Toen ik vorige week via het nieuws vernam, dat mijn bouwjaar al hoog en breed aan de beurt was geweest voor inenting in Nederland, heb ik contact opgenomen met het Ministerie van BuZa (ook omdat het Nederlandse Consulaat in Berlijn de telefoon niet opnam) om navraag te doen over evt. mogelijkheden om in Nederland te worden gevaccineerd. Ik ben per slot van rekening nog altijd Nederlands staatsburger. Tot mijn verbazing gaf BuZa mij te verstaan, dat ik wel degelijk in aanmerking kwam voor vaccinatie in Nederland wanneer ik over een BSN-nummer en een DigiD beschikte. Eerstgenoemde had ik, en de tweede ben ik gisteren gaan halen op het Consulaat.

Goed beslagen ten ijs nam ik wederom contact op met BuZa (ook omdat het Consulaat van toeten nog blazen bleek te weten) over hoe ik nou aan een afspraak kon komen. Nu luidde echter de boodschap ineens: “U dient zich in het land te laten vaccineren waar u woont.” Nou was ik daar al mee bezig geweest, want de vaccinatieprioriteit is opgeheven in Berlijn met als gevolg dat het storm loopt op artsenpraktijken, die met een chronisch tekort aan vaccin kampen. Het is niet uit luxe dat ik een urenlange reis westwaarts overweeg om te worden geprikt. Verder werd ik door BuZa naar het RIVM verwezen. Navraag aldaar bevestigde dat ik wel degelijk recht had op vaccinatie in Nederland, maar organiseren of faciliteren kon het RIVM dat niet. De GGD en het Ministerie van Volksgezondheid spraken het RIVM zelfs regelrecht tegen. De medewerker van Volksgezondheid (de gezondheid van het Nederlandse volk binnen de grenzen van het Koninkrijk, welteverstaan) zei zelfs expliciet dat ik GEEN recht had op vaccinatie in Nederland. Er werd nog net niet gezegd: “Dan had u maar in Nederland moeten blijven.”

Ik vraag me af wat het zou opleveren, wanneer ik dit staatsrechtelijk zou laten onderzoeken. Erg bevreemdend is, dat minister De Jonge enkele maanden geleden de burgers op hun morele plicht wees, om het beste voor hun gezondheid te doen. Ik stond destijds helemaal niet te springen om me te laten vaccineren. Niet dat ik nu ineens wel zo enthousiast ben over de noodzaak voor die prik, maar anders zou ik als leproos worden behandeld. Met andere woorden: ik laat me vaccineren omdat “het mot”. Nu ik mijn best doe om aan deze morele verplichting te voldoen, laat het ministerie van die arrogante kwalster mij in de steek. En de EU is ineens helemaal niet meer aan de orde. Grenzen sluiten kan die wel, maar een eenduidig Europees beleid op touw zetten, ho maar.

Bijzonder bedroevend en moreel abject is het feit, dat overheidsinstanties elkaar tegenspreken. Ik heb een aantal gesprekken opgenomen, en ik zou, mede gewapend met mijn peperdure rechtsbijstandsverzekering het kunnen gaan opnemen teneinde deze verwerpelijke incompententie te vuur en te zwaard te bestrijden. Ik bedank echter stichtelijk voor al die negatieve energie en stress. Ook al zou ik overschot van gelijk krijgen, gebeurt dit ten vroegste bij aanvang van de volgende pandemie en ondertussen heb ik die stomme prik dan eindelijk wel eens een keertje ontvangen.  

Een middelvinger voor alle betrokken ministeries, bestuurders, zelfingenomen en slecht geïnformeerde contactmedewerkers, de Nederlandse staat, de deelstaatregering van Berlijn en de EU. Na publicatie van dit pamflet werp ik mij wederom in het gedrang om vaccinaties alhier in Pruisen. Ik heb altijd al eens een mof een elleboogstoot willen verkopen.  


3 reacties

Nummer 22 · 3 juni 2021 op 08:45

Enfin….

Arta · 3 juni 2021 op 08:47

Echt, die bureaucratie is bizar!
Heb je dit (overigens uitstekend geschreven) stuk ook al op een of andere sociale media gepost met het RIVM erin getagd?

Geef een reactie

Avatar plaatshouder