Knoflookpaté

Je hebt knoflookpaté gekocht, vertel je. Je had nog even getwijfeld, omdat je vanavond met vrienden uit zou gaan en die indringende geur altijd zo blijft hangen. Maar uiteindelijk was je tevreden met je keuze: de vrienden hadden afgezegd, en bovendien kan een kauwgompje wonderen doen. We praten veel, dat hebben we altijd gedaan. Ik vertel je over mijn dag, maar zoals zo vaak de laatste tijd verschuift ons gesprek al snel van luchtig naar behoorlijk zwaar. We hebben het over ons, over keuzes, over samen zijn maar tegelijkertijd ook weer niet. Je beschrijft wat ik voor je beteken. We hebben zo veel mooie herinneringen samen, bij mij kun je jezelf zijn. Maar die liefde van toen, nee, die voel je even niet meer. “Maar daar kan ik toch ook niets aan doen?”, verontschuldig je je. Nee, gevoelens laten zich niet sturen. Maar ik zou zo graag willen dat ik meer voor je was dan alleen de optelsom van een stel leuke herinneringen, iemand met wie je over alles kunt praten en een meisje dat lekker zoent.

Gelukkig staat de webcam niet aan. Dan kun je niet zien hoe ik telkens opnieuw mijn tranen de vrije loop laat. We maken het onszelf ook zo moeilijk. We denken gewoon te veel na. Waarom kan het niet meer zijn zoals vroeger? Toen ging alles nog vanzelf, toen hoefden we niet voor elkaar te vechten. We volgden gewoon ons hart en dat was dat. Nu mag ik me gelukkig prijzen dat je je hart überhaupt voor me openstelt.

Je moet echt gaan nu. Het is middernacht en het internetcafé gaat sluiten. “Hou je taai,” zeg je, en je geeft me een virtuele knuffel. [i]Offline[/i].

En ik, je vrouw, zit aan de andere kant van de oceaan en houd hoop. Ook al lijkt het soms een zijden draadje waaraan wij hangen, ik ben er nog niet klaar voor om jou op te geven. We willen ervoor gaan, samen. Ik geef nog zo veel om je en vergeef je jouw onzekerheid over de toekomst die we nog zullen hebben. Ik vergeef je de fouten die je maakte, jij vergeeft me de mijne. Ik incasseer de pijn die je woorden me soms doen. Je bent nog steeds mijn vent en ik vergeef je. Zelfs wanneer je een slechte adem hebt.