Kunst

“Een kunstkerstboom? Zo’n groen plastic nepmonster dat gemaakt is van pleeborstels komt er bij ons niet in! Een kerstboom hoort te ruiken naar een mengeling van bos en aarde. Je moet de kriebels krijgen van de naalden die venijnig in je vingers prikken en worstelen met de veel te dikke stronk die bij lange na niet in de standaard past.” “De knobbels van het bovenste puntje behoren afgeknipt te worden zodat de piek er piekfijn op past. Een lange sliert met lampjes dient tussen de ongelijke takken gewurmd te worden nadat deze eerst uit de knoop is gehaald. Natuurlijk kom je niet goed uit en is één kant van de boom een zee van licht en prijkt er aan de andere kant een groot zwart gat. Dus duik je weer tussen de takken waarvan sommigen naalden loslaten zodat je haar langzaam maar zeker op een groene schuurspons begint te lijken. Daarna dient de boom versierd te worden met kerstballen. De frêle exemplaren worden aan de zwakste scheuten gehangen en de zwaargewichten aan de sterke dikkere takken zodat deze niet op de vloer in honderdduizend stukjes uiteen spatten.

Als je dan lekker languit op de bank van het resultaat wilt genieten, blijkt de kerstboom scheef te staan. Met wat trek- en duwwerk lukt het om hem ietwat recht te zetten en daarna mag je er ruim twee weken van genieten. Als je geluk hebt tenminste. Als je pech hebt dan ben je in het bezit van een droogtakker en moet je al na een week een niesverbod instellen omdat er anders geen naald meer blijft aanzitten. Na oudjaar wordt de boom weer uitgekleed en naakt op straat gezet. Een spoor van dennennaalden achterlatend die tot halverwege de zomer op de meest gekke plaatsen weer opduiken. Zo’n kerstboom wil ik tot in de lengte van dagen,” zei ik altijd.

Maar meneer Li dacht daar anders over. Die kocht als verrassing een groen nepmonster. “Dat is stukken makkelijker en binnen vijf jaar zijn de kosten eruit, ” motiveerde hij zijn aankoop. Daarna is hij urenlang aan het worstelen geweest om het gedrocht in elkaar te zetten. De stam van het kreng lijkt op in elkaar geschoven groengekleurde afvoerpijpjes waar omheen losse takjes gepriegeld moeten worden die op groen prikkeldraad lijken. Dit lukt alleen met een bril op want anders worden je ogen uitgeprikt door de met ijzerdraad gevulde dikkere takken die venijnig omhoog steken. Die buig je vervolgens alle kanten op zodat het misbaksel toch nog op iets van een kerstboom gaat lijken. Als het ding eindelijk is opgetuigd moet je hem voorzichtig verplaatsen want anders flikkert de hele handel weer uit elkaar en kun je van vooraf aan beginnen. Zo’n groen plastic kunstmonster is mooier en makkelijker dan een echt exemplaar? Meneer Li kan de boom in!