Koning van Tjietjerkstradeel

Piet droomt al jaren. Hij weet nog steeds niet goed wat hij later wil worden. Beroemd, ja, dat is een ding dat zeker is, maar waarmee, waarin, waardoor? Piet komt uit de provincie, uit een klein dorp. Waar kan een jongen uit Tjietjerkstradeel nu precies uitblinken?

Ik kijk maar weer eens naar boven. Turen in de lucht. Er komt weer slecht weer aan. Nu ja, slecht? Wat is slecht? Wat voor de ene mens slecht weer is, is voor de ander weer prima. Ach, klagen dat doet iedereen sowieso, zelfs in Tjietjerkstradeel. Het gaat sneeuwen, zeker weten. Veel, heel veel, in de spits. We krijgen ook de grootste filestand uit de Nederlandse geschiedenis. Zeker weten.

Piet is een kei in het weer voorspellen. Met de paplepel ingegoten gekregen van zijn pa Sammie. ‘Kijk jongen, kijk omhoog, de hemel openbaart zich, kijk naar de sterren, die vertellen jou het weer. Geen sterren, ook goed, is het gewoon bewolkt. Zo simpel is het. Maar nu Piet de generatiekloof heeft oversprongen met een grote lange stok is hij klaar voor verandering. Voor zijn ultieme doel, beroemd worden.

Ik wil op de kijkkast, het grote beeldscherm. Dat is het. Iedereen moet naar mij kijken. Niet bij Studio Sport, niet bij SBS met frites, frikadellen, chinees of kebab op schoot. Nee, betekenisvol. Koninklijk. Wat zou het toch leuk zijn als ik deel mag uitmaken van het Koninklijk Huis. Eureka, dat is het. Dat wil ik later worden, Prins der Nederlanden. Nee, koning der Nederlanden. Ik ga alvast oefenen.

Maar pa Sammie, helpt Piet al snel uit zijn droom. Hij is Piet achterna gesprongen met een nog langere stok. Hij weet dat Piet bij de bibliotheek van Tjietjerkstradeel alle troonredes van de afgelopen tien jaar heeft geleend. Oefening baart kunst heeft Piet nog tegen hem gezegd. Maar een realist is zijn zoon nooit echt geweest. Met een lange warme sjaal weet hij zijn zoon eindelijk te vangen. Een oranje sjaal met bijpassende muts.

‘Hier Piet, ben je toch nog een beetje de koning!’