Kritiek, Kritiek, Kritiek

Als ik een boek wil lezen of een film wil kijken, dan betrap ik mij er steeds vaker op dat ik eerst de recensies lees. Ik wil simpelweg geen tijd besteden aan iets nutteloos. Typ kritiek of recensie in op internet en je krijgt miljoenen sites die het beeldscherm passeren. Er zijn meer kritieken van films en boeken op de wereld, dan dat er films en boeken zijn. Natuurlijk is het fijn om te zien in de krant hoeveel sterren een film krijgt, maar de persoon die de sterren geeft heeft al zoveel films gekeken dat voor hem bijna niets meer origineel is. Omdat ik al zijn slecht bekritiseerde films niet kijk, kan er wel eens een film met een lage score tussen zitten, die voor mij geweldig is. Toch lees ik het verhaal van de criticus en besluit ik in de bioscoop maar naar een “goede” film te gaan.

Kritiek beïnvloedt het leven en het is overal te vinden. Wat te denken van sites waar stofzuigers bekritiseerd worden op zuigkracht of het eeuwige gezeur op vakantiesites als Sunweb, waarbij de ene persoon het te warm vond op de kamer in Griekenland en bij de ander vroren de tenen eraf. Wat moet ik met die informatie?

De informatie beïnvloed onbewust mijn hersenen. Er zijn mensen die menen dat alles waar zij voor kiezen een bewuste keuze is, maar in de wetenschap is al langer bekend dat dit niet zo is. Wanneer een mens de keuze moet maken tussen twee of meerdere opties, dan weegt onze frontale hersenschors de voor- en nadelen af van elke mogelijkheid. Dit gebeurt geheel onbewust, voordat wij ook maar een idee hebben dat wij aan het kiezen zijn. Alles wat ik dan heb gelezen op het wereldwijde web wordt in het proces van de frontale hersenschors meegenomen. Zelfs de meest nutteloze kritieken passeren de frontale schors en de keuze wordt gemaakt. Zo heeft een rare snuiter met zijn eigen site vol recensies wel erg veel invloed op het leven zonder dat wij het door hebben.

Zouden de critici dan niet wat meer grenzen moeten krijgen in onze media? Misschien moeten we ze allemaal wel de mond snoeren. Alleen dan zouden wij een mening construeren vanuit onze eigen ervaringen.

Misschien zou dan niemand meer zijn mond open mogen trekken, want net zoals het proces van de voor- en nadelen afwegen, is ook het kritiek geven zelf een proces in de hersenen dat tot uiting wil komen. Kritiek was er altijd al en zal ook altijd blijven. Zoals vroeger al tegen de uitvinder van het duizend-dingen-doekje werd gezegd: “heb je die dingen geteld dan?”

Bundo.