Liefdesuiting

Ik ken geen liefdesgedichten, geen liefdesliederen. Ik heb geen rozenkwekerij, geen verstand van bloemen. Ik heb geen idee. Geen idee hoe ik mijn liefde naar jou toe zou kunnen uitdrukken. Ik zou je niet kunnen zeggen hoeveel ik van je houd, want dat weet ik niet. Je ogen stralen meer dan de zon. Teveel zon is gevaarlijk. Ben jij gevaarlijk? Blauwe ogen. Blauw dat blauwer is dan de zee. Welke zee? Een zee met een laag olie? Een zee die als stort wordt gebruikt door de bijliggende industrieën? En dan jouw blonde haar. Dat is een probleem. Grappen over blonde vrouwen, daar ben ik wel goed in, maar je zei zelf dat je ze niet leuk vindt. Jouw humor is niet mijn humor. Net zoals jouw haar niet mijn haar is. Jouw haar is als goud; een kostbaar goed. Ik houd niet van sieraden. Ik draag ze niet. Jouw haren zijn een sieraad. Waarom vind ik jouw haar eigenlijk zó mooi?

Je oren zijn zo klein. Klein als perfecte schelpjes. Hebben er zeediertjes in jouw schelpjes gewoond? Ik houd van diertjes, maar niet van diertjes die in oren wonen. De parels uit jouw omhulsels zijn met een dun gouden draadje verbonden met het uiteinde van jouw schelpjes. Ze zijn mooi. Ik kan je niet complimenteren over jouw manier van schoonheidsverheerlijking, dat zou geen waar compliment over jou zijn. Gelukkig zijn je lippen om te zoenen. Dunne, felrode lippen. Ik ken ze. Ik heb ze vaker gezien. Voor hen moest ik betalen, veel betalen. Het maakte me niets uit. Ik zoende de zonnebloemen van het guldentijdperk altijd een laatste keer eer ik ze weggaf. Ik zoende op mijn geld. Zij zoenden voor mijn geld. Ik kan je niet vergelijken met een rode dame. Ik wil niet nog meer geld betalen.

Je bent dun, maar je hebt de rondingen waar ze horen. Je billen neigen naar perfectie. Althans, zo zeggen mijn vrienden. Ik weet niet wat perfectie is. Borsten als bergen, grote bergen. Ik heb hoogtevrees. Wanneer ik bovenaan de trap sta, begint alles te draaien. Hoogte is verschrikkelijk. Iemand die niet kan vliegen, hoort niet hoog in de lucht. Ik kan niet vliegen. Ik wil ook helemaal niet vliegen. Bergen vind ik vreselijk. Vind ik jouw borsten wel mooi?

Je bent als een bloem. Ja, als een bloem. Bloemen verdorren en worden lelijk. Jij verdort ook op den duur. Nu nog niet, maar in de toekomst ontkom jij er ook niet aan. Ik probeer je zoveel mogelijk water te geven, maar je wilt het maar niet drinken. Je neemt er geen genoegen mee. Eigenlijk weet ik niet wat ik met je aanmoet.

Of ik geloof in liefde op het eerste gezicht? Absoluut. Daar kan geen twijfel over bestaan. Sprookjes duren nooit lang, maar hebben altijd een goed einde. Toen ik je zag, zag ik een prinses. Een prinses zonder muiltje, maar wel met een muil. Niet alle prinsesjes zijn even vriendelijk. Soms heeft het prinsesje een hele slechte vader. Een vader die mensen heeft vermoord in een land ver hier vandaan. Het geeft niets, dat gebeurt in de beste families. Hoe blauw het bloed ook kan zijn, het komt voor. Jouw bloed is niet blauw. Jouw bloed is rood. Je had jezelf per ongeluk gesneden, zo leek het. Ik weet niet of je huilde om de snede of om de uien. Je had ze stuk gesneden. Daarna had je de hand aan jezelf geslagen.

Maar ach, het klinkt allemaal zo cliché. Elk verzonnen compliment komt neer op minachting naar jou. Ik kan het niet zeggen. Ik weet niet hoeveel ik van je houd, maar misschien is dat ook wel de echte liefde. Laat me maar gewoon van je houden. Je hoeft het niet te weten.