Leer fluiten.

Moedeloos word je er van. Elke dag alleen maar gezeur en gezanik over hoe slecht ze het wel niet heeft en hoe erg ze haar baan wel niet vindt. Mens doe iets, ik heb je al zoveel vacatures toegestopt, ik ben ook de beroerdste niet, neem eens actie!! En als je een vent wilt, vergeet het! Jij zou nooit een vent krijgen met je eeuwige gezanik en besluitenloosheid. Iedereen waarmee jij in aanraking komt, komt per direct in een depressie terecht. ( Kijk maar naar wat je mij doet schrijven.) Elke dag ben je bezig om je problemen te reflecteren op anderen en je probeert je wil op te leggen. Alles wat jij doet binnen je werk en privé is goed en als een ander komt en het anders ziet dan dat jij dat doet, dan is dat fout! Mens gaat leven maar vooral val mij er niet mee lastig!

Zelf al heb ik je niets verteld over mijn relatie en jij hebt er niet eens een, schroom je, je niet om advies te geven die er, als je het op zou volgen, toe zou lijden dat de relatie ten einde loopt. Nee, nee, nee en nog eens nee. In een relatie sta je niet alleen en is je partner er niet alleen voor om je te dienen. Samen delen, lief en leed, daar draait het om. ( Toch, of heb ik het verkeerd begrepen. )En al heeft die andere van die onhebbelijkheden só what, kijk eens naar je zelf. Ook jij bent niet perfect! Sorry jij bent helemaal niet perfect. (Ik weet voor een fijt dat er bij mij ook nog wel het een en andere te verbeteren en zelfs te veranderen is.)

Helaas ben jij ook op je werk zo en niet alleen met relaties. Elke dag als ik je zie gaan mijn haren recht overeind staan. Mijn humeur daalt en het gevoel van willen vluchten bekruipt mij. Op je werk ben je niet alleen: Klant is koning. Nee jij bent ook de keizer, koningin en admiraal. Nee nog meer jij bent het heelal waar alles om draait.
Jij bent het allemaal.

Helaas voor mij zijn jullie nog tevreden met mijn werk en hebben mij verlening aangeboden. En dat niet alleen, nee zelfs een baan. Maar ik moet bekennen dat ik, ondanks de drang naar een stukje vastigheid in de vorm van een vaste baan en het huisje boompje beestje, niet zo ver ga zinken dat ik als huis slaaf onder moeder overste ga werken. Nee dan wacht ik liever nog even op een baan waar ik iets meer mag doen dan strookjes knippen. Zo’n baan waar je wel mag en moet denken.

Maar goed, hierdoor moet ik denken aan een gedichtje wat mijn broer vroeger in mijn poëziealbum heeft geschreven. Ik citeer:
“Het is vroeg in de morgen. De zon schijnt. De vogeltjes fluiten. Een schildpad steekt zijn kop naar buiten. Hij wil wel………….maar hij kan niet fluiten.”
Vroeger vond ik het alleen maar een leuk en erg kort versje en was ik al heel blij dat mijn broer in mijn poëziealbum had geschreven. Nu ik wat ouder ben en misschien ook een beetje maffer, zie ik er een diepere betekenis in. Wij zijn eigenlijk allemaal net die schildpad. We willen van alles maar we kunnen niet.

Mensen ik heb net heel goed nieuws gekregen! Mij is te oren gekomen dat de schildpad heeft leren fluiten! Nu is er toch nog hoop voor ons allen. Ook jij en ik kunnen leren fluiten. En als we dat hebben geleerd kunnen we misschien wel fluitend door het leven. Dus doe allen mee en leer fluiten!
😡 😡 😡