Kinderen verkopen beter dan seks

Seks verkoopt, maar kinderen minstens zo goed, of misschien nog wel beter. Echt verkopen dan. Scoutingverenigingen weten het, voetbalclubs weten het en basisscholen zijn de grootste uitbuiters van de goed verkopende kinderen. Geen commercieel talent heeft een hogere omzet dan een basisschoolkind, dat weet ik uit ervaring. Ik liet mijn kinderen met een gerust hart leuren langs de deuren, met loten, bonnen of varkentjes wassen. Wat dat laatste ook alweer was, is me even ontschoten, maar wat ze ook in de aanbieding hadden, het resultaat was bijna altijd goed. Niet dat jonge kinderen beschikken over enig verkooptalent, maar het is de onschuld die iedereen verleidt tot het kopen van een lot of waarmee een kind, namens iemand anders, loopt te leuren. Want geloof me, kinderen willen het niet.

Nee, een kind wil liever voetballen, of bruggen bouwen met andere scouts. Zie hoe hun gezichten verkrampen op het moment dat een (natuurlijk volwassen) leider de aandacht vraagt en met een grote stapel lotenboekjes op de proppen komt. ‘We moeten weer loten verkopen pap’, hoorde ik vroeger regelmatig uit de monden van mijn kinderen. Een diepe zucht volgde meestal na deze mededeling. De oplossing lag, voor ons, voor handen. Achter onze straat staat een flat en al die bewoners kenden mijn kinderen. Dus joeg ik ze daar de trappenhuizen in en na een uurtje of twee was het geld binnen. Ik hoorde wel eens dat de flats achter mijn woning tot de goedkoopste van Alphen behoren. Het zal wel. Als mijn kinderen daar hun onschuld inzetten, rolde het geld bij wijze van spreken van de trappen af. Kassa voor de scouts of voetballers. Dat werkte dus perfect, zolang de onschuld voortduurde. Als de puistjes komen, is het over met de pret en zijn de verkooptalenten bij kinderen plotsklaps verdwenen. Maar verenigingen weten dat en spelen handig in op de onschuld van hun jonge leden. Wel eens een puisterige puber met een lotenboekje gezien?

Is dat dan erg? Ach, ik denk van niet. De meeste verenigingen bestaan met de gratie van contributiebetalende leden, een jaarlijks bedrag dat ieder jaar meer stijgt dan de gemiddelde inflatie en ja, ook die wordt doorberekend. De eisen aan al die clubs worden ook steeds strenger en om aan al die wettelijke eisen te voldoen moet er geld bij. Dus de jaarlijkse bijdrage omhoog, of loten verkopen. Kwalijker is het dat organisaties waarin mensen hun (dikke) boterham verdienen ook gebruikmaken van de verkooptalenten van kinderen. Basisscholen dus. Wie heeft er niet eens (en waarschijnlijk veel vaker dan eens) zijn eigen kinderen gespekt omdat het schoolplein een lege echoput was of omdat de juffen en meesters wilden werken met een echt digibord? Iedereen, dat durf ik te wedden. Tegelijk vraagt niemand zich af wat die juffen en meesters verdienen, en reken dan ook even het personeel mee dat werkt voor zo’n scholenstichting. Wat zou zo’n stichtingsdirecteur verdienen? Controleert er wel eens iemand kritisch de boeken van een scholenstichting? Hoeveel geld (jawel, gemeenschapsgeld) verkwisten scholen en hun stichtingen? Denken we nu echt dat ze allemaal doelmatig werken?

Nee, als het om geld gaat, om makkelijk aan geld komen gaat, zijn basisscholen absolute toppers. Gek, want als mijn computer op mijn werk het heeft begeven, heeft mijn baas twee opties: hij geeft me een andere zodat ik gewoon mijn werk kan doen, of hij geeft me geen andere computer met als gevolg dat al het werk blijft liggen. Is een digibord op een basisschool echt zo belangrijk? Of gewoon vooral leuk? We bouwen wel een nieuwe school, maar voor het plein is het geld op? Ben ik dan de enige die dat behoorlijk stom vind? Nee, bazen in het onderwijs zijn slim. Wat ze moeten betalen als werkgever doen ze niet. Daarvoor gebruiken ze de onschuld van de aan hun toevertrouwde kinderen en sturen die lieve schatjes naar huis met bakken vol met loten om te verkopen Gebruiken? Misbruiken is trouwens een woord dat beter op zijn plaats is.