Klote vakantie in het voorvakje

Ik ben zojuist terug van vakantie. Ik heb samen met mijn vriendin rondgetrokken. En we zijn dus ook op vakantie geweest. Het leek mij wel aardig u hier verslag te doen van die reis die mij voerde langs Kloten en een voorvakje. Vanaf Schiphol vloog ik met mijn verzorgende, chaperonnerende, soufleurende, masserende en aardige vriendin naar Kloten in Zwitserland. U kent ’t plaatsje wel, want er worden binnenkort wereldkampioenschappen gehouden. En niet het WK pikhouwelen, blafhoesten of strontknippen. Nee, Kloten is vanwege zijn wijdverbreid bekende bijnaam “Kutgat” verkozen als locatie voor het WK Neuken 2004. Ik ben in training, dus wellicht later een verslag daarover.

Maar Kloten, Zwitserland dus. Nee, ik bedoel, Kloten, Zwitserland. Nee, niet klote Zwitserland. Gewoon Kloten, Zwitserland. Ik bedoel…., nou ja, laat ook maar.
We waren van plan lekker te gaan wandelen naar kruizen hoog op de toppen van de bergen, mooie kerkjes in dalen te bezoeken, met onze voeten in ijskoude, snelstromende beekjes te poedelen en de waldhoorn te blazen. Want u weet: Zwitserland is een mooi land. Een land van jodelaars en kaas, van koekoeksklokken en uitgestrekte Alpenweides, mooie riviertjes, schone vergezichten, zucht, mijmer…..

Maar mensenkinderen, wat doet Kloten zijn naam eer aan! Het Tsjernobyl van Zwitserland! Niets, maar dan ook helemaal niets is er te beleven.

Het dorp is ook een beetje raar. Het dorp bestaat uit één straat (de achtbaansnelweg A13) en in de middenberm daarvan staat de lokale speeltuin met schommel en wip, wat direct verklaard waarom Kloten een kindersterftecijfer van 100% heeft. Aan weerszijden van de straat staat een huis. In de ene woont een mensenschuwe dokter met smetvrees en in de andere neemt de Andorrese staatsomroep een ongetwijfeld doodsaaie tv serie op over een net overleden vereenzaamd pantoffeldiertje met pleinvrees uit de Noordzee.

Verder zijn er ook wat andere zonderlinge gebeurtenissen in het dorp Kloten. Zo is er één nachtwinkel, die -om zijn naam eer aan te doen- alleen vrijdagnacht om 3 uur een half uur open is. Verder is er een koekoeksklokkenwinkel. Als je daarvoor op de stoep staat, komt er een in Zwitserse kledij gestoken oetlul met een elastiek om zijn middel naar buiten gerend, die heel hard KOEKKOEK in je oor jodelt. Vervolgens wordt hij door het elastiek zó hard tegen de pui van de winkel gesmakt, dat de mensenschuwe dokter elk heel en half uur de snelweg over moet om de man op te lappen.

We hebben het daar 1 dag uitgehouden. Het eten in het hotel was namelijk niet erg afwisselend. We kregen na de gekookte edelweiss met kaas maar liefst 170 soorten kaas met teennagels, andrélonroos, smegma en gaten voorgeschoteld. De wijn die we erbij geschonken kregen, had net acht jaar gerijpt in kaasvaten. Ook de kan met water, waarin geen ijs- maar kaasblokjes dreven was eenzijdig en het toetje bestond uit een kaasfondue met kaas. Ook de kaaskoffie met een stukje pizza met kaas na afloop bracht geen verandering.

We besloten dus door te reizen naar Italië en daar in de punt van de laars te gaan genieten van zon, zee, strand en lekkere wijven. Heerlijk aan het strand liggen en niets doen. We gingen naar een pittoresk Zuid-Italiaans plaatsje. Het was genieten. Alleen bloedirritant was het opberggedrag van mijn vriendin. Of het nou ging om de sleutels van het appartement, om de sigaretten, om de koffie: ALLES, maar dan ook ALLES zat overal en altijd in het VOORVAKJE! Tickets, snoepjes, tampons, de pil, zonnebril, zonnebrandcrème, de huurauto, de parasol; op een gegeven moment zat zelfs de tas zelf in zijn eigen voorvakje! Om stapelkrankjorum van te worden! En dan werden we op de laatste dag ook nog gezakkenrold. Ja, echt waar. Broek uit, zak op het asfalt en een deegrol eroverheen. Dat was erg pijnlijk, maar nog vervelender was dat mijn portemonnee werd gejat met mijn paspoort erin. Het enige dat die muts kon zeggen was “had ‘t dan in het voorvakje gedaan.” De mishandeling die daarop volgde zal ik u onthouden.

Het hele gedoe betekende een hoop gezeur op het vliegveld. Ik probeerde met mijn ticket in te checken, maar dat werkte niet. Een paspoort was verplicht. Dan maar in het voorvakje. Zo heb ik de gang langs de douane, de vliegreis terug en het uitchecken op Schiphol in het voorvakje doorgebracht. Geweldige ervaring om zo gesmokkeld te worden! Alleen jammer dat ze als souvenir Zwitserse Emmentaler al sinds Kloten in haar tas had gedaan.