Mate de bruja

Aan de bodem van de [i]Mercado de las Brujas[/i], de heksenmarkt, is er maar één weg open richting de verspreide kramen. Het straatje omhoog benauwt mijn longen. Hoogteziekte. Een mengeling van de geur van menthol, goedkope parfums, urine, sterk ruikende kruiden en knoflook beneemt mij de adem verder. Er zijn vooral veel wondermiddelen te koop op de markt, met sprookjesachtige afbeeldingen die soms niet te begrijpen zijn, maar vaak ook niets te raden overlaten. Zoals pakjes vruchtbaarheid, met afbeeldingen van een verdrietige magere vrouw alleen, gevolgd door beelden van een stralend, goed gevuld gezin. Ook heksenviagra is alom aanwezig. Op die verpakkingen prijkt een man met een erectie in XXL-formaat, terwijl Jezus hem vanaf de linkeronderzijde goedkeurend toestraalt. Hekserij of niet, het blijven Gods akkers.

Mijn blikken op de verpakking wekken de belangstelling van de verkoopster. Een gerimpelde, donkere [i]bruja[/i], met zwarte kleding en ongezond ogende moedervlekken in haar gezicht, begint in onwelriekend, indiscreet Spaans over de problemen van mijn man. Ze giechelt haar drie tanden bloot. Ik lach en vertel haar dat mijn man in Nederland is. Ze kijkt me medelijdend aan en duwt me een flacon in handen. Een vrouw siert het etiket, met mannen in aanbidding aan haar voeten. “Un regalo,” knipoogt de heks mij toe. Een cadeau voor de vermeend afgewezen vreemdelinge. Wondervloeistof om achter mijn oren en op zijn kussen te deponeren.

Eindelijk zie ik haar, in een nauwe steeg. Mijn Israëlische vriendin en reisgezel zit, zoals alleen zij dat kan, heerlijk thuis te zijn in een huiskamer gemaakt van kratten en jutezakken gevuld met kruiden. Ze drinkt thee en vraagt me erbij te komen zitten. De heks naast haar glimlacht goedkeurend en biedt ook mij een kop thee aan. Ik krijg een geel krat om op te zitten. De kruidenthee smaakt goed, ondanks een licht bittere nasmaak.

Na enkele minuten bloeit mijn borstkas open. Mijn longen zuigen volop gemiste lucht. De markt begint te stralen. Carmit slaat haar arm om mij heen en samen ervaren we de verandering. Het onderhuidse verderf valt weg, de geuren verdwijnen in de blauwe lucht, de geluiden klinken gedempt. De patronen van gekleurde heksendrankjes veranderen in golfjes kleurenkunst. Euforie maakt zich meester van ons stukje straat. Een jongetje met stompjes in plaats van benen rijdt ons in razende vaart op een skateboard voorbij en werpt een trotse blik opzij. Een geïmproviseerde rolstoel. We genieten verstild van zijn vernuft en zijn plezier. De [i]bruja[/i] leest op zachte toon mijn hand en voorspelt me een woelig leven, vol geluk, vol tegenspoed ook. Hoewel soms beangstigend, vervullen haar verhalen mij met verhoogde gelukzaligheid. Ik lééf! De toekomst is voor morgen.

De [i]bruja[/i] rekent met ons af en pakt haar spullen in. Wij zweven tijden verder tussen heksen, poncho’s en westerse neo-hippies in een magische, kleurige wereld waar alles klopt, een wereld alleen voor ons gemaakt. Op het moment dat een rat over Carmits voeten rent, staart ze naar haar voeten, alsof ze verbaasd is dat ze er nog zijn. Door de roes sijpelt het besef van naïviteit. Ook blijken we meer dan zeventig dollar betaald te hebben voor ongevraagde beneveling en een niet onverdeeld mooie toekomst. We staren elkaar wat weifelend aan.

Een oprisping thee borrelt omhoog, die het schoorvoetend en nipt wint van de ontnuchterde realiteit. Bevrijd proesten we de laatste resten chemische betovering van ons af en lopen lachend, arm in arm de markt af.