes. Jakkes, je ziet ze overal vandaag de dag. Zoals gisteren op het strand dus. Twee windjacks van hetzelfde merk en dezelfde kleur. Daar zit dan een stel in. Meestal een man en een vrouw. Enigszins op leeftijd en ongeveer een meter uit elkaar lopend. Zouden zij nog jong zijn, dan liepen zij innig verstrengeld langs de vloedlijn, elkaar af en toe stevig zoenend. Maar nee, die tijd hebben zij achter de rug. ‘Verstrengeling’ komt in hun vocabulaire niet meer voor, en innig zoenen is al evenzeer passé. Daarvoor in de plaats zijn windjacks gekomen. Alsof dat de band herstelt.”
Mr. Moshavot glimlachte. “Je raakt weer eens aardig op dreef Laura.”
“Een graadje erger nog zijn de fietssetjes,” vervolgde Laura. “Twee volkomen identieke fietsen, op de stang na dan. Fietsen met voor- en achtervering, achttien versnellingen, ingebouwde dynamo, en beiden behangen met dezelfde tassen. Achter een auto hangen die setjes er een beetje treurig bij. Altijd scheef, want het plaatsen van een fietsdrager is blijkbaar geen sinecure. De fietsen staan dan in tegengestelde richting. Een soort positie [i]soixante-neuf[/i], maar ik denk niet dat de eigenaren van die fietsen nog zover kunnen tellen.”
Mr. Moshavot schuddebuikte. “Ik geloof niet dat jij van setjes houdt Laura,” zei hij.
“Inderdaad Meester,” antwoordde Laura. “Nou ja, wel van lingeriesetjes natuurlijk. Zal ik eens laten zien wat ik afgelopen zaterdag heb gekocht?”
Zonder een bevestiging af te wachten toonde Laura wat haar bloesje al die tijd verborgen had gehouden.
“Ontsproten aan de lente,” sprak Mr. Moshavot met nauwelijks verholen admiratie, en nam een ferme teug van zijn whisky.
Laura glimlachte. “Wilt u de de zomer ook zien?”