Kritiek, wie vindt het fijn om kritiek te krijgen?
Ik vind kritiek erg belangrijk voor mijn ontwikkeling.
Meestal krijg ik terechte kritiek en kan ik denken over dat wat ik fout doe.
Het debat wat gevoerd word in het WTC over Islam&Integratie is een goed voorbeeld van hoe het niet zou moeten. Men vindt het interessant om te discussiëren, maar zodra er kritiek word geuit of wanneer iemand een andere visie op sommige punten heeft, dan roept de zaal massaal BOE (vorige week woensdag).
Ik heb weleens geroepen dat wij de slachtofferrol niet moeten aannemen maar gewoon mee moeten draaien met de Nederlandse maatschappij.
Ik werd gelijk uitgemaakt voor Marokkaan die met de Nederlandse winden meewaait.
Kritiek is van essentieel belang in je leven. Mensen krijgen kritiek wanneer zij iets niet goed doen, kritiek is dus eigenlijk niets anders als een foutenindicator.
Waarom denkt men niet na over wat er op het islamdebat wordt gezegd?
Is het de toon waar het debat mee gevoerd word? Zijn het de stellingen? Zijn de sprekers verkeerd? Ik weet het echt niet.
Het gros dat het debat bezoekt vind de kritiek die zij uiten terecht en de kritiek die een ander op hen heeft totaal onterecht.
Dit is een gesloten houding en zo komt het nooit tot een oplossing.
Waarom ben ik het enkele keren eens geweest met Leefbaar Rotterdam?
Zij zien het probleem en doen niets anders dan het probleem op een directe manier naar buiten brengen.
Waarom moest ik toen tien keer nadenken voor ik bij hen in het vak ging zitten?
Omdat er vijandige sfeer heerst, en een Marokkaan in het “verkeerde” vak is al snel een verrader.
Laten we nadenken mensen, nadenken over datgene wat men over ons zegt.
Karim Khaoiri
9 reacties
Bakema_NL · 7 maart 2005 op 19:23
Verfrissend om te lezen Karim en ik ken een stijgend aantal Marokkanen die er min of meer hetzelfde over denken als jij. Het is triest dat je meteen als een verrader word gezien als je het niet eens bent met het gros van je “landgenoten” (dit in aanhalingstekens omdat de een echt Marokkaans van geboorte is en de ander toch echt Nederlands).
Een Marokkaanse collega van mij zag eens een paar Marokkaanse jongens de winkel binnenlopen en wist dat zij wel eens wat overvalletjes hadden gepleegd. Op dat moment wil hij mij inlichten, maar ziet die jongens kijken. Dus zei hij me zo buiten te spreken, we stonden op het punt van weggaan. Buiten vertelde hij me dus wat voor knakkers het waren en ik heb de beveiliging in de winkel gebeld. Belachelijk dat hij dus niet gewoon openlijk met mij kan praten, anders is het een verrader van zijn eigen soort en wonen hij en zijn moeder niet echt lekker rustig meer waarschijnlijk. Terwijl het niks met Marokkaan of niet te maken heeft, het zijn criminelen, daar ging het om.
En na moeten denken om je vanwege je eigen mening in een vak te scharen is ook belachelijk. Maar dit onderwerp is niet zomaar met een debat allemaal opgelost, als het al ooit opgelost word.
pepe · 7 maart 2005 op 20:20
[quote]Laten we nadenken mensen, nadenken over datgene wat men over ons zegt.[/quote]
Mooie column, en bovenstaande vind ik van toepassing voor iedereen, zowel nederlanders als anderlanders.
Mooie quote ook, ik zal hem in ’t cafe zetten…
musti · 7 maart 2005 op 20:23
Beste Karim,
Wat er de afgelopen jaren gaande is met “de Marokkanen” ontstijgt het woord kritiek.
De politiek en media melken de Marokkaanse ziel leeg puur uit eigenbelang.
Problemen zijn er, echter de domme uitlatingen/schrijfesels die dagelijks mijn ogen passeren laat me niet zien dat er iets aan gedaan wordt. Het gaat enkel en alleen om het onderstrepen van de slechte paginas die onze gemeenschap telt om daar winst, bekendheid en/of politieke macht mee te verwerven
WritersBlocq · 7 maart 2005 op 20:36
Ik zou niet zonder kritiek kunnen. Niet zonder het geven maar ook niet zonder het krijgen ervan. Het is de toon en het niet-generaliserende dat ik belangrijk vind. Groetje, Pauline.
prikkels · 7 maart 2005 op 22:41
Jammer dat men zo reageert. Nederlanders en medelanders.
Nou ben ik zelf Nederlandse maar geen Hollandse. Ik prijs me gelukkig dat ik van jouw problemen nooit last heb gehad.
Verder is opbouwende kritiek belangrijk. Je leert.
Goede column verder.
Ma3anne · 8 maart 2005 op 10:10
Er is volgens mij geen land in de wereld waar kritiek uiten (het opgeheven vingertje) zo duidelijk deel uitmaakt van de cultuur als in Nederland.
Kijk eens naar uitingsvormen als cabaret en columns bijvoorbeeld: gecultiveerde en zeer populaire manieren van kritiek spuien.
Altijd maar debatteren en vingertje wijzen…sja, waar dat toch vandaan komt bij dit kleine betweterige volkje?
Met de paplepel wordt ons al ingegeven, dat je kritiek waar je iets mee kunt, mee moet nemen en waar je niks mee kunt, moet je langs je af laten glijden.
Om op alle kritiek die je over je heen krijgt in te gaan kost een mens veel te veel energie. Daar hebben we dan ook de spreekwoordelijke nuchterheid voor meegekregen om dat naast ons neer te leggen.
Ik heb wel eens het idee dat de kritische houding van Nederlanders, die vaak ook ironie of sarcasme in zich heeft, voor mensen uit andere culturen moeilijk te volgen moet zijn.
Happen Marokkanen misschien te snel waar ze beter een keer hun schouders op kunnen halen en de criticasters gewoon kunnen laten lullen?
Kouwe kleren en brede schouders, die heb je nodig in dit landje. Altijd die nattigheid en de stevige ‘wind van voren’.
Niet te snel happen en gewoon doorfietsen.
Louise · 8 maart 2005 op 18:56
Kritiek zelf is vaak niet de boosdoener van alle toestanden, het zit ‘m vrijwel altijd in de manier van geven en ontvangen. Daar gaat het mis.
De manier waarop dus en het luisteren. Veel te vaak wordt kritiek geuit op de persoon en vaak ook zo opgepakt. Wat vaker tot tien tellen en inderdaad niet te snel happen is de manier. Maar ja, dat is moeilijk en zeker als er emoties bijkomen. Op dit front kan ik zelf ook nog een boel leren in ieder geval 😉
Goeie column!
Raindog · 8 maart 2005 op 19:36
Wat ik zelf wel eens jammer vind is dat kritiek zo ontzettend vaak per definitie als negatief en persoonlijk opgevat wordt. Opbouwende kritiek werd al genoemd maar laten we alsjeblieft positieve kritiek niet vergeten. Zo vind ik bijvoorbeeld dat deze column als geheel ronduit positieve kritiek verdient. Mijn opmerking nu dat de mogelijkheid van opbouwende dan wel positieve kritiek even vergeten werd, zou je als negatieve kritiek op kunnen vatten. Maar het is zeer zeker positief en opbouwend bedoeld. Zo simpel is het dus.
Verder nog even mijn komplimenten voor je handelswijze die je in dit stukje demonstreert. Als de groepsdruk hoog is – zoals alhier bijvoorbeeld gedemonstreerd door Musti – kan het moeilijk zijn om eigen keuzes te maken. Dat je dat desondanks doet staat je te prijzen en wat mij betreft vervul je zo een voorbeeldfunctie. Want nadenken kan tot zelfkritiek leiden, en wanneer het dat doet moeten er keuzes gemaakt worden. Ga zo door; ik kan me voorstellen dat het niet altijd makkelijk voor je is. Toch ben ik er ten diepste van overtuigd dat je op die manier verder komt en jij niet alleen.
Tenslotte: Rotterdam is een fantastisch politiek en bestuurlijk landelijk proeftuintje. Je kunt er volgens mij best trots op zijn dat je daarin participeert.
Mup · 8 maart 2005 op 19:53
[quote]Kritiek, wie vindt het fijn om kritiek te krijgen? [/quote]
Uh..ik kan er behoorlijk moeite mee hebben, hoor.
Voor deze column alleen een positieve reactie, sterk beschreven,
Groet Mup.